Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την «υποχρεωτική» (ιδίως των Βρετανών) εκδίωξη του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] από τον θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικές διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της [[Βασίλισσα Βικτωρία|Βασίλισσας Βικτωρίας]], Πρίγκιπα Αλφρέδου, αλλά οι [[Μεγάλες Δυνάμεις]] είχαν ήδη δεσμευτεί με το [[Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1832)|Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832]] να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. Έτσι, υπό την πίεση των άλλων Δυνάμεων αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Vilhelm (κατόπιν Γεώργιο Α΄), δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της [[Δανία]]ς Χριστιανού Θ΄, εκ του Οίκου των ''Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ–ΓκλύξμπουργκΣόνντερμπουρκ–Γκλύκσμπουρκ'' ''(Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg)'', συνολικούπλάγιου κλάδου του [[Οίκος του Ολδεμβούργου|Οίκου του ''Ολδεμβούργου'' ''(Oldenburg)'']]. Ο νέος βασιλικός οίκος του Γεωργίου Α΄ ήταν ο Βασιλικός[[Ελληνική Οίκοςβασιλική τωνοικογένεια Βασιλέων(1863-1974)|Βασιλικός Οίκος της Ελλάδας]] για τα επόμενα 111 χρόνια, από το 1863 έως την αλλαγή του πολιτεύματος σε [[Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία]] με το [[δημοψήφισμα του 1974]].

*Ιούνιος 1862: Στην ελληνική αντιπροσωπεία, που βρισκόταν στο Λονδίνο για να βολιδοσκοπήσει τον Αλφρέδο, παρουσιάζεται ο έφηβος Vilhelm, ο οποίος είχε καταφτάσει συμπτωματικά ως ναυτικός δόκιμος με την δανέζικη φρεγάτα [[Jylland]] ([[:en:Jylland|en]]). Την υποψηφιότητά του για τον ελληνικό θρόνο προωθεί εντατικά ο Carl Joachim Hambro, Βρετανός τραπεζίτης δανέζικηςδανικής καταγωγής.<ref>{{cite book|author=Μπούνταλης, Αθανάσιος Κ.|year=2016|title=Το Χρήμα στην Ελλάδα, 1821-2001. Η ιστορία ενός θεσμού|pages=118-120|publisher=MIG Publishing|isbn= 978-9-60937-758-4}}</ref>

* 14 Οκτωβρίου: Το απομεσήμερο ο αθηναϊκός λαός συγκεντρώνεται στην Πλατεία Όθωνος για να πανηγυρίσει την έξωση του Όθωνα. Μετά τη δοξολογία ο πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως [[Δημήτριος Βούλγαρης]] απευθύνεται προς το συγκεντρωμένο πλήθος. Ανάμεσα στα άλλα ακούγονται και τα εξής: «Ας ορκισθώμεν επί της Πλατείας ταύτης, της λαβούσης ήδη το ωραίον της «Ομονοίας» όνομα, και ας είπη έκαστος εξ ημών: Ορκίζομαιορκίζομαι πίστιν εις την πατρίδα και υπακοήν εις τας εθνικάς αποφάσεις.».

* 11 Φεβρουαρίου: Η συνέλευση, στην οποία πλειοψηφούν οι προοδευτικοί που αποκαλούνται «Ορεινοί», εκλέγει [[Κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1863|κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ζηνόβιο Βάλβη]], που θα παραιτηθεί στις 27 Μαρτίου. Συγχρόνως αποφασίζει ότι μέχρι την έλευση του νέου βασιλιά, την εκτελεστική εξουσία θα ασκεί ο πρόεδρος της κυβέρνησης.

* ''γ) Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί είςεις την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.''

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται ''Βασιλεύς των Ελλήνων'', κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι ''Βασιλεύς της Ελλάδας'', όπως ονομαζόταν ο [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]]. Παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν Βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδας, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρίσκοντανβρισκόταν, η προσωνυμία έμεινε. Στα ξενόγλωσσα κείμενα ο τίτλος ήταν ROI DES GRECS. Αργότερα όμως, για να ικανοποιηθεί η Υψ. Πύλη (ο Σουλτάνος), έγινε ROI DES HELLENES.

Με τη συνθήκη του Λονδίνου της 1/13 Ιουλίου [[1863]], ορίστηκε ότι οι διάδοχοι του Γεωργίου θα πρέσβευαν το ορθόδοξο δόγμα και η ενηλικίωσή του (είχε γεννηθεί το 1845), για να μην επαναληφθεί ο θεσμός της Αντιβασιλείας, θα οριζόταν αμέσως. Με την ίδια συνθήκη οριζόταν ότι τα γεωγραφικά σύνορα του Ελληνικού Βασιλείου θα εκτείνοντανεκτεινόταν με την παραχώρηση - προσάρτηση της [[Επτάνησα|Επτανήσου]], εφόσον θα συμφωνούσαν γι' αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις και θα εκφραζόταν σχετική ευχή από την [[Ιόνιος Βουλή|Ιόνιο Βουλή]].

Ο Γεώργιος, αφού επισκέφτηκε το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο την [[Αγία Πετρούπολη]]<ref>ΛαθεμένοςΛανθασμένος όρος που παραδοσιακά καθιερώθηκε στην Ελληνική γλώσσα. Πρόκειται για την «Πόλη του Αγίου Πέτρου». Η Πετρούπολη ποτέ δεν ήταν «Αγία»</ref>, το [[Λονδίνο]] και το [[Παρίσι]], έφτασε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] στις [[30 Οκτωβρίου]]. Στην πρώτη προκήρυξή του προς τον Ελληνικό Λαό, διαβεβαίωνε ότι θα τηρήσει τους νόμους τουτού κράτους και «''προ πάντων το Σύνταγμα''» και ότι θα επιδίωκε να γίνει η Ελλάδα «''πρότυπον Βασιλείου εν τη Ανατολή''».