Ιωάννης Βουλπιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε το [[1902]] στην [[Αθήνα]]
Κατά την Κατοχή ο Ιωάννης Βουλπιώτης ανέλαβε γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας την οποία μετέτρεψε σε προπαγανδιστικό όργανο του Τρίτου Ράιχ και υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωτοστάτες για την ίδρυση των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]]. Μετά την απελευθέρωση συνελλήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη ως δοσίλογος αλλά αθωωθηκε και αφέθηκε ελεύθερος. Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 στην Αθήνα.<ref name=Isabelle-379>Παλάσκα (2012), σελ. 379.</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1940,<ref name=Isabelle-379/> νυμφεύθηκε τη [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονικιά]] Έλεν Ευγενίδη.<ref>Μουρέλης (2017), σελ. 7-8.</ref>
== Σκάνδαλο προμηθειών και φυλάκιση ==
Την δεκαετία του 1950 πρωταγωνίστησε στην διαμάχη μεταξύ Παπάγου - Μαρκεζίνη που οδήγησε στην αποχώρηση του δεύτερου από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]]. Ειδικότερα τον Νοέμβριο του 1954 η κυβέρνηση Παπάγου αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού, απόφαση για την οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Βουλπιωτης ισχυριζόμενος ότι η ελληνική κυβέρνηση, δια του τότε υπουργού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη]], είχε δεσμευθεί προς την εταιρεία Siemens. Μετά από παρασκηνιακές συναντήσεις και επικοινωνίες στις οποίες ο Βουλπιώτης ισχυρίστηκε ότι καθ' εντολή του Μαρκεζίνη είχε σταλεί στη Γερμανία προς ανεύρεση πιστώσεων παρουσιάζοντας παράλληλα και επιστολή του Μαρκεζίνη, με την οποία αναλάμβανε συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις γερμανικές εταιρείες.<ref name="Καραγεωργος"/> Επίσης ισχυρίστηκε οτι ο Μαρκεζίνης και ο [[Αθανάσιος Καψάλης]], που ήταν υπουργός Οικονομικών, επιχείρησαν να τον αποτρέψουν απο την δημοσιοποίηση των επιστολών. Ο [[Αλέξανδρος Παπάγος]] δημοσιοποίησε το θεμα προκαλώντας την αντίδραση του Μαρκεζίνη που διέψευσε τον Βουλπιώτη ισχυριζόμενος, όπως και αποδείχτηκε, ότι η επιστολή που προσκόμισε δεν ήταν η υπογραφείσα αλλα σχέδιο αυτής.<ref name="Καραγεωργος"/> Το όλο θέμα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις ενώ η κυβέρνηση δεσμεύθηκε στην γερμανική πως θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της.
Κατά τη διάρκεια όμως των διαπραγματεύσεων με την Siemens, ο Βουλπιώτης φέρεται να προχώρησε σε υπερβολικές απαιτήσεις με αποτέλεσμα οι [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής]], υπουργός δημοσίων έργων, και [[Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου]], υφυπουργός συγκοινωνιών, να διακόψουν τις διαπραγματεύσεις. Μετά από αυτή την εξέλιξη, τον Αύγουστο του 1955, ο Βουλπιώτης απέστειλε επιστολή στον Παπάγο με την οποία τον ενημέρωνε ότι ο Παπακωνσταντίνου του ζήτησε 100.000 δολάρια προκειμένου να υπογράψει τη σύμβαση. Ο Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε την κατηγορία, υπέβαλε την παραίτησή του - η οποία δεν έγινε δεκτη- κατέθεσε μήνυση εναντίον του Βουλπιώτη ενώ αποκάλυψε πως ο τελευταίος απαιτούσε να προσληφθεί ως τεχνικός σύμβουλος με αμοιβή ένα εκατομμύριο δολλάρια. Λίγες μέρες αργότερα η Siemens έπαυσε τον Βουλπιώτη από την θέση του εκπροσώπου της δηλώνοντας άγνοια για τις ενέργειές του αποστέλλοντας παράλληλα γερμανικά στελέχη στην Αθήνα για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων.<ref name="Καραγεωργος"/>
Στην δική που ακολούθησε της κατάθεσης της μήνυσης του Παπακωνσταντίνου ο Βουλπιώτης καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση ενώ το Εφετείο, στο οποίο προσέφυγε, επικύρωσε την καταδίκη με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην φυλακή.<ref name="Καραγεωργος">Καραγεώργος Δημήτρης, ''Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956'', διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 398 - 399, 426</ref>
==Παραπομπές==
|