Υπόθεση Ντρέιφους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στον δε διεθνή χώρο, κατά τη δεκαετία του [[1890]] και μετά, η Γαλλία είχε αποκαταστήσει την παρουσία της σε αποικιακές επεκτάσεις εξισορροπώντας την συντριπτική ήττα που είχε υποστεί από την [[Πρωσία]] το [[1870]], δεν είχε όμως εκλείψει νέος κίνδυνος από την ασφυκτική γύρω της συμμαχία της [[Γερμανία]], [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]] και της [[Ιταλία|Ιταλίας]]. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την αποξένωσή της από την [[Μεγάλη Βρετανία]], είχε οδηγήσει την Γαλλία σε μία μυστική συμμαχία με τον [[Τσάρος|τσάρο]] της [[Ρωσία|Ρωσίας]], που όμως ελάχιστη ασφάλεια μπορούσε να παρέχει.

 

Αυτό ήταν το σκηνικό στο οποίο εκδηλώθηκε το σκάνδαλο Ντρέιφους και που τελικά επέφερε την εξυγίανση της γαλλικής πολιτικής.

 

== Το σκηνικό της υπόθεσης ==

 

 

Αυτή την περίοδο πρέσβης της Γερμανίας στο Παρίσι είναι ο Κόμης φον Μόνστερ. Στη γερμανική πρεσβεία επίσης υπηρετεί ως στρατιωτικός ακόλουθος και ο συνταγματάρχης Μαξιμιλιανός Σβάρτσκοππεν, που παράλληλα με τα καθήκοντά του, του επίσημου παρατηρητή, είχε επιδοθεί έντονα σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες, δημιουργώντας ένα σχετικά μεγάλο δίκτυο στρατολογημένων πληροφοριοδοτών, μεταξύ των οποίων και κατώτερους υπαλλήλους του γαλλικού υπουργείου των στρατιωτικών. Οι δραστηριότητες αυτές του Σβάρτσκοππεν είχαν όμως περιέλθει σε γνώση της Υπηρεσίας Στατιστικής, η οποία και τον είχε θέσει υπό παρακολούθηση. Μεταξύ των προσώπων που στρατολογήθηκαν για την παρακολούθηση αυτή ήταν και η καθαρίστρια της γερμανικής πρεσβείας, η μαντάμ Μπαστιάν.

Ο Εστερχάζι ζήτησε να κριθεί από το Πολεμικό Συμβούλιο επειδή είχε διαβεβαιώσεις για την αθώωσή του, η οποία πράγματι ήρθε ενώπιον του [[Στρατοδικείο|στρατοδικείου]] που ακολούθησε. Την ίδια στιγμή ο συνταγματάρχης Πικάρ, που πρώτος μίλησε για την αθωότητα του Ντρέιφους, στάλθηκε με δυσμενή μετάθεση στην [[Τυνησία]]. Έτσι, η αναθεώρηση της [[Δικαστήριο|δίκης]] του Ντρέιφους στάθηκε αδύνατη.

 

 

[[Αρχείο:J accuse.jpg|thumb|310px|'''''Κατηγορώ...! <br />Επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας <br />Από τον Εμίλ Ζολά]]

[[Αρχείο:Faux Henry 1896.jpg|thumb|180px|Η πλαστή επιστολή του Ανρί]]

 

Η κυβέρνηση πιέστηκε από τους εθνικιστές να οδηγήσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου τον Ζολά, ενώ [[Αντισημιτισμός|αντισημιτικές]] εξεγέρσεις ξέσπασαν στην επαρχία. Η δίκη Ζολά ξεκίνησε στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1898]] κι εκεί κατηγορήθηκε σαν ένοχος για συκοφαντία και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση και πρόστιμο 3.000 [[Γαλλικό Φράγκο|φράγκων]]. Σύντομα όμως μια αίτηση που απαιτούσε την επανάληψη της δίκης Ντρέιφους υπεγράφη από 3.000 άτομα.

==Πηγές==

{{commons|Category:Alfred Dreyfus}}

 

{{DEFAULTSORT:Υποθεση Ντρειφους}}