Μακεδονικό Ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

<blockquote>Από την ίδρυση του μικρού [[Βασίλειο της Ελλάδας|Ελληνικού Βασιλείου]], μόνιμος και συνεχής προβληματισμός του Έθνους ήταν η τύχη και το μέλλον των υποδούλων που παρέμειναν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Από τη δεκαετία όμως του [[1870]] παρουσιάζεται ένας νέος ανταγωνιστής, η [[Βουλγαρία]], με διεκδικήσεις μάλιστα σε περιοχές όπου υπήρχαν συμπαγείς Eλληνικοί πληθυσμοί. Η Bουλγαρική αφύπνιση καθυστέρησε αρκετά σε σχέση με τη Eλληνική και των άλλων [[Βαλκάνια|Bαλκανικών]] εθνοτήτων. Μόνο με το [[Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1828-1829)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-29]] και τη διέλευση των [[Ρωσία|RωσικώνΡωσικών]] στρατευμάτων μέσα από τις Βουλγαρικές επαρχίες για να φτάσουν στην [[Αδριανούπολη]], κέντρισε το εθνικό αίσθημα των ομοδόξων τους, υποδούλων στους Τούρκους, Βουλγάρων. Ύστερα από τον [[Κριμαϊκός Πόλεμος|Κριμαϊκό Πόλεμο]] ([[1854]]), σε μια εποχή κατά την οποία Βούλγαροι του εξωτερικού συνεργάζονταν με Ρώσους [[Πανσλαβισμός|Πανσλαβιστές]] (η πανσλαβιστική ιδέα ταυτίζονταν όλο και περισσότερο με τα σχέδια της [[Ρωσία]]ς για έξοδο στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] και έλεγχο των [[Στενά των Δαρδανελλίων|Στενών)]] δόθηκε μία νέα ώθηση για την ανάπτυξη της Βουλγαρικής εθνότητας. Λίγα χρόνια αργότερα, άρχισε οξύς εκκλησιαστικός ανταγωνισμός προς το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] και τον Ελληνικό κλήρο.<ref>Ελληνική Ιστορία, τόμ. 25,σ.367, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε ISBN 960-213-260-4</ref></blockquote>