Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
Από τις χώρες του Πρώτου Συνασπισμού εναντίον της Γαλλίας, μόνο η [[Βρετανία]] διατήρησε την εχθρότητά της απέναντί της μετά τη σύναψη αυτής της συνθήκης. Η Πρωσία υπέγραψε συνθήκη ειρήνης το Μάρτιο του 1795, μετά την πραγματοποίηση του Τρίτου Διαμελισμού της [[Πολωνία]]ς.
 
Η συνθήκη όμως αυτή δεν συγκλόνισε μόνο την Ευρώπη, αλλά και την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], η δε κατάληψη των Επτανήσων απετέλεσε σοβαρό πλήγμα στις γαλλοτουρκικές σχέσεις. Ο δε [[Τσάρος]] της [[Ρωσία]]ς που είχε προσφέρει προηγουμένως τη βοήθειά του στην [[Υψηλή Πύλη]], μετά την υπογραφή της συνθήκης αυτής, βρήκε τώρα σύμφωνο τον [[Σουλτάνος|Σουλτάνο]] για σύμπραξη των στόλων τους εναντίον των επεκτατικών κινήσεων των Γάλλων στη Μεσόγειο. Έτσι, ένα χρόνο μετά, τον Ιανουάριο του [[1799]], συνάπτεται η [[Ρωσοτουρκική συμμαχία (1799)]], με συνέπεια τα ρωσικά συμφέροντα στη Μεσόγειο όχι μόνο να λάβουν σημαντική πρόοδο, αλλά και ν΄ ακολουθήσει η [[Συνθήκη ανακωχήςΑνακωχής του Αγίου Παύλου]] τον ίδιο χρόνο, το 1799.
 
Αλλά και ο βασιλιάς της Νεάπολης ήγειρε αξιώσεις μετά την κατάργηση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, απαιτώντας την προσάρτηση των άλλοτε βενετικών κτήσεων ως ιστορικά νόμιμος κληρονόμος, αφού αποτελούσαν κτήσεις των προκατόχων του ηγεμόνων. Σ' αυτή όμως τη νέα κατάσταση, και η Αγγλία άρχισε ν΄ αναζητά βάσεις ώστε στη κατάλληλη στιγμή ν΄ ανακόψει με κάθε δυνατό τρόπο τη "ναπολεόντεια πλημμυρίδα". Και τελικά τη βρήκε στην πρώτη δυσφορία και αντίδραση των Επτανησίων, παρουσιαζόμενη ως νέα προστάτις "ελευθερώτρια". Επ' αυτού ακολούθησε η [[Προκήρυξη ναυάρχου Νέλσωνος]] προς τους Επτανησίους, τον Οκτώβριο του [[1798]].