Κομητεία της Αραγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 8:
==Ναβαρρέζικη διοίκηση ==
Στο τέλος του 9ου αιώνα, οι Καρολίδες έπαψαν να είναι ισχυροί άρχοντες στις εξωτερικές περιοχές της αυτοκρατορίας τους, ενώ ταυτόχρονα οι [[Μαυριτανοί]] της κοιλάδας του Έβρου έπαψαν να είναι απειλή για το Χριστιανικό πληθυσμό στα βόρεια. Καθώς η Καρολίγγεια επιρροή εξασθενούσε, οι κόμητες της Αραγωνίας αναζήτησαν νέους συμμάχους. Το 820 ο υποτελής του Καρλομάγνου, κόμης [[Αθνάρ Α΄ Γκαλίντεθ της Αραγωνίας|Αθνάρ Α΄ Γκαλίντεθ]], εκδιώχθηκε από την κομητεία από
[[αρχείο:SanAdriandeSasabe.jpg|thumb|320px|Μονή του Σαν Αδριάν της Σάσαβε (San Adrián de Sásave), πρώτη επισκοπική έδρα της Αραγωνίας]]
Οι [[Ναβάρρα|Ναβαρρέζοι]], επέκτειναν το βασίλειό τους και στην περιοχή νότια της Αραγωνίας, μια ζώνη κατεστραμμένη στρατιωτικά από τους Άραβες κατά τις συγκρούσεις των προηγούμενων αιώνων. Η ναβαρρέζικη οχύρωση της περιοχής αυτής περιόρισε σημαντικά τη δυνατότητα της Αραγωνίας να επεκταθεί μέσω της ανακατάκτησης εδαφών, καθώς έκοψε τον προφανή διάδρομο μιας τέτοιας πιθανής κατάκτησης. Ο θάνατος του [[Γκαλίντο Β´ Αθνάρεθ της Αραγωνίας|Γκαλίντο Αθνάρεθ Β´]] χωρίς να επιβιώσουν από αυτόν νόμιμοι γιοι για την διαδοχή, οδήγησε σε μια διαίρεση των εδαφών του. Η περιοχή του [[Κομητεία του Σοβράρμπε|Σοβράρμπε]] πέρασε μέσω της κόρης του στην [[Κομητεία της Ριβαγόρθα]], ενώ η ίδια η Αραγωνία έπεσε κάτω από τον άμεσο έλεγχο του στέμματος της Παμπλόνα, καθώς ο βασιλιάς [[Γκαρθία Σάντσεθ Α΄ της Παμπλόνα]] θα παντρευτεί την [[Ανδρεγκότο Γκαλίντεζ|Αντρεγότο Γκαλίντεθ]], μια άλλη κόρη του αποθανόντος Κόμη.
Κατά τη διάρκεια του αιώνα της άμεσης Ναβαρρέζικης κυριότητας, η μικρή πλέον κομητεία της Αραγωνίας διατήρησε μια ξεχωριστή διοίκηση και στα καταστατικά της αναφερόταν ως "''Γη των αρχόντων της Αραγωνίας''", ενώ οι κόμητες της διορίζονταν από τους βασιλιάδες, ξεκινώντας με
Το 922, οι κάτοικοι της Αραγωνίας εξασφάλισαν τελικά τη δική τους επισκοπή. Οι παλιοί νομάδες "επίσκοποι της Αραγωνίας" (μερικές φορές αναφέρονταν ως [[Επίσκοπή της Ουέσκας|επίσκοποι της Ουέσκας]] ή της Χάκας) εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα του [[Μποράου]]. Οι νέοι επίσκοποι μετέφεραν τακτικά την κατοικία τους σε ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια, όπως του Σαν Χουάν ντε λα Πένια, του Αγίου Πέτρου της Σιρέσα, ή του [[Μοναστήρι του Σαν Αδριάν της Σάσαβε|Σαν Αδριάν της Σάσαβε]]. Η θέση της επισκοπικής έδρας, αποτελεί επίσης απόδειξη πως οι άνω κοιλάδες στα νότια της χώρας είχαν αρχίσει να γίνονται ολοένα και πιο πυκνοκατοικημένες, καθώς η περιοχή νότια του ποταμού [[Ποταμός Αραγών|Αραγών]] οχυρωνόταν περισσότερο και η Μαυριτανική απειλή μειωνόταν περαιτέρω. Αυτή η παραμεθόρια ζώνη βίωνε επίσης την ανανέωση των πληθυσμών της υπό το φως της στρατιωτικοποίησης.
|