Όττο φαν Φέιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{πληροφορίες καλλιτέχνη}}
Ο '''Όττο φαν Φέιν''' ([[Φλαμανδική γλώσσα|φλαμανδικά]]: '''Otto van Veen''', γνωστός επίσης και με τα εκλατινισμένα ονόματα '''Otto Venius''' ή '''Octavius Vaenius''', (περ. 1556 – 6 Μαΐου 1629)) ήταν [[Φλάνδρα|Φλαμανδός]] [[Ζωγραφική|ζωγράφος]], [[σχέδιο|σχεδιαστής]] και [[Ουμανισμός|Ουμανιστής]], ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στην [[Αμβέρσα]] και στις [[Βρυξέλλες]] κατά τα τέλη του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα. Είναι γνωστός κυρίως για το μεγάλο εργαστήριο που διατηρούσε στην Αμβέρσα, όπου δημιουργούσε βιβλία εμβλημάτων, αλλά και ως Δάσκαλος του [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς]]. Ήταν καλλιτέχνης με σημαντικές κλασικές σπουδές (''pictor doctus''), γεγονός που απεικονίζεται στα εκλατινισμένα ονόματα που ο ίδιος επέλεξε να χρησιμοποιεί, κυρίως το ''Octavius Vaenius'', ενώ άσκησε σημαντική επιρροή στον νεαρό Ρούμπενς, ο οποίος ανέλαβε και ο ίδιος παρόμοιο ρόλο.<ref>Belkin (1998): 26–28.</ref>
Γραμμή 23 ⟶ 22 :
Ο φαν Φέιν δραστηριοποιήθηκε σταδιακά όλο και περισσότερο στη δημιουργία βιβλίων εμβλημάτων, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται τα ''Quinti Horatii Flacci emblemata'' (1607), ''Amorum emblemata'' (1608), και ''Amoris divini emblemata'' (1615). Σε όλα αυτά τα έργα είναι ιδιαίτερα εμφανείς οι δεξιότητες του φαν Φέιν τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως καλλιεργημένου ανθρωπιστή.
 
Το βιβλίο ''Amorum emblemata'', για παράδειγμα, απεικονίζει 124 μικρούς Έρωτες (αποκαλούνται ''putti'') που υιοθετούν ρητά και ρήσεις από λυρικούς ποιητές, φιλοσόφους και αρχαίους συγγραφείς επί της δύναμης του έρωτα. Σχετικά με τα εμβλήματα του φαν Φέιν, η συγγραφέας και μεταφράστρια Τίνα Μοντόνε (Tina Montone) έγραψε: "Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα το βιβλίο ''Amorum emblemata'' επρόκειτο να γίνει ένα από τα πλέον ισχυρής επιρροής βιβλία της εποχής του, δρώντας όχι μόνον ως πρότυπο για άλλα ολλανδικά ή μη βιβλία εμβλημάτων, αλλά και ως πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες σε άλλους τομείς. <ref> Montone, σελ. 47.</ref> Ορισμένα από τα εμβλήματα αυτά ακόμη και σήμερα εμφανίζονται τόσο σύγχρονα όσο εμφανίζονταν στους αναγνώστες του 17ου αιώνα. Ένα ακόμη παράδειγμα γνωστό σε εμάς σήμερα, βιασίζεται στον γνωστό μύθο του Αισώπου ''Ο λαγός και η χελώνα'' ("Perseverance winneth: The hare and the tortes layd a wager of their speed ..." = η επιμονή νικά: Ο λαγός και η χελώνα έβαλαν στοίχημα για την ταχύτητά τους...) και ο φαν Φέιν μετέτρεψε τον τίτλο του: "...μας δείχνει έναν έρωτα και μια χελώνα να ξεπερνούν τον λαγό και να εξηγούν την ιδεά ότι η αγάπη που είναι σταθερή και συνεχής τελικά θα κερδίσει τον αγώνα".<ref> Quotations from Veen, 1608</ref>
 
 
<!-- The ''Amorum emblemata'', for example, pictures 124 [[putti]], or little cupids, enacting the mottoes and quotations from lyricists, philosophers, and ancient writers on the powers of Love. About van Veen's emblems Tina Montone has written, "In the course of the seventeenth century the Amorum emblemata was to become one of the most influential books of its time, functioning not only as a model for other Dutch and foreign emblem books, but also as a source of inspiration for many artists in other fields." <ref> Montone, p. 47.</ref> Some of these emblems are as relevant today as they would have to a seventeenth-century audience. A few examples of these mottoes read: "A Wished Warre: The woundes that lovers give are willingly receaved..." He goes on to quote Cicero and Seneca on this theme and depicts two Cupids exchanging arrows. Another example familiar to us today as the story of [[The Tortoise and the Hare]] (originally a fable by [[Aesop]]), is titled "Perseverance winneth: The hare and the tortes layd a wager of their speed ..." shows us a cupid and tortoise outpacing the hare and exemplifying the idea that the love which is steady and constant will ultimately win the race. <ref> Quotations from Veen, 1608</ref> -->
 
==Παραπομπές==