Βουκολική ποίηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[βουκολική ποίηση|βουκολική ή ποιμενική ποίηση]] είναι [[ποίηση]] που περιγράφει ή εξυμνεί τη ζωή, τα [[Αίσθημα|αισθήματα]] και τα [[Συναίσθημα|συναισθήματα]] των [[Βοσκός|βοσκών]]. Πρωτοπαρουσιάστηκε την εποχή που ο άνθρωπος ήταν δεμένος περισσότερο με τη γη και ο [[πολιτισμός]] του ήταν γεωργικός.

 

Τα περισσότερα βουκολικά ποιήματα είναι γραμμένα στη [[Δωρική διάλεκτος|δωρική διάλεκτο]]. Ήταν πολύ απλά για να τα καταλαβαίνει όλος ο κόσμος και λέγονταν «ειδύλλια». Η βουκολική ποίηση καθιερώθηκε επίσημα μεταξύ 3ου και 2ου αιώνα π.Χ. στην [[Αλεξάνδρεια]] ως αριστοκρατική, καθώς οι άνθρωποι τότε ένιωθαν την ανάγκη να απομακρύνονται από τις απολαύσεις του πλούτου και να γυρίζουν στη φύση. Από τους Ρωμαίους, άριστος βουκολικός ποιητής αναδείχθηκε ο [[Βιργίλιος]] που το μεγάλο του ποίημα ''Εκλογές'' ή [[Βουκολικά|''Βουκολικά'']] θεωρείται αριστούργημα. Περίφημο επίσης είναι το βουκολικό μυθιστόρημα του [[Λόγγος|Λόγγου]] [[Δάφνις και Χλόη|Κατά Δάφνιν και Χλόην]], η Αμίντα του [[Τορκουάτο Τάσο]] και άλλα. Στη νεότερη Ελλάδα έξοχος βουκολικός ποιητής είναι ο [[Κώστας Κρυστάλλης]]. Τρίτομο μελέτημα για τη βουκολική ποίηση έγραψε ο [[Κώστας Σταμάτης]] (1975-1977).

 

[[Κατηγορία:Βοσκοί στη μυθοπλασία|Ποιηση]]