Παύλος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 29:
== Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν το τέταρτο τέκνο των βασιλέων [[Κωνσταντίνος Α΄ των Ελλήνων|Κωνσταντίνου Α΄]] και [[Σοφία της Πρωσίας|Σοφίας]]. Φοίτησε στη [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]] και υπηρέτησε ως [[σημαιοφόρος]] στο [[καταδρομικό]] «[[Έλλη (καταδρομικό)|Έλλη]]».
Ακολούθησε τον πατέρα του στην εξορία το [[1917]] και επέστρεψε μαζί του από την [[Ελβετία]] στην [[Ελλάδα]] το [[1920]], αφού προηγουμένως του είχε προσφερθεί το Στέμμα, μετά το θάνατο του αδερφού του, [[Αλέξανδρος της Ελλάδας|Αλέξανδρου]], και εκείνος το είχε αρνηθεί, διακηρύσσοντας ότι ανήκει στον πατέρα του. Το [[1923]], λίγο πριν από την ανακήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας στην Ελλάδα, έφυγε για το εξωτερικό μαζί με τον αδελφό του, [[Γεώργιος Β΄ των Ελλήνων|Γεώργιο Β΄]]. Υπήρξε λάτρης της κλασσικής μουσικής καθώς και προσωπικός φίλος της [[Τζίνα Μπαχάουερ]] και του [[Γεχούντι Μενουχίν]].<ref name="Σταματόπουλος">Σταματόπουλος Κώστας, [http://www.kathimerini.gr/866091/article/epikairothta/ellada/o-8anatos-toy-vasilews-payloy Ο θάνατος του βασιλέως Παύλου], από την εφημερίδα [[Η Καθημερινή]]</ref>
Μιλούσε ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά.<ref name="Σταματόπουλος">
== Διάδοχος ==
Γραμμή 47 ⟶ 53 :
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι οικονομικές απαιτήσεις των ανακτόρων προκάλεσαν αρκετές φορές το δημόσιο αίσθημα δημιουργώντας παράλληλα ένταση στις σχέσεις του με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος με επιστολή του του προς τον βασιλιά είχε ζητήσει να μειώσει τις δαπάνες του.<ref name="Χρηστίδης">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 189</ref> Τον Φεβρουάριο του 1962 προκλήθηκε νέα ένταση σχετικά με το ζήτημα της προίκας της κόρης του, Σοφίας, καθώς σύμφωνα με τον νόμο που έφερε η ΕΡΕ προς ψήφιση η προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας ενόψει του γάμου της με τον [[Χουάν Κάρλος Α΄ της Ισπανίας|Χουάν Κάρλος]] ανέρχονταν στις 300.000 δολλάρια. Το ύψος του χρηματικού ποσού προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης ενώ χρησιμοποιήθηκε και ως σύνθημα στις διαδηλώσεις των φοιτητών (''"15% Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία"''.<ref name="Μωραϊτίδης">Μωραϊτίδης Μιχάλης, ''Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα, Πολιτική ριζοσπαστικοποίηση και συλλογική δράση (1956-1964)'', διδακτορική διατριβή, Βόλος 2015, σελ. 157</ref> Αντίστοιχες διαμαρτυρίες προκλήθηκαν και τον Σεπτέμβριο του 1962 με την απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από έντονες πιέσεις των ανακτόρων, για αύξηση της βασιλικής χορηγίας απο τα 11.500.000 δραχμές στα 17.000.000 δραχμές<ref name="Χρηστίδης2">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 178</ref> Επίσης κριτική δέχτηκε για τα έξοδα διαφόρων εκδηλώσεων όπως για τους εορτασμούς της εκατονταετηρίδας του βασιλικού θεσμού με την παράλληλη πρόσκληση της βασιλικής οικογένειας της Δανίας<ref name="Χρηστίδης3">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 254</ref>
Το [[1959]] με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε το [[Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|<Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών]].
=== Διακυβέρνηση Παπάγου ===
Γραμμή 54 ⟶ 62 :
Στις [[30 Ιουλίου]] 1951 ο Βασιλιάς προκήρυξε εκλογές. Την επομένη των εκλογών ο Παπάγος σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στην οικία του στην [[Εκάλη]] ανακοίνωσε την κάθοδό του στην πολιτική. Ο Βασιλιάς Παύλος θεωρώντας ότι ο Παπάγος τον εξαπάτησε διέταξε τον αρχηγό Γ.Ε.Σ. [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος|Θρασύβουλο Τσακαλώτο]] να συλλάβει τον Παπάγο, εντολή που εν τέλει δεν εκτελέστηκε.<ref name=":Καραγεώργος">Καραγεώργος Δημήτρης, ''Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956'', διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 11 - 14</ref>
Κατα τη διάρκεια της διακυβέρνησης Παπαγου η επιρροή του Βασιλιά μειώθηκε σημαντικά. Ενδεικτικό της αλλαγής της κατάστασης ειναι ότι ο Παπαγος προχώρησε σε αλλαγή των στελεχών του στρατού, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τα ανάκτορα, ενώ απαίτησε την αντικατάσταση του στρατηγού Γ. Βεντήρη από την θέση του γενικού γραμματέα των ανακτόρων, αίτημα με το οποίο συμμορφώθηκε ο βασιλιάς Παύλος.<ref name=":
Πρέπει να σημειωθεί ότι όπως προκύπτει από τα βρετανικά αρχεία η πρώιμη πληροφόρηση της βρετανικής κυβέρνησης -εν μέσω της διαδικασίας διεθνοποίησης του κυπριακου- σχετικά με την κακή υγεία του Παπάγου, και το επικείμενο αποτέλεσμα αυτής, οφειλόταν στον Βασιλιά, ο οποίος ενημέρωνε τακτικά τον Βρετανό πρέσβη κατά τη διάρκεια των συναντήσεών τους.<ref name=":Καραγεώργος2">Καραγεώργος Δημήτρης, ''Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956'', διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 524</ref>
=== Διακυβέρνηση Καραμανλή ===
Γραμμή 62 ⟶ 72 :
Τον Σεπτέμβριο του 1961 επέλεξε για υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον αρχηγό του στρατιωτικού του οίκου, [[Κωνσταντίνος Δόβας|Κωνσταντίνου Δόβα]], προκειμένου να προχωρήσει στη διενέργεια εκλογών. Για την θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, και παρά τις αντίθετες εισηγήσεις, επέλεξε τον έμπιστο σύμβουλό του, [[Χαράλαμπος Ποταμιάνος|Χαράλαμπο Ποταμιάνο]]. Το αποτέλεσμα των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογών]] καταγγέλθηκε απο την αντιπολίτευση ως προϊόν βίας και νοθείας κηρύσσοντας παράλληλα [[Ανένδοτος Αγώνας|Ανένδοτο Αγώνα]] κατά της μη νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης. Στο πλαίσιο του ανενδοτου αγώνα η αντιπολίτευση απείχε από τον λόγο του βασιλιά, από τον εορτασμό της εκατοεντηριδας του βασιλικού θεσμού, από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, από τον γάμο της πριγκίπισσας Σοφίας καθώς και από τους εορτασμούς για τα εξηκοστά γενέθλιά του.
Μετά την αρνηση του βασιλιά να μην ακυρώσει την προγραμματισμένη επίσκεψή του στο Λονδίνο ο Καραμανλής παραιτήθηκε. Έχει υποστηριχθεί ότι οι πραγματικοί λόγοι της
[[File:KingPaulvisit.jpg|thumb|180px|Επίσκεψη στο [[Ισραήλ]] το 1953]]
| |||