Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις αρχές του 1791 οι Ευρωπαίοι μονάρχες αντιμετώπιζαν με ανησυχία την εξάπλωση της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]]. Η πρώτη αντίδραση προήλθε από τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], [[Λεοπόλδος Β' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδο Β΄]], ο οποίος ήταν και αδελφός της βασίλισσας [[Μαρία Αντουανέττα|Μαρίας Αντουανέτας]]. Μαζί με τον βασιλιά της Πρωσίας [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκο Γουλιέλμο Β΄]] εξέδωσε τηντη [[Διακήρυξη του Πίλνιτς]], η οποία διακήρυσσε το ενδιαφέρον των μοναρχών της [[Ευρώπη]]ς για την τύχη του [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΣΤ']] και της οικογένειάς του, απειλώντας παράλληλα με αυστηρές συνέπειες σε περίπτωση που τους συνέβαινε οτιδήποτε.

Στη [[Γαλλία]] η Διακήρυξη αυτή ερμηνεύτηκε ως σοβαρή απειλή και αποκηρύχθηκε από τους ηγέτες της Επανάστασης. Στις 20 Απριλίου 1792 η Γαλλία κήρυξε πρώτη τον πόλεμο στην [[Αυστρία]] έπειτα από ψήφισμα της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Η εισβολή πραγματοποιήθηκε στις [[Αυστριακές Κάτω Χώρες]], στις οποίες οι γάλλοιΓάλλοι προσδοκούσαν στήριξη από τοπικούς άρχοντεςηγεμόνες.

Την ίδια χρονιά ο [[Δούκας του Μπράουνσβαϊκ]], επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων, [[Πρωσία|Πρώσων]] και [[Αυστρία|Αυστριακών]], εκστράτευσε κατά της Γαλλίας, σημειώνοντας αρχικά επιτυχίες. Αφού κατέλαβε με ευκολία τα φρούρια του [[Λονζουί]] και του [[Βερντέν]] εξέδωσε μία προκήρυξη, γνωστή ως [[Μανιφέστο του Μπράουνσβαϊκ]], με την οποία εξέφραζε την πρόθεσή του για παλινόρθωση του Γάλλου βασιλιά. Ανέφερε επίσης πως θα μεταχειριζόταν πρόσωπα ή πόλεις που θα αντιστέκονταν σ’ αυτό ως αντάρτες, και θα καταδικάζονταν με βάση τοντο στρατιωτικό νόμο. Η διακήρυξη αυτή ξεσήκωσε αντίδραση στηνστη Γαλλία και οδήγησε σεστην ενδυνάμωση του στρατού των επαναστατών. Στις 10 Αυγούστου ένα μεγάλο πλήθος εισέβαλε στα ανάκτορα, πουόπου βρισκόταν περιορισμόςπεριορισμένος ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΣΤ΄]] και τον συνέλαβε. Ο Λουδοβίκος εκτελέστηκε στις 21 Ιανουαρίου 1793.

Η εκστρατεία του Δούκα του Μπράουνσβαϊκ τερματίστηκε με τηντη [[Μάχη του Βαλμύ|μάχη του Βαλμύ]]. Η κρίσιμη αυτή μάχη υπήρξε νικηφόρα για τους Γάλλους, αναπτερώνοντας το ηθικό τους. Οι Πρώσοι βλέποντας πως η εκστρατεία αποδεικνυόταν μακρύτερη απ’ όσο υπολόγιζαν, και το κόστος της αυξανότανν΄ αυξάνεται, αποφάσισαν ναν΄ αποσυρθούν.

Την ίδια περίοδο οι Γάλλοι σημείωναν επιτυχίες και σε άλλα μέτωπα. Κατέλαβαν στονστο νότο την [[Σαβοΐα]] και τη [[Νις]], που ήταν τμήματα του [[Βασίλειο της Σαρδηνίας|Βασιλείου της Σαρδηνίας]], και πολιόρκησαν πόλεις του [[Ρήνο|Ρήνου]] φτάνοντας μέχρι τηντη [[Φρανκφούρτη]].

Στις αρχές του 1793 εισήλθαν στον αντίπαλο συνασπισμό η [[Ισπανία]] και η [[Πορτογαλία]]. Την 1η Φεβρουαρίου η [[Γαλλία]] κήρυξε τον πόλεμο στηνστη [[ΒρετανίαΒρετανική Αυτοκρατορία]] και την [[Ολλανδική Δημοκρατία]]. Για την αντιμετώπιση του διευρυμένου αντίπαλου συνασπισμού η Γαλλία προχώρησε σε μαζική στρατολόγηση νέων ανδρών, εγκαινιάζοντας την πολιτική των επιστρατεύσεων. Οι στρατιωτικές της δυνάμεις μετά την επιστράτευση αυξήθηκαν εντυπωσιακά και μπόρεσε να συντηρήσει τις επιθετικές της επιχειρήσεις.

Ο αντίπαλος συνασπισμός επιχείρησε μεγάλη εκστρατεία στην περιοχή των Αυστριακών Κάτω Χωρών. Ταυτόχρονα με την εκστρατεία αυτή η Βρετανία φρόντιζε να υποκινήσει γαλλικές πόλεις να εξεγερθούν κατά της Γαλλικήςγαλλικής ηγεσίας των επαναστατών. Σε μία πολιορκία εξεγερμένης πόλης, της [[Τουλόν]], εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο των συγκρούσεων ο [[Ναπολέων Βοναπάρτης]], ο μελλοντικός ηγέτης της επανάστασης. Ο Ναπολέων πολιόρκησε με επιτυχία την πόλη και την κατέλαβε. Μέχρι το τέλος του έτους ηοι εξεγέρσεις είχαν καταπνιγεί.

Στα μέσα του 1794 η Γαλλία κατατρόπωσε τους αντιπάλους της στις Αυστριακές Κάτω Χώρες, στη [[μάχη του Φλερύ|μάχη του Φλερύ]]. Στη μάχη αυτή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε στρατιωτικές επιχειρήσεις το [[αερόστατο]] των [[Αδελφοί Μονγκολφιέ|αδελφών ΜογκολφιέΜονγκολφιέ]]. Στη συνέχεια οι γαλλικές δυνάμεις υπέταξαν την Ολλανδία και ίδρυσαν στην περιοχή των Κάτω Χωρών ένα κράτος-μαριονέτα που ονομάστηκε [[Βαταβική Δημοκρατία]]. Την ίδια περίοδο οι Γάλλοι αντιμετώπισαν επιτυχώς τους Ισπανούς και τους καταδίωξαν πέρα από τα [[Πυρηναία]].

Η [[Ισπανία]] τελικά αναγκάστηκε να συνάψει ειρήνη με τη [[Γαλλία]], όπως έκανε και η [[Πρωσία]]. Οι Γάλλοι πλέον στράφηκαν εναντίον της [[Αυστρία]]ς που παρέμενε εχθρικό κράτος. Με μία μεγάλη εκστρατεία που πραγματοποίησε ο Ναπολέων στην [[Ιταλία]] κατανίκησε τοντο στρατό των Αυστριακών και του [[Βασίλειο της Σαρδηνίας|Βασιλείου της Σαρδηνίας]]. Αφού σύναψεσυνήψε ειρήνη με τη Σαρδηνία κατέλαβε το [[Μιλάνο]] και πολιόρκησε τηντη [[Μάντοβα]]. Μία αυστριακή δύναμη που στάλθηκε στηνστη Μάντοβα για να τον αντιμετωπίσει ηττήθηκε. Η πόλη έπεσε στις αρχές του 1797 και πλέον ο [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέων]] βάδισε εναντίον της Αυστρίας, ενώ ταυτόχρονα ο στρατηγός [[Ζαν Βικτόρ Μορό|Ζαν Μορώ]] βάδισε και αυτός διαμέσου των γερμανικών κρατιδίων για να συναντηθεί με τοντο στρατό του Ναπολέοντα. Μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής, οι αυστριακοίΑυστριακοί φρόντισαν να έρθουν σε συμφωνία με τον Ναπολέοντα υπογράφοντας τη [[Συνθήκη ειρήνης Λεόμπεν|Συνθήκη ειρήνης του Λεόμπεν]]. Η φάση αυτή του πολέμου τερματίστηκε τελικά με τη [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]], που υπογράφηκε λίγους μήνες αργότερα και ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή για τους Γάλλους.