Τεπελένι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]], το Τεπελένι κατελήφθη στις 4 Μαρτίου του 1913 από τον [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|ελληνικό στρατό]]<ref>{{Cite book|title=Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912 - 1913. Ελληνική λαϊκή εικονογραφία|first=Ιωάννης Κ.|last=Μαζαράκης - Αινιάν|publisher=Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος|isbn=|year=2013|editor-last=Καστρίτη|editor-first=Νατάσσα|edition=4η|volume=Α΄|location=Αθήνα|page=29}}</ref>. Το 1920 ένας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, που ανοικοδομήθηκε εξ ολοκλήρου στη συνέχεια. Τότε αναπτύχθηκε μια τοπική παράδοση (μάλλον προληπτική σε τυχόν επανάληψη) που λέει πως αν το Τεπελένι ξεπερνά κάθε φορά τα 100 κτήρια τότε θα καταστρέφεται. Την ίδια χρονιά 400 Ιταλοί στρατιώτες παραδόθηκαν στους Αλβανούς, κατά τον Πόλεμο του [[Αυλώνας|Αυλώνα]].

Οι Ελληνικέςελληνικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν και προχώρησαν προς το Τεπελένι, σε μια γενική επίθεση στον Αυλώνα. Παρά τις αρκετές επιθέσεις και τη βοήθεια από τη [[Βρετανική Βασιλική Αεροπορία]] οι Ιταλοί κατάφεραν να κρατήσουν την πόλη και τον Απρίλιο του 1941, μετά τη Γερμανικήγερμανική εισβολή στη [[Γιουγκοσλαβία]] , ο Ελληνικός στρατός υποχρεώθηκε να αποχωρήσει.

Το τοπικό Ιταλικόιταλικό στρατόπεδο μετατράπηκε από το μεταπολεμικό κομμουνιστικό καθεστώς σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Είχε κακή φήμη για βιαιότητες και αρρώστιες και αναφερόταν ως το "Αλβανικό [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν|Μπέλσεν]]", από το ομώνυμο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εδώ κρατούνταν οικογένειες, ηλικωμένοι, γυναίκες και παιδιά των σημαντικότερων οικογενειών της Αλβανίας, που το καθεστώς ήθελε να καταστρέψει και να εξαλείψει. Πολλοί πέθαναν και οι τάφοι τους εξαφανίστηκαν. Η γη οργώθηκε και σπάρθηκε με σίκαλη. Ο ίδιος ο δικτάτορας Ενβέρ Χότζα έδωσε τη διαταγή να εξαφανιστούν οι τάφοι, όταν έμαθε ότι ανήκαν στους καταδικασμένους, τους έγκλειστους στο στρατόπεδο. Έκλεισε το 1954, μετά από μία επιδημία [[χολέρα]]ς που σκόρπισε το θάνατο σχεδόν σε όλους τους εγκλείστους.