Λουίτζι Πιραντέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|κυριότερα έργα = ''Όταν ήμουν τρελός'', ''Όπως με θέλεις'', ''Να ντύσουμε τους γυμνούς'', ''Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα'', ''Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε'', ''Απόψε αυτοσχεδιαζουμε''

Γεννήθηκε στο [[Αγκριτζέντο]] της [[Σικελία|Σικελίας]], τον αρχαίο Ακράγαντα. Προερχόταν από αστική οικογένεια που ήταν ιδιοκτήτρια κτημάτων και ορυχείων [[θείο]]υ. Αρχικά, ήθελε να ακολουθήσει σταδιοδρομία φιλολόγου και διαλεκτολόγου (υποστηρίζει στη Βόννη μια διατριβή για τη φωνητική και τη μορφολογία του ιδιώματος της γενέτειράς του πόλης). Tα πρώτα του δημοσιεύματα είναι μικροί τόμοι λυρικών ποιημάτων που κλίνουν προς την ευαισθησία του λυκόφωτος και του ρομαντισμού, όπως τα ''Mal giocondo'' (Χαρούμενο κακό, 1889), Pasqua di Gea (Πάσχα της Γης, 1891) και ''Elegia renane'' (Ελεγεία του Ρήνου, 1895)- που έχουν συντεθεί λίγο πολύ πάνω στο πρότυπο των Ρωμαϊκών ελεγείων του Γκαίτε τα οποία μετέφρασε τον επόμενο χρόνο. Ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε πως ήταν ελληνικής καταγωγής και πως το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος{{πηγή}}. Σπούδασε φιλολογία στο [[Παρίσι]] και στη [[Βόννη]] και δίδαξε ως καθηγητής της ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη [[Ρώμη]] ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με το μυθιστόρημά του "Ο μακαρίτης ΜατθαίοςΜατία Πασκάλ". Εκείνο όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό ήταν το θεατρικό του έργο. Το πρώτο μέρος του συνολικού θεατρικού του έργου ο Πιραντέλο το έγραψε σε μια ιδιαίτερα οδυνηρή εποχή γι' αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της συζύγου του. Από τα πολλά έργα του Πιραντέλο αναφέρουμε τα : ''Όταν ήμουν τρελός'', ''Όπως με θέλεις'', ''Να ντύσουμε τους γυμνούς'', ''Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα'', ''Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε'', ''Απόψε αυτοσχεδιαζουμε''.