Πάργα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όπως αποδεικνύεται ιστορικά η Πάργα υπήρχε ως οικισμός από τους βυζαντινούς χρόνους. Η πρώτη μνεία της Πάργας με αυτή την ονομασία γίνεται το [[1387]] από τον [[Ιωάννης Καντακουζηνός|Ιωάννη Καντακουζηνό]] που όπως αναφέρει ήταν ήδη μια από τις κυριότερες πόλεις της Ηπείρου. Αναφέρεται βέβαια στην Νέα Πάργα που δημιουργήθηκε ύστερα από την καταφυγή εκεί των κατοίκων που προσπαθούσαν να αποφύγουν τις επιδρομές των Αλβανικώναλβανικών φυλών της Πωγωνιανής.<br />Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε με την συρροή των κατοίκων της περιοχής της Βαγεντίας (απέναντι από την Κέρκυρα), γύρω στο 1370. Την ίδια εποχή, οι κάτοικοί της ήρθαν σε συμφωνία με τους Νορμανδούς και έχτισαν με την βοήθειά τους το πρώτο φρούριο της πόλης, το 1401.

Η περιοχή κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους δεχόταν πολλές επιθέσεις και επιδρομές πειρατών και ληστών. Η κατάσταση σταθεροποιείται από τα τέλη του 16ου αιώνα. ως τα τέλη του 18ου αιώνα. Το 1401 η πόληΠάργα βρίσκεται(από υπόκοινού βενετικήμε κτίσητην μετά[[Πρέβεζα]] απόκαι συνθήκητο [[Βουθρωτό]]) πέρασε υπό βενετικό έλεγχο ως εξάρτημα των δύοΕπτανήσων<ref>Εγκυκλοπαίδεια πόλεων''Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα'', όπου1990, τόμος 48ος, σελ. 181.</ref> και θαπαρέμεινε στην κυριότητα της παραμείνειΒενετίας μέχρι το 1797.

Κατά τη διάρκεια της βενετικής διοίκησης η Πάργα οχυρώνεται καθώς χτίζεται το κάστρο της, γίνεται εμπορικό κέντρο (στο Βάλτο σώζεται ακόμα η Ντογάνα, δηλαδή το Τελωνείοτελωνείο της εποχής), αποκτά προνόμια και αυτοδιοίκηση και αναπτύσσεται οικονομικά. Παράλληλα, οι Βενετοί διατάζουν τη φύτευση του ελαιώνα, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό μέρος των Παργινών να ασχολούνται με την παραγωγή ελιάς και λαδιού.