Ηράκλειο Κρήτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ προσθήκες από το link του Δήμου Ηρακλείου |
||
Γραμμή 41:
== Ιστορία ==
'''<big>Μινωική Περίοδος (7000 πΧ - 900 πΧ)</big>''' Το Ηράκλειο βρίσκεται στα βόρεια παράλια της Κρήτης, έναντι της νησίδας [[Δία Ηρακλείου|Δία]], στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρισκόταν κατά την αρχαιότητα το δυτικότερο από τα τρία επίνεια (λιμάνια) της [[Κνωσός|Κνωσού]] που την περίοδο του [[Μινωικός πολιτισμός|μινωικού πολιτισμού]] είχε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού στην [[Κρήτη]] φέροντας ίδιο όνομα προς τιμή αρχαίου ιερού ναού του Ιδαίου Ηρακλέους <ref>Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικό Ηλίου τομ.Θ΄, σελ.310</ref>. Η περιοχή του Ηρακλείου, με την Κνωσό από το 7000 πΧ, αποτελεί μία από τις παλαιότερες οργανωμένες πόλεις στην ανθρώπινη ιστορία.
Για την πόλη του Ηρακλείου δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για την ίδρυσή της. Η κατοίκηση όμως θεωρείται ότι ξεκινάει τουλάχιστον από την τρίτη χιλιετηρίδα προ Χριστού, ως επίνειο (λιμάνι) της Κνωσού. Ευρήματα έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές, στο φυσικό λόφο που σήμερα βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο. Ίχνη κατοίκησης έχουν βρεθεί κατά τους κλασικούς, ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους.
Γραμμή 47:
Το Ηράκλειο περιλαμβάνει σήμερα στους κόλπους του την [[Κνωσός|Κνωσό]], την πρωτεύουσα του [[Μινωικού Πολιτισμού]].
<big>'''Μετα-Μινωική έως και Ρωμαϊκή περίοδος (900 π.Χ. - 330 μ.Χ.)'''</big>
===Πρώτη Βυζαντινή περίοδος, Αραβοκρατία ===▼
Τη Βυζαντινή περίοδο, το Ηράκλειο ήταν γνωστό με το όνομα Κάστρο, μέχρι το 823 που [[Άραβες]] [[Σαρακηνοί]] υπό τον [[Αμπού Χαφέζ]] (Απόχαψις των Βυζαντινών), καταγόμενοι από την Κόρδοβα της σημερινής Ισπανίας κατέλαβαν τη Κρήτη και κατέστρεψαν την μέχρι τότε πρωτεύουσα της νήσου [[Γόρτυνα Κρήτης|Γόρτυνα]]. Αναζητώντας τότε μια νέα παράλια πόλη για πρωτεύουσα, επέλεξαν το Ηράκλειο, το οποίο και άρχισαν να οχυρώνουν το επόμενο έτος, 824, επί των προγενέστερων βυζαντινών και ελληνιστικών τειχών και το όρισαν ως πρωτεύουσα του κράτους τους, το [[Εμιράτο της Κρήτης]]. Έχτισαν μεγάλο οχυρό, τμήμα του οποίου σώζεται μέχρι σήμερα, εντός της πόλης, πίσω από νεότερες κατασκευές επί τμημάτων των οδών Χάνδακος, Δαιδάλου και λιμένα<ref>Κάλλια Νικολιδάκη [http://www.heraklion.gr/ourplace/new-venetian-walls/new-venetian-walls.html Νέα ενετικά τείχη] Δήμος Ηρακλείου</ref>, με μια περιμετρική μεγάλη τάφρο. Από την οχυρωματική εκείνη τάφρο, που εκτεινόταν από θάλασσα σε θάλασσα, οι Σαρακηνοί ονομάτισαν την πόλη αυτή بض الخندق ''rabḍ al-ḫandaq'' (Φρούριο της Τάφρου), ή απλούστερα ''Χάντακ'' ([[Χάνδακας (αποσαφήνιση)|Χάνδακας]] εξελληνισμένο), δημιουργώντας μία περίοδο μεγάλης ευμάρειας και πολιτισμού. Όμως, παράλληλα, επέτρεπαν στο λιμάνι να στρατοπεδεύουν Πειρατές, κάτι που δημιούργησε πολλά προβλήματα και ενόχλησε τα γειτονικά κράτη. ▼
Στη μεταμινωική εποχή, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, υπάρχει μια [null πολίχνη] στη θέση της σημερινής πόλης, το Ηράκλειον, που ίσως πρόκειται για επίνειο της Κνωσού. Η θέση της εντοπίζεται στην περιοχή γύρω και δυτικά από το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το ίδιο το ανάκτορο της Κνωσού κατοικείται μέχρι το 1100 π.Χ., ενώ μετά παραμένει ακατοίκητο και θεωρείται [null τέμενος] αφιερωμένο στη [null θεά Ρέα], της οποίας υπάρχει και ναός. Η πόλη της Κνωσού συνεχίζει μέχρι την αραβική κατάκτηση.
Από τα οικιστικά λείψανα, καθώς και από άλλα ευρήματα, γνωρίζουμε ότι η μικρή πόλη του Ηρακλείου συνεχίζει, με σταδιακές επεκτάσεις, να κατοικείται σε όλη την αρχαιότητα. Τα όριά της ξεκινούν από την περιοχή που περικλείουν οι δρόμοι Δαιδάλου, Ξανθουδίδου, Μεραμβέλλου και Αρετούσας, για να καλύψει μια έκταση μέχρι και την οδό 25ης Αυγούστου και την παραλιακή λεωφόρο Σ. Βενιζέλου κατά τη Ρωμαϊκή εποχή.
▲Τη Βυζαντινή περίοδο, το Ηράκλειο ήταν γνωστό με το όνομα Κάστρο. Ήταν μία μικρή αλλά περιτειχισμένη πόλη,
Η συνεχής πειρατική δραστηριότητα των Σαρακηνών που μαζί με πειρατές της [[Κιλικία]]ς λυμαίνονταν τα νησιά και τις ακτές του Αιγαίου και της Μεσογείου γενικότερα, έχοντας καταστήσει τον [[Χάνδακας (αποσαφήνιση)|Χάνδακα]] (Ηράκλειο) αποθήκη πειρατικής λείας και κέντρο αγοραπωλησίας αιχμαλώτων, ιδίως γυναικών και παιδιών εξόργισε και φόβισε τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή Αυτοκρατορία.]] (ειδικά μετά την κατάληψη και άλωση της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων από τους Άραβες και το γεγονός ότι έφτασαν έως τα τείχη της Κωσταντινούπολης απειλώντας την). Φυσικό ήταν η Βυζαντινή πολιτική να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στην ανακατάληψη της Κρήτης. Μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες, όπως π.χ. εκείνη του Γογγύλη, η Βασιλεύουσα αποφάσισε να τελειώνει με την υπόθεση της Κρήτης. Επί βασιλείας [[Ρωμανός Β΄|Ρωμανού Β΄]], με [[παραδυναστεύων|παραδυναστεύοντα]] και [[παρακοιμώμενος|παρακοιμώμενο]] τον [[Ιωσήφ Βρίγγας|Ιωσήφ Βρίγγα]], ανατέθηκε στον Μάγιστρο και στρατηγό [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρο Φωκά]], τον μετέπειτα Αυτοκράτορα, η προετοιμασία και ηγεσία της εκστρατείας.<ref>"Νικηφόρος Φωκάς (Ελ) Νικφούρ", έκδ. 3η, τομ. 1ος, σελ.50 κ.ά., Ιωάννη Α. Μελισσείδη & Πουλχερίας Ζαβολέα Μελισσείδη ISBN 9789608280472 </ref>
===
Έτσι οι [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινοί]] τον Ιούλιο του 960, αποβιβάστηκαν στον κόλπο του Ηρακλείου (στα [[Ελληνοπεράματα]]), 3 χλμ δυτικά της πόλης. Ακολούθησε οκτάμηνη πολιορκία, στις [[6 Μαρτίου]] του [[961]] κυρίευσαν (άλωσαν) την πόλη. Οι δυνάμεις του Νικηφόρου Φωκά, προβαίνοντας σε σφαγές λεηλάτησαν και έκαψαν την πόλη δίνοντας τέλος στο [[Εμιράτο της Κρήτης]]. Στην αρχή η πρωτεύουσα της Κρήτης μεταφέρθηκε στον οχυρό δίκορφο λόφο κοντά στον σημερινό [[Προφήτης Ηλίας Ηρακλείου|Προφήτη Ηλία]], ο οποίος έγινε γνωστός ως Τέμενος. Όμως, η νέα τοποθεσία δεν εξυπηρετούσε τις ανάγκες μιας πόλης, και έτσι άρχισε πάλι η εγκατάσταση στα ερείπια της αραβικής πόλης και εξελλήνισαν το όνομά της σε [[Χάνδακας (αποσαφήνιση)|Χάνδαξ]].<ref name=Spanakis>{{cite book|title = Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α| first = Στέργιος |last= Σπανάκης| publisher = Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης|year = 1993| location = Ηράκλειο |pages = 291}}</ref> Ο Νικηφόρος Φωκάς μερίμνησε για την εγκατάσταση στην Κρήτη ευγενών - φεουδαρχικών οικογενειών από την Κωνσταντινούπολη για την εξύψωση του φρονήματος των Κρητών, τον έλεγχό τους και την επανασύσφιγξη των δεσμών με το Κράτος της Βασιλίδας. Την αυτή πολιτική επικυρώνει το Διάταγμα του [[Αλέξιος Β΄ Κομνηνός|Αλεξίου Β΄. Κομνηνού]] ([[1182]]) με το οποίο εγκαθίστανται επίσημα <ref>Αρχεία Βενετίας,Χρονικό TRIVAN</ref> στην Κρήτη <ref>παραχώρηση τίτλων, προνομίων, γαιών κ.λ.π./ "Χρυσόβουλο Δούκα Κωνσταντίνου" Ι.Μονή Γωνιάς, Ι.Μητρόπολη Κισσάμου & Σελίνου</ref>, oι Αρχοντικές (Αρχηγικές) Οικογένειες, των γνωστών "[[Τα Δώδεκα Αρχοντόπουλα της Κρήτης|Δώδεκα (12) Αρχοντόπουλων]]" δηλ. των Ιωάννη Φωκά (που επί Ενετοκρατίας το όνομα εξελίχθηκε σε [[Καλλέργης|Καλλιέργη και μετά Καλλέργη]]), Κωνσταντίνου Βαρούχα, Μαρίνου Σκορδύλη, Λέοντα Μουσούρου, Φίλιππου Γαβαλά, Ανδρέα Μελισσηνού, Θωμά Αρχολέο (Αρχολέοντος), Δημητρίου Βλαστού, Ευστρατίου Χορτάτζη, Νικηφόρου Αργυρόπουλου, Λουκά Λίτινα και Ματθαίου Καφάτου (Καλαφάτη). Μετά από αυτή την προσάρτηση ο Χάνδακας παρέμεινε πρωτεύουσα της Κρήτης, έδρα του Γενικού Διοικητή που έφερε το βυζαντινό τίτλο "Δουξ" καθώς και μητροπολιτική έδρα. Την ίδια περίπου εποχή κτίζεται και ο ναός του Αγίου Τίτου (πρώτου επισκόπου Κρήτης) που είχε καταστραφεί προηγουμένως από τους Σαρακηνούς.
=== Ενετοκρατία (1204 - 1669) ===
[[File:MBoschini Il regno tutto di Candia.jpg|thumb|right|260px|Ο Λέων της Βενετίας σκέπει την Κρήτη]]
Το 1204, μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους σταυροφόρους, τμήμα της Κρήτης παραχωρήθηκε αρχικά στον [[Βονιφάτιος ο Μομφερατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερατικό]] ο οποίος και την εκχώρησε (πούλησε) στους [[Ενετοί|Ενετούς]], (στον Δόγη [[Ερρίκος Δάνδολος|Ερρίκο Δάνδολο]]). Πριν όμως προλάβουν οι Ενετοί να εγκατασταθούν στην Κρήτη και την πρωτεύουσα Χάνδακα, έσπευσαν και την κατέλαβαν οι [[Γενουάτες]], τους οποίους τελικά κατάφεραν να εκδιώξουν οι Ενετοί μετά από ένα επταετή πόλεμο που ακολούθησε, από το 1204 έως το 1210. Οι [[Ενετοί]] εγκαθιστώντας ένα φεουδαλικό και ταυτόχρονα δημοκρατικό σύστημα διοίκησης, κατά τα πρότυπά τους, διατήρησαν τον Χάνδακα πρωτεύουσα της νήσου και έδρα του Δούκα, γενικού διοικητού της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Γαληνοτάτης Δημοκρατίας]], παραφράζοντας το όνομα της πόλης σε "Κάντικα", "Κάντιγκα", "Κάντιντα" και τέλος ''[[Ηράκλειο Κρήτης|Κάντια]]'' ([[Ηράκλειο Κρήτης|Candia]]) όπως και επικράτησε και ως όνομα της νήσου με το επίσημο όνομα "[[Βασίλειο της Κάντια|Βασίλειο ή Δουκάτο της Κάντια]]".
Γραμμή 77 ⟶ 85 :
Μετά την παράδοση (6 Σεπτεμβρίου 1669), όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της πόλεως αποχώρησαν και ως πρόσφυγες μετοίκησαν στα Ιόνια νησιά, στη Βενετία, στη Δαλματία κ.α.
=== Πρώτη Οθωμανική περίοδος (1669 - 1830), Αιγυπτιοκρατία (1830- 1841), Δεύτερη Οθωμανική Περίοδος (1841 - 1896) ===
Η πόλη αμέσως μετά την άλωση ήταν κατεστραμμένη, όμως οι Οθωμανοί, την επέλεξαν ως νέα τους πρωτεύουσα. Κατά την περίοδο της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής]] περιόδου η πόλη έγινε γνωστή και ως “'''[[Ηράκλειο Κρήτης|Μεγάλο Κάστρο]]'''” ή “Κάστρο”. Ακολούθησαν περίοδοι ειρήνης, κινήματα, επαναστάσεις και σκληρές καταστολές εκ μέρους των Οθωμανών (Τούρκων). Παραδειγματικά αναφέρεται ότι " στη μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου , την 24 Ιουνίου 1821, που έμεινε στη μνήμη του λαού σαν ο μεγάλος αρπεντές, οι εξαγριωμένοι Τούρκοι κατέσφαξαν το Μητροπολίτη Κρήτης Γεράσιμο Παρδάλη και πέντε Επισκόπους : τον Κνωσού Νεόφυτο, τον Χερρονήσου Ιωακείμ, τον Λάμπης Ιερόθεο, τον Σητείας Ζαχαρία και τον τιτουλάριο Επίσκοπο Διοπόλεως Καλλίνικο. Για δύο και περισσότερα χρόνια η Εκκλησία της Κρήτης έμεινε ακέφαλη. <ref>" "Η Εκκλησία της Κρήτης",Θεοχάρη Δετοράκη.</ref> Λόγω των συνεχώς επαναστάσεων και του συνεχούς αιτήματος για Ένωση με το νεοσύστατο Κράτος της Ελλάδας, η παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχώρησε (πούλησε) την Κρήτη το 1830 στην Αίγυπτο υπό την οποία παρέμεινε έως το 1841. Η περίοδος αυτή υπήρξε πιο ομαλή και πραγματοποιήθηκαν πολλά δημόσια έργα. Το 1851, η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Οθωμανική Διοίκηση, από το Ηράκλειο στα Χανιά για αμυντικούς λόγους (λιμάνι της Σούδας), λόγω της μεγάλης πίεσης που δεχόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το 1856, το Ηράκλειο ισοπεδώθηκε από [[Σεισμός στη Ρόδο (1856)|
=== Κρητική Πολιτεία (1896 - 1913) - Ένωση με την Ελλάδα (1913 -
Οι Κρητικοί μην αντέχοντας την Τουρκική κατοχή επαναστάτησαν επανειλημμένα με κυριότερες επαναστάσεις το 1770, 1821, 1841, το 1858, το [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|1866-1869]] και το [[Κρητική Επανάσταση (1897-1898)|1897-1898]]. Το 1897, στόλοι της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας κατέπλευσαν στην Κρήτη μοιράζοντας την Διοίκηση της νήσου. Τη διοίκηση του Ηρακλείου ανέλαβαν οι Βρετανοί. Στις 25 Αυγούστου 1898 έγινε προσπάθεια από ένα απόσπασμα Άγγλων να τοποθετηθούν στις θέσεις τους οι υπάλληλοι του εκτελεστικού σύμφωνα με την απόφαση των τεσσάρων Ναυάρχων, αλλά οι Τούρκοι της πόλης αντέδρασαν και εξαγριωμένοι προχώρησαν σε σφαγή χριστιανών της πόλης, σε λεηλασίες και τελικά εμπρησμό τμήματος της πόλης. Για να σταματήσει η εξέγερση ένα βρετανικό πλοίο βομβάρδισε την πόλη. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν ο Λυσίμαχος Καλοκαιρινός, υποπρόξενος της Βρετανίας στο Ηράκλειο, και 18 Βρετανοί στρατιώτες, ενώ ο συνολικός αριθμός των νεκρών υπολογίστηκε αρχικά σε 1000 άτομα, αλλά μετέπειτα εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 450 νεκρούς. Για τα επεισόδια καταδικάστηκαν σε θάνατο 17 σημαίνοντες Τουρκοκρητικοί, ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις υποχρέωσαν σε απομάκρυνση του τουρκικού στρατού, η οποία ήταν και η οριστική.<ref>[http://www.kairatos.com.gr/sfagi.htm Η μεγάλη σφαγή του 1898 στο Ηράκλειο Κρήτης]</ref><ref>Γιώργος Παναγιωτάκης (25/8/2006) [http://www.patris.gr/articles/92465?PHPSESSID#.VZVRPs-8PGc 25 Αυγούστου 1898 - Τα γεγονότα που οδήγησαν στη σφαγή του Ηρακλείου] Η Πατρίς</ref> Η [[Κρητική Πολιτεία]] προσαρτήθηκε στην Ελλάδα το [[1913]].
'''Β Παγκόσμιος Πόλεμος. [https://www.heraklion.gr/ourplace/history/history.html Γερμανική Κατοχή]'''. Γερμανική Κατοχή (20.05.1941 - 11.10.1944)
Στις 17.30 το απόγευμα της 20<sup>ης</sup> Μαΐου 1941 ο ουρανός πάνω από την περιοχή του Ηρακλείου γεμίζει από μεταγωγικά αεροπλάνα Γιούγκερς 52 (Junkers Ju 52). Μεταφέρουν τους άνδρες του 1<sup>ου</sup> Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών με διοικητή το συνταγματάρχη Μπρούνο Όσβαλντ Μπρόγιερ. Η δύναμη αυτή, με το κωδικό όνομα Ορίων, έχει ως αποστολή την κατάληψη της πόλης και του αεροδρομίου. Η υποδοχή των αμυνομένων είναι «θερμότατη» και αρκετά αεροπλάνα πλήττονται πριν προλάβουν να πηδήξουν οι αλεξιπτωτιστές. Στο έδαφος οι μάχες είναι σκληρές και δεκάδες κάτοικοι της πόλης και των γύρω χωριών σπεύδουν να βοηθήσουν στην απόκρουση της εισβολής. Ιδιαίτερα στην περιοχή του αεροδρομίου οι επιτιθέμενοι καθηλώνονται από την πρώτη στιγμή.
Γραμμή 97 ⟶ 105 :
===Εγκατάσταση Μικρασιατών===
Μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] του [[1922]] και την [[ανταλλαγή πληθυσμών]] εγκαταστάθηκαν στο Ηράκλειο Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες που εμπλούτισαν τον τοπικό πολιτισμό. Δημιούργησαν τους συνοικισμούς που φέρουν τα ονόματα των πόλεων της Μικράς Ασίας από όπου προήλθαν, όπως Νέες Κλαζομενές, [[Νέα Αλικαρνασσός]], Νέα Αλάτσατα, Νέα Βρύουλα.<ref>http://frontoffice-147.dev.edu.uoc.gr/history/localhistory/from-asia-minor-origin-alikarnassos.html</ref> Η υποδοχή των προσφύγων από τους γηγενείς ήταν φιλόξενη και η συμβίωση ειρηνική.<ref>[http://www.ekriti.gr/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7 Πώς υποδέχονταν οι Κρητικοί τους Μικρασιάτες - Μία εξαιρετική αφήγηση]</ref>
* '''Εξηλεκτρισμός''' Το 1918 η αγγλική εταιρία «Sir Robert MacAlpine & Sons», που έχει αναλάβει το έργο του νέου μεγάλου λιμανιού, κατασκευάζει στον παραλιακό δρόμο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για την εξυπηρέτηση των εργασιών της. Το 1924 ο δήμαρχος Ηρακλείου Ιωάννης Βογιατζάκης διαπραγματεύεται την παραχώρηση του εργοστασίου στο δήμο, προκειμένου να τροφοδοτεί με ηλεκτρική ενέργεια την πόλη. Τον επόμενο χρόνο συστήνεται η «Ηλεκτρική Υπηρεσία» του Δήμου Ηρακλείου με διευθυντή τον Νικόλαο Ξ. Λήμνιο και στις 25 Δεκεμβρίου, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1925, οι δρόμοι της πόλης ηλεκτροφωτίζονται. Στα επόμενα χρόνια εκατοντάδες ηρακλειώτικα σπίτια χρησιμοποιούν το ηλεκτρικό ρεύμα για τις καθημερινές τους ανάγκες. Παράλληλα, οι πρώτες ηλεκτρικές οικιακές συσκευές, όπως το ραδιόφωνο και η ηλεκτρική κουζίνα, κάνουν την εμφάνιση τους.
* '''Το αεροδρόμιο''' Τον Σεπτέμβριο του 1931 (εφημ. Ανόρθωσις 9 Σεπτ. 1931) η κυβέρνηση [null Ελ. Βενιζέλου] ανακοινώνει επίσημα την απόφασή της για κατασκευή αεροδρομίου στη θέση «Ρουσσές», 3 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου. Ο υπουργός Αεροπορίας Αλέξανδρος Ζάνας τονίζει, μεταξύ άλλων, στις δηλώσεις του ότι ξένες αεροπορικές εταιρίες, όπως η KLM, προτιμούν «το Ηράκλειον ως αεροπορικόν σταθμόν, χάριν του τουρισμού και των αρχαιοτήτων». Οι κατασκευαστικές εργασίες αρχίζουν το 1932, αλλά σταματούν τον επόμενο χρόνο, κυρίως λόγω έλλειψης κονδυλίων. Από τις αρχές του 1937 οι εργασίες ξαναρχίζουν και στις 12 Μαρτίου του 1939 το αεροδρόμιο Ηρακλείου παραδίδεται «προς χρήσιν». Στις 8.30 π.μ. της 19<sup>ης</sup> Μαρτίου αεροσκάφος τύπου Junkers Ju 52 της Ελληνικής Εταιρίας Εναέριων Συγκοινωνιών, με πιλότο τον Ιωάννη Τσούκα, φτάνει στο Ηράκλειο. Είναι το πρώτο που προσγειώνεται στο νέο αεροδρόμιο μπροστά σε δεκάδες Ηρακλειώτες, που έχουν σπεύσει να παρακολουθήσουν το γεγονός. Τα επίσημα εγκαίνια της αεροπορικής γραμμής Αθηνών - Ηρακλείου πραγματοποιούνται στις 13 Απριλίου 1939 παρουσία του νομάρχη Ανδρέα Μάρκελλου και του δημάρχου [null Μηνά Γεωργιάδη]. Από τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου εκτελούνται πλέον τακτικά τρεις εβδομαδιαίες πτήσεις Αθήνα-Ηράκλειο που εξυπηρετούν τη μεταφορά επιβατών, ταχυδρομικής αλληλογραφίας και εμπορευμάτων.
* '''Τα νέα μουσεία''' Ο σεισμός που πλήττει την πόλη το 1926 προκαλεί σοβαρά προβλήματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Το κτίριο κρίνεται ακατάλληλο, αλλά θα περάσει μια δεκαετία προτού αρχίσει η ανέγερση νέου. Το 1931 κατασκευάζεται, με πρωτοβουλία του νομάρχη Ηρακλείου Εμμανουήλ Λυδάκη, το «Ηρώον» (δίπλα στο σημερινό πάρκο Γεωργιάδη). Πρόκειται για μουσειακό χώρο που φιλοξενεί κειμήλια και αρχειακό υλικό σχετικό με τις μεγάλες κρητικές επαναστάσεις του 19<sup>ου</sup> αιώνα. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1937, ξεκινούν οι εργασίες οικοδόμησης του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Τα εγκαίνια του νέου μουσείου πραγματοποιούνται την επόμενη χρονιά και το 1940 παραδίδονται για χρήση νέες πτέρυγες του συγκροτήματος. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που συγκεντρώνονται σ' αυτό προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των ξένων επισκεπτών, ενώ παράλληλα οργανώνονται και οι πρώτες τουριστικές επισκέψεις στην Κνωσό.
== Πληθυσμός ==
| |||