Ιωάννης Βουλπιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε το [[1902]] στην [[Αθήνα]]. Ήτανκαι ήταν γιος του Κωνσταντίνου Βουλπιώτη, αντιστράτηγουαξιωματικού του ελληνικού [[Στρατός Ξηράς|Στρατού Ξηράς]] και γόνου παλαιάς οικογένειας οπλαρχηγών, με καταγωγή από την [[Βούλπη Ευρυτανίας|Βούλπη]] της [[Ευρυτανία]]ς, και της Θάλιας Αγγελοπούλου - Αθανάτου, συγγενήσυγγενής του νομικού [[Θρασύβουλος Αγγελόπουλος - Αθάνατος|Θρασύβουλου Αγγελόπουλου - Αθανάτου]]. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από οικογένεια οπλαρχηγών και ήταν εγγονός του [[Δημήτριος Βουλπιώτης|Δημητρίου Βουλπιώτη]], βουλευτή και υπουργού Δικαιοσύνης και Παιδείας στις κυβερνήσεις του [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαριλάου Τρικούπη]].<ref>Βλ. {{cite journal|author=Παναγιώτης Μουρέλης|title=Η Μπελ Επόκ της Πέμπτης Φάλαγγας: Βουλπιώτης, Χριστοφοράκος, Λογοθετόπουλος και η γερμανόφιλη “παροικία”|journal=Hot Doc History ''(ένθετο της εφημ. ''Hot Doc'', με αφιέρωμα: [http://www.documentonews.gr/article/iwannhs-boylpiwthsto-makry-xeri-toy-raix-sto-hotdoc-history-poy-kykloforei-thn-kyriakh-me-to-documento “Ιωάννης Βουλπιώτης: το μακρύ χέρι του Ράιχ”])''|issue=αρ. 14|date=28 Μαΐου 2017|page=σελ. 6}}</ref>
 
O Βουλπιώτης περάτωσεΠεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών, όπου σύμφωνα με την κόρη του, Ιζαμπέλλα Παλάσκα, είχε καθηγητή τον [[Δημήτρης Γληνός|Δημήτρη Γληνό]].<ref>{{cite book|author=Ιζαμπέλλα Παλάσκα|title=Άγγελος ή δαίμονας: ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου …|pages=339-340|publisher=A.A. Λιβάνης|location=Αθήνα|isbn=987-960-14-2376-4|year=2012|others=[Μυθιστορηματική βιογραφία]}}</ref> Mετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, ο Βουλπιώτης εγκαταστάθηκε στο [[Μόναχο]], όπου σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία, με καθηγητή τον [[Καρλ Γιουνγκ]], ενώ στη συνέχεια έλαβε και πτυχίο ηλεκτρονικής μηχανολογίας.
 
ΑνέλαβεΚατα διευθυντήςτην Διεθνώνπαραμονή Σχέσεωντου σταστη κεντρικάΓερμανία προσελήφθη ως γραφείαστέλεχος του συγκροτήματος AEG - Siemens - Telefunken. Στη συνέχεια ανέλαβε το Ερευνητικό Τμήμα του συγκροτήματος, το οποίο και εκπροσωπούσε σε πολλές χώρες ως πληρεξούσιος διευθυντής. Εκπροσώπησε το συγκρότημα και έναντι του Ελληνικού Δημοσίου σε διάφορες συμβάσεις μεγάλων προμηθειών, όπως των τηλεφωνικών κέντρων και των ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων. Με την ιδιότητα αυτή συμμετείχε στα Δ.Σ. των ημικρατικών εταιριών ΑΕΤΕ (προκάτοχος του [[ΟΤΕ]]) και ΑΕΡΕ (προκάτοχος του [[ΕΙΡ]] και της [[ΕΡΤ]]).

Κατά την Κατοχή ο Ιωάννης Βουλπιώτης ανέλαβε γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας την οποία μετέτρεψε σε προπαγανδιστικό όργανο του Τρίτου Ράιχ και υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωτοστάτες για την ίδρυση των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]]. Μετά την απελευθέρωση συνελλήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη ως δοσίλογος αλλά αθωωθηκε και αφέθηκε ελεύθερος.
 
Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 στην Αθήνα.<ref name=Isabelle-379>Παλάσκα (2012), σελ. 379.</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1940,<ref name=Isabelle-379/> νυμφεύθηκε τη [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονικιά]] Έλεν Ευγενίδη.<ref>Μουρέλης (2017), σελ. 7-8.</ref>
 
== Σκάνδαλο προμηθειών και φυλάκιση ==
 
Την δεκαετία του 1950 πρωταγωνίστησε στην διαμάχη μεταξύ Παπάγου - Μαρκεζίνη που οδήγησε στην αποχώρηση του δεύτερου από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]]. Ειδικότερα τον Νοέμβριο του 1954 η κυβέρνηση Παπάγου αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού, απόφαση για την οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Βουλπιωτης ισχυριζόμενος ότι η ελληνική κυβέρνηση, δια του τότε υπουργού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη]], είχε δεσμευθεί προς την εταιρεία Siemens. Μετά από παρασκηνιακές συναντήσεις και επικοινωνίες στις οποίες ο Βουλπιώτης ισχυρίστηκε ότι καθ' εντολή του Μαρκεζίνη είχε σταλεί στη Γερμανία προς ανεύρεση πιστώσεων παρουσιάζοντας παράλληλα και επιστολή του Μαρκεζίνη, με την οποία αναλάμβανε συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις γερμανικές εταιρείες.<ref name="Καραγεωργος"/> Επίσης ισχυρίστηκε οτι ο Μαρκεζίνης και ο [[Αθανάσιος Καψάλης]], που ήταν υπουργός Οικονομικών, επιχείρησαν να τον αποτρέψουν απο την δημοσιοποίηση των επιστολών. Ο [[Αλέξανδρος Παπάγος]] δημοσιοποίησε το θεμα προκαλώντας την αντίδραση του Μαρκεζίνη που διέψευσε τον Βουλπιώτη ισχυριζόμενος, όπως και αποδείχτηκε, ότι η επιστολή που προσκόμισε δεν ήταν η υπογραφείσα αλλα σχέδιο αυτής.<ref name="Καραγεωργος"/> Το όλο θέμα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις ενώ η κυβέρνηση δεσμεύθηκε στην γερμανική πως θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της.
 
Κατά τη διάρκεια όμως των διαπραγματεύσεων με την Siemens, ο Βουλπιώτης φέρεται να προχώρησε σε υπερβολικές απαιτήσεις με αποτέλεσμα οι [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής]], υπουργός δημοσίων έργων, και [[Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου]], υφυπουργός συγκοινωνιών, να διακόψουν τις διαπραγματεύσεις. Μετά από αυτή την εξέλιξη, τον Αύγουστο του 1955, ο Βουλπιώτης απέστειλε επιστολή στον Παπάγο με την οποία τον ενημέρωνε ότι ο Παπακωνσταντίνου του ζήτησε 100.000 δολάρια προκειμένου να υπογράψει τη σύμβαση. Ο Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε την κατηγορία, υπέβαλε την παραίτησή του - η οποία δεν έγινε δεκτη- κατέθεσε μήνυση εναντίον του Βουλπιώτη ενώ αποκάλυψε πως ο τελευταίος απαιτούσε να προσληφθεί ως τεχνικός σύμβουλος με αμοιβή ένα εκατομμύριο δολλάρια. Λίγες μέρες αργότερα η Siemens έπαυσε τον Βουλπιώτη από την θέση του εκπροσώπου της δηλώνοντας άγνοια για τις ενέργειές του αποστέλλοντας παράλληλα γερμανικά στελέχη στην Αθήνα για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων.<ref name="Καραγεωργος"/>
 
Στην δική που ακολούθησε της κατάθεσης της μήνυσης του Παπακωνσταντίνου ο Βουλπιώτης καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση ενώ το Εφετείο, στο οποίο προσέφυγε, επικύρωσε την καταδίκη με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην φυλακή.<ref name="Καραγεωργος">Καραγεώργος Δημήτρης, ''Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956'', διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 398 - 399, 426</ref>
 
==Παραπομπές==