Γιώργος Γούσιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
Ο Γούσιας γεννήθηκε το 1915 (σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του)<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref> ή το 1912 (σύμφωνα με την νεκρολογία του «[[Ριζοσπάστης|Ριζοσπάστη]]»)<ref name="riz">Ριζοσπάστης, 16 Δεκεμβρίου 1979</ref> στο [[Συρράκο Ιωαννίνων]], ως '''Γεώργιος Βοντίτσιος''', αν και ο ίδιος προτιμούσε την απλούστερη γραφή '''Βοντίτσος'''.<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref> Ήταν παιδί φτωχής οικογένειας και εργαζόταν ως μπαλωματής.<ref name="tsak">Θρασύβουλος Τσακαλώτος, Δημοκρατία και Ολοκληρωτισμός: Το χρονικό του Συμμοριτοπολέμου 1946-1949, σελ. 119-120, Εθνικό Ίδρυμα Αμύνης, Αθήνα 1978</ref>
Το 1928 έγινε μέλος της [[ΟΚΝΕ]], της οποίας και αναδείχθηκε ηγετικό στέλεχος. Μετά την επιβολή της [[Καθεστώς Μεταξά|δικτατορίας]] του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]], αρχικά κατάφερε να αποφύγει την σύλληψη και έδρασε στην παρανομία, τελικά όμως εντοπίστηκε, συνελήφθη και κλείστηκε στην [[Ακροναυπλία]].<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref> Κατάφερε να αποδράσει, και εντάχθηκε στον [[ΕΛΑΣ]]. Διατέλεσε διοικητής της 2ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, ενώ το 1944 συμμετείχε στις σφοδρές μάχες που έγιναν στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]] για την εκκαθάριση της περιοχής από τις δυνάμεις του [[ΕΔΕΣ]].<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref> Με το ξεκίνημα του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]] το 1946, ορίστηκε από τον [[Νίκος Ζαχαριάδης|Νίκο Ζαχαριάδη]] διοικητής του Αρχηγείου Ρούμελης, και αργότερα, το 1948, διοικητής της ''470 Μονάδας [[Γράμμος|Γράμμου]]'', η οποία ήταν από τις καλύτερα εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες του [[ΔΣΕ]].<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref>
Ο Γούσιας ήταν αυτοδίδακτος στρατιωτικά, όπως και πολλοί άλλοι ηγέτες του ΔΣΕ (ο οποίος βέβαια διέθετε και κανονικά εκπαιδευμένους πρώην αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού όπως οι [[Βασίλης Βενετσανόπουλος|Βενετσανόπουλος]], [[Στέφανος Παπαγιάννης|Παπαγιάννης]] κ.α.) και για την απόδοσή του ως διοικητή διατυπώθηκαν πολλές επικρίσεις. Για παράδειγμα, ο στρατηγός των κυβερνητικών δυνάμεων (και μετέπειτα αρχηγός [[ΓΕΣ]]) [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος]], ο οποίος έγραφε με σεβασμό και θαυμασμό για τις ικανότητες του [[Μάρκος Βαφειάδης|Μάρκου Βαφειάδη]], αναφέρεται επικριτικά και απαξιωτικά στον Γούσια.<ref name="tsak">Θρασύβουλος Τσακαλώτος, Δημοκρατία και Ολοκληρωτισμός: Το χρονικό του Συμμοριτοπολέμου 1946-1949, σελ. 119-120, Εθνικό Ίδρυμα Αμύνης, Αθήνα 1978</ref>
Μετά την ήττα του ΔΣΕ το 1949, ο Γούσιας κατέφυγε αρχικά στις ανατολικές χώρες. Μαζί με τους [[Βασίλης Μπαρτζιώτας|Βασίλη Μπαρτζιώτα]], [[Πέτρος Κόκκαλης|Πέτρο Κόκκαλη]], [[Πέτρος Ρούσος|Πέτρο Ρούσο]] και [[Μιλτιάδης Πορφυρογένης|Μιλτιάδη Πορφυρογένη]] αποτέλεσε βασικό υποστηρικτή -και υπερασπιστή- όλων των θέσεων του Ζαχαριάδη.
Το 1953 εισήλθε κρυφά στην Ελλάδα με πλαστά χαρτιά, όπου και παρέμεινε -χωρίς να εντοπιστεί από τις κρατικές αρχές- μέχρι και το 1956, ως εκπρόσωπος του Πολιτικού Γραφείου και καθοδηγητής του Γραφείου Εσωτερικού.<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref> Επέδειξε αξιόλογο έργο, με την οργανωτική ανάπτυξη της [[ΕΔΑ]] και την σύσταση του περίφημου «Λαϊκού Μετώπου» ([[Δημοκρατική Ένωσις (1956)|Δημοκρατική Ένωσις]]) στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1956|βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 1956]].<ref name="gousias">Γιώργης Βοντίτσος-Γούσιας, Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, Τόμος Α΄, σελ. 5-7, Εκδόσεις ΕΚΚΕ «Να υπηρετούμε το λαό», Αθήνα 1978</ref>
Ο Γούσιας επέστρεψε στην [[Σοβιετική Ένωση]] το 1956. Την ίδια χρονιά, το ΚΚΕ συνταράχθηκε από τις βίαιες συγκρούσεις ζαχαριαδικών και αντιζαχαριαδικών, με τους δεύτερους τελικά να επικρατούν (έχοντας και την στήριξη της [[Αποσταλινοποίηση|νέας
Γύρισε στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά, το 1976, και εγκαταστάθηκε στο κέντρο της [[Αθήνα]]ς. Δύο χρόνια αργότερα, το 1978, εκδόθηκαν σε δύο τόμους τα απομνημονεύματά του, «Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς». Ο Γούσιας σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στις 15 Δεκεμβρίου 1979, καθώς παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο ενώ διέσχιζε την [[Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας|λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας]] βγαίνοντας από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου είχε πάει για να υποβληθεί σε εξετάσεις. Το ΚΚΕ χαρακτήρισε ύποπτο το δυστύχημα: η οδηγός του ΙΧ που παρέσυρε τον Γούσια, Βιολέτα Σμπαρούνη, αρχικά συνελήφθη από την [[Αστυνομία Πόλεων]], αλλά δεν προέκυψε κάτι σε βάρος της.<ref name="riz">Ριζοσπάστης, 16 Δεκεμβρίου 1979</ref>
| |||