Νικόλαος Σκουφάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1813]], ο Σκουφάς βρισκόταν στη [[Ρωσία]], όπου και εγκαταστάθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]], ασκώντας χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία το παλαιό επάγγελμά του. Με αυτόν τον τρόπο, του δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστεί με τον [[Αθανάσιος Τσακάλωφ|Αθανάσιο Τσακάλωφ]] και τον [[Εμμανουήλ Ξάνθος|Εμμανουήλ Ξάνθο]], μετέπειτα συνιδρυτές της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]], η οποία ιδρύθηκε το έτος [[1814]], ύστερα από πρόταση του Σκουφά. Ο Σκουφάς διέθετε επαναστατική προπαίδεια: ήταν προκατηχημένος στις ιδέες που θα προέβαλε στην Εταιρεία, από τον [[Κωνσταντίνος Ράδος|Κωνσταντίνο Ράδο]], έμπορο στη [[Ρωσία]], γεννημένο στο [[Τσεπέλοβο Ιωαννίνων|Τσεπέλοβο των Ιωαννίνων]]. Ο Ράδος είχε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της [[Πίζα]]ς, όπου μυήθηκε στον [[Καρμπονάροι|καρμποναρισμό]], και είχε προσπαθήσει να ιδρύσει το [[1812]] στη [[Μόσχα]] ελληνική επαναστατική εταιρεία, υπολογίζοντας στα πρώτα μέλη της και τον Σκουφά.<ref>Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, «Η αρχική απόφαση για την Επανάσταση και η Φιλική Εταιρεία», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. ΙΒ, 1975, σελ. 12</ref> Ο Σκουφάς ανέλαβε τη διάδοση και την κατήχηση μελών από το πλήθος των ομογενών της [[Ρωσία]]ς. Μερικά από τα μέλη που μύησε ήταν ο Γεώργιος Σέκερης, ο [[Αντώνιος Κομιζόπουλος]], ο [[Νικόλαος Γαλάτης]] και ο [[Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος]]. Αρχικά, οι προσπάθειές του στη Μόσχα και την Πετρούπολη δεν ευδοκίμησαν, αλλά στη συνέχεια βρήκε ανταπόκριση στην [[Οδησσός|Οδησσό]], στις αρχές του [[1816]].

 

 

Το 1818 με προτροπή του Σκουφά, η έδρα της Φιλικής Εταιρείας μεταφέρθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Εκεί ο Σκουφάς μύησε τον [[Παναγιώτης Σέκερης|Παναγιώτη Σέκερη]] (αδελφό τού ήδη μυημένου Γεωργίου Σέκερη) ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην χρηματοδότηση του έργου της Εταιρείας. Ο Σκουφάς ισχυριζόταν ότι η έδρα της Εταιρείας έπρεπε να μεταφερθεί στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] παρά τις αντιρρήσεις των άλλων δύο συνιδρυτών<ref>Βασίλης Σφυρόερας, ''Νικόλαος Σκουφάς'', Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τομ. 9Α, Εκδοτική ΑΘηνών, σσ. 293-294</ref> .