Στη φυσική, '''κβάντωση''' (διακριτοποίηση) είναι ένα ευρέως παρατηρούμενο γεγονός της φύσης. Πολλές φυσικές ιδιότητες υπόκεινται σε κβάντωση, παίρνοντας διακριτές τιμές. Παρατηρείται σε άτομα και μόρια, εξηγώντας την σταθερότητα της ύλης. Σημαντικό ρόλο στα κβαντικά φαινόμενα παίζει και η [[σταθερά του Πλανκ]]. Το πιο γνωστό ίσως κβαντισμένο μέγεθος είναι η [[ενέργεια]] της ηλεκτρομαγνητικής [[ακτινοβολία|ακτινοβολίας]], η οποία, όπως απέδειξαν οι [[Μαξ Πλανκ]] και [[Άλμπερτ Άινσταϊν]]<ref>
{{cite web
|author =
|title = MAX PLANCK: Ο απρόθυμος επαναστάτης - Αφιέρωμα στα 100 χρόνια της κβαντικής θεωρίας
}}</ref>, εκπέμπεται και απορροφάται σε διακριτά πακέτα που ονομάζονται [[κβάντο|κβάντα]]. Ισχύει δηλαδή
:<math>E = h \cdot f \,</math>
όπου h είναι η [[σταθερά του Πλανκ]] και f η [[συχνότητα]] της ακτινοβολίας. Όπως φαίνεται από την παραπάνω εξίσωση, η ενέργεια δεν μπορεί να πάρει οποιεσδήποτε τιμές, αλλά μόνο όσες είναι πολλαπλάσιες της συχνότητας. Με βάση αυτήν την ιδέα, ο Άινσταϊν εξήγησε το [[φωτοηλεκτρικό φαινόμενο]] και απέδειξε τη [[κυματοσωματιδιακός δυϊσμός|διττή φύση]] του [[φως|φωτός]].
Συχνά γίνεται λόγος για την "κβάντωση πεδίου" όπως για παράδειγμα "κβάντωση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου", στην οποία περίπτωση αναφερόμαστε στα φωτόνια ως τα "[[κβάντο|κβάντα]]" του πεδίου ([[κβάντο φωτός|κβάντα φωτός]]). Η διαδικασία αυτή αφορά στην επιβολή [[μεταθέτης|μεταθετικών σχέσεων]] μεταξύ των τελεστών του πεδίου και της [[συζυγής ορμή|συζυγούς ορμής]] του, και φέρει το όνομα "δεύτερη κβάντωση" (καθώς η πρώτη κβάντωση έχει οδηγήσει ήδη στην εξίσωση εξέλιξης το πεδίου όπου το πεδίο ερμηνεύεται πλέον ως [[κυματοσυνάρτηση]]).
