Η νέα αυτή τεχνοτροπία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών (Exposition Internationale des arts decoratifs et industriels modernes) του [[Παρίσι|Παρισιού]] το 1925, που την επισκέφτηκαν δεκαέξι εκατομμύρια πολίτες από όλη την Ευρώπη.
Η τεχνοτροπία της αρ ντεκό έσπασε κάθε δεσμό με την επικρατούσα τότε «νέα τέχνη» ([[Αρ Νουβό]]) και αναζήτησε μία νέα έκφραση στην αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τις γραφικές και διακοσμητικέςτέχνες,(γερινή τοΤσεχία) βιομηχανικόαρχιτέκτων σχέδιο,– τοσχεδιαστής κόσμημα[[Γιόζεφ καιΧόφμαν]] τη(Josef μικρογλυπτικήHoffmann, τη1870 μόδα– και τα κινηματογραφικά έργα1956).
Η Αρ Ντεκό τέχνη άντλησε από πολλές εποχές και αποτελεί μείγμα επιδράσεων πολλών και διαφορετικών καλλιτεχνικών κινημάτων του 20ου αιώνα. Πηγή έμπνευσης ήταν τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα του [[φωβισμός|φωβισμού]], [[κυβισμός|κυβισμού]] και [[φουτουρισμός|φουτουρισμού]], αλλά και η αιγυπτιακή και αφρικανική τέχνη, η κινέζικη καλλιγραφία, ο λαϊκός πολιτισμός της [[Ρωσία|Ρωσίας]] και ο εξωτισμός των ρωσικών μπαλέτων του Ντιάγκιλεφ.
Η Αρ Ντεκό αποτέλεσε καλλιτεχνικό κίνημα με διεθνή δημοτικότητα και τεράστια διάδοση που αναπτύχθηκε σε πολλές και διαφορετικές χώρες. Έφτασε από το Παρίσι ως τη [[Νέα Υόρκη]], το [[Λονδίνο]], τη Λατινική Αμερική, την [[Κούβα]], τη [[Σανγκάη]] και τη [[Μελβούρνη]].
Υφολογικά, η τέχνη Αρ Ντεκό απορρίπτει το διακοσμητικό φόρτο της Αρ Νουβό τεχνοτροπίας, που είχε προηγηθεί, για ένα περισσότερο γεωμετρικά βασισμένο ύφος. Κυρίαρχη μορφή ανάμεσα στους αρ ντεκό καλλιτέχνες της εποχής ήταν ο Αυστριακός (γεννημένος στη σημερινή Τσεχία) αρχιτέκτων – σχεδιαστής [[Γιόζεφ Χόφμαν]] (Josef Hoffmann, 1870 – 1956).
