Πολίτμπιρο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Εκφαστικό (σύμφωνα με παραπομπή αρ.2) |
πλήρης ονομασία, πηγή |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|19|09|2016}}
Το '''
== Αρμοδιότητες ==
Γραμμή 10:
<br />Το [[8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσσίας|8ο Συνέδριο του Κόμματος]] το [[1919]] επιλήφθηκε του θέματος και ουσιαστικά επανέφερε το θεσμό του Λένιν, που έμελε να γίνει το κεντρικό όργανο εξουσίας της Σοβιετικής Ένωσης. Το συνέδριο έδωσε εντολή στην κεντρική επιτροπή να διορίσει πενταμελή επιτροπή του Πολίτμπιρο ώστε να μπορεί να αποφασίζει για επείγοντα θέματα που δεν μπορούσαν να περιμένουν τις τακτικές συνελέυσεις της Κ.Ε. Η πρώτη επιτροπή του Πολίτμπιρο αποτελούνταν από τους [[Βλαντιμίρ Λένιν]], [[Λέον Τρότσκι]], [[Ιωσήφ Στάλιν]], [[Λεβ Κάμενεφ]] και [[Νικολάι Κρετσίνσκι]].
<br />Αν και η επιτροπή του Πολίτμπιρο θεωρητικά εκλεγόταν από την Κ.Ε., στην πράξη, τα ηγετικά στελέχη της και κυρίως ο Λένιν είχαν τεράστια επιρροή στον καθορισμό της σύστασής της. Το γεγονός αυτό αντανακλήθηκε στον ανταγωνισμό μεταξύ των στελεχών του κόμματος για την επιρροή τους μέσα και έξω από το Πολίτμπιρο.
<br />Στα χρόνια του [[Στάλιν]], η διαδικασία εκλογής της ηγεσίας του κόμματος οργανώθηκε με καθαρά ιεραρχικά κριτήρια από τη [[Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης|Γενική Γραμματεία]] η οποία καθόριζε τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής αλλά και του Πολίτμπιρο, αντί για το αντίθετο. Μετά το θάνατο του Στάλιν, η εξουσία της Γενικής Γραμματείας μειώθηκε αισθητά και η εκλογή του Πολίτμπιρο έγινε ξανά ζήτημα ισορροπιών και συμμαχιών των ηγετικών μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος, τουλάχιστον μέχρι ο εκάστοτε νέος ηγέτης (Γενικός Γραμματέας) σταθεροποιήσει τη θέση του.
== Δομή ==
Το Πολίτμπιρο είχε μόνιμα αλλά και υποψήφια (χωρίς δικαίωμα ψήφου) μέλη. Το μέγεθός του δεν ήταν πάντοτε σταθερό, αλλά συνήθως αποτελούνταν από 14 πλήρη και 8 υποψήφια μέλη. Αν και το Πολίτμπιρο δεν είχε επίσημη ηγετική θέση, ο Γενικός Γραμματέας που ήταν και πρόεδρος της Κ.Ε. λειτουργούσε ως ''[[de facto]]'' πρόεδρος του σώματος. Στην πράξη, τα πιο ισχυρά πρόσωπα του Πολίτμπιρο ήταν επίσης μέλη της Γενικής Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος και, κατ’επέκταση, όσοι δεν διέθεταν την ιδιότητα του μέλους και των δυο σωμάτων είχαν μικρότερη επιρροή στις λειτουργίες του Πολίτμπιρο.
<br />Για να αποφευχθούν οι πολιτικές κόντρες και οι φράξιες κατά τη διάρκεια των συνελεύσεών του, το Πολίτμπιρο ενθάρρυνε τα στελέχη του να μοιράζουν τις διαφωνίες και ενστάσεις του πριν τη συγκέντρωσή τους.
== Διάλυση ==
Το [[1990]], το [[28ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης|28ο Συνέδριο]] του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης συμφώνησε στη μεταφορά των εξουσιών του Πολίτμπιρο στο [[Συνέδριο των Αντιπροσώπων του Λαού της Σοβιετικής Ένωσης|Συνέδριο των Αντιπροσώπων του Λαού]] και το [[Ανώτατο Σοβιέτ]]. Ως αποτέλεσμα, ο ρόλος του Πολίτιμπιρο στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής μειώθηκε σημαντικά. Το Πολίτμπιρο έπαψε να υπάρχει τον Αύγουστο του [[1991]], όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα αποκλείστηκε από την εξουσία με το [[Σοβιετικό Πραξικόπημα του Αυγούστου 1991|Πραξικόπημα του Αυγούστου]].
== Σημειώσεις ==
==Παραπομπές==▼
<references group="σημ."/>
▲== Παραπομπές ==
<references />
== Βιβλιογραφία ==
* Oleg Khlevniuk (2006) ''Politburo''. Yale University. Press. ISBN 0-300-11066-9
* [https://archive.is/20121211134500/www.terra.es/personal2/monolith/ussr2.htm Πλήρης λίστα των μελών και υποψηφίων μελών του Σοβιετικού Πολίτμπιρο] {{en}}
{{Portal bar|Σοβιετική Ένωση}}
| |||