Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 27 Ιουλίου στη [[Μάχη της Ταλαβέρα|μάχη της Ταλαβέρα]], οι Γάλλοι προέλασαν σε τρεις φάλαγγες και απωθήθηκαν αρκετές φορές, αλλά με βαρύ κόστος για τις βρετανικές δυνάμεις. Ο Ουέλσλι, αγνοώντας τις εκκλήσεις του Γκαρσία δε λα Κουέστα να εξαπολύσει γενική επίθεση, αποφάσισε μια σταδιακή υποχώρηση, αφήνοντας στις 4 Αυγούστου την Ταλαβέρα. Ο Ουέλσλι ανησυχούσε για την επικείμενη άφιξη των γαλλικών δυνάμεων του Σουλτ και φοβόταν μήπως αποκοπεί από τη βάση του στην Πορτογαλία. Για το σκοπό αυτό, έστειλε την Ελαφρά Ταξιαρχία να κρατήσει τη γέφυρα του ποταμού [[Τάγος|Τάγου]] στο ύψος του Αλμαράθ, ενώ στις 8 Αυγούστου ο στρατός του Σουλτ αντιμετώπισε τον ισπανικό στο Πουέντε δελ Αρθομπίσπο. Με τις επικοινωνίες του και τον εφοδιασμό του από τη [[Λισσαβώνα]] εξασφαλισμένα, ο Ουέλσλι σκέφτηκε να επανενωθεί με τον Γκαρσία δε λα Κουέστα, αλλά είχε επέλθει ήδη αξιοσημείωτη ψυχρότητα μεταξύ Βρετανών και Ισπανών. Μετά τη μάχη της Ταλαβέρα, οι Ισπανοί είχαν εγκαταλείψει τους Βρετανούς τραυματίες στους Γάλλους. Επίσης, διάφορες ενέργειες των ισπανικών δυνάμεων εξέθεσαν τη στρατηγική θέση των δυνάμεων του Ουέλσλι. Οι Ισπανοί είχαν επίσης υποσχεθεί να παρέχουν εφόδια στους Βρετανούς εάν οι τελευταίοι εισέρχονταν στην Ισπανία, αλλά αυτό δεν συνέβη. Η έλλειψη εφοδίων που προέκυψε και η απειλή των επικείμενων γαλλικών ενισχύσεων την άνοιξη, οδήγησαν στη βρετανική απόφαση οπισθοχώρησης στην Πορτογαλία. Κάνοντας την επιλογή αυτή, ο Ουέλσλι υποστηρίχθηκε από την κυβερνητική βρετανική αντίληψη περί των γεγονότων στην Ταλαβέρα. Το Λονδίνο, μάλιστα, γεμάτο ευγνωμοσύνη, αντάμειψε τον Ουέλσλι με τον τίτλο ευγενείας του υποκόμη του Ουέλινγκτον. Η ειρηνόφιλη όμως παράταξη στη Βρετανία κατηγορούσε τον Ουέλσλι ότι είχε κατανικηθεί στονστο στρατηγικό τομέα, ενώ διατυπώνονταν υπαινιγμοί ότι η σύγκρουση στην Ταλαβέρα έγινε χωρίς αντικειμενικό σκοπό εκτός της απόκτησης ενός αριστοκρατικού τίτλου από αυτόν. Μια σειρά παρενοχλήσεων έλαβαν χώρα σχετικά με υπερβολική ευνοιοκρατία στο πρόσωπο του Ουέλσλι, με κύριους υποστηρικτές της άποψης αυτής τον αρχηγό του βρετανικού γενικού επιτελείου στρατού, Φρειδερίκο Αύγουστο, δούκα της Υόρκης (δευτερότοκο υιό του βασιλιά [[Γεώργιος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Γεωργίου Γ΄]]), και τον υπουργό Πολέμου και Αποικιών Ρόμπερτ Στιούαρτ, υποκόμη Καστλερέι. Ο Ουέλσλι θεωρείτο επίσης απολυταρχικός, ενώ έκανε ακόμα πιο αντιπαθή και αναξιόπιστο τον εαυτό του γράφοντας δημόσια για τη διαχείριση της όλης κατάστασης από τη βρετανική κυβέρνηση και αυτό που θεωρούσε ως μη επαρκή υποστήριξη από αυτή.