Χαϊδάρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ανατολικό τμήμα του Χαϊδαρίου ήταν κυρίως βοσκοτόπια, με την αστική ανάπτυξη όμως ανάμεσα στις δεκαετίες του [[Δεκαετία 1950|'50]] και του [[Δεκαετία 1980|'80]] η περιοχή έχει γίνει αστική. Οι πρώτοι κάτοικοι του Χαϊδαρίου ήταν πρόσφυγες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] την εποχή της [[Μικρασιατική Καταστροφή|Μικρασιατικής καταστροφής]]. Το [[1955]] ο δήμος Χαϊδαρίου αριθμούσε 13.773 κατοίκους. Κοντά στο Χαϊδάρι βρίσκεται και το άλσος του Δαφνίου, αλλιώς το περίφημο «Τουριστικό», και το [[Μονή Δαφνίου|ομώνυμο ιστορικό μοναστήρι]]. Σημαντικά σημεία της πόλης, το [[Παλατάκι (Χαϊδάρι)|Παλατάκι]] το οποίο ήταν η κατοικία του [[Όθων Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιά Όθωνα]] και ο [[Βοτανικός Kήπος Διομήδους|Διομήδειος Βοτανικός Κήπος]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]], που εκτείνεται σε 1.500 στρ. Χαρακτηριστικά της περιοχής είναι το στρατόπεδο, όπως και τα ναυπηγεία του [[Σκαραμαγκάς Αττικής|Σκαραμαγκά]]. Περιοχές στις οποίες χωρίζεται γεωγραφικά το Χαϊδάρι είναι: το κέντρο Χαϊδαρίου, η [[Αστυθέα]], η [[Άνοιξη Χαϊδαρίου|Άνοιξη]], το [[Δάσος Χαϊδαρίου|Δάσος]], το [[Δαφνί]] και τα Κουνέλια. Την περιοχή του Χαϊδαρίου τη διασχίζει αρκετά σε μήκος η [[Λεωφόρος Αθηνών]] (ή Καβάλας) μέχρι την περιοχή του Δαφνίου, η οποία από κει και ύστερα είναι συνέχεια της [[Αρχαία Ιερά Οδός|Ιεράς οδού]] που διασχίζει τον [[Σκαραμαγκάς Αττικής|Σκαραμαγκά]], τα [[Ελληνικά Πετρέλαια|Διυλιστήρια Ασπροπύργου]], την [[παραλία Ασπροπύργου|παραλία]] και καταλήγει στην Ελευσίνα στο ύψος της χαλυβουργικής από το οποίο αρχίζει η [[Ολυμπία Οδός|Εθνική Οδός Αθηνών - Πατρών]].