Μιχαήλ Σακελλαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
Ο '''Μιχαήλ Βασιλείου Σακελλαρίου''' ([[Πάτρα]], [[14 Φεβρουαρίου]] [[1912]] - [[Αθήνα]], [[16 Αυγούστου]] [[2014]])<ref>[http://news247.gr/eidiseis/koinonia/apeviwse_o_prwhn_proedros_ths_akadhmias_athhnwn_mixahl_sakellarioy.2977957.html «Απεβίωσε ο πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Μιχαήλ Σακελλαρίου»], άρθρο στον ιστότοπο News247.gr, 17 Αυγούστου 2014.</ref> ήταν [[Έλληνας]] ακαδημαϊκός και συγγραφέας.
==Βίος==
Ο '''Μιχαήλ Σακελλαρίου''' γεννήθηκε στην Πάτρα το 1912. Ήταν μελετητής και ιστοριογράφος του νέου Ελληνισμού. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1965-1966), αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1964-1967), πρόεδρος της Association Lyonnaise d’ Etudes Anciennes (1974), πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ιστορικών Επιστημών (1978-1985), μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ιστορικών Επιστημών (1978-1985), ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (1979-1992), μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1992-1995), πρόεδρος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού (1993-1995), επίσης εκ των συνδιευθυντών του δεύτερου τόμου της Ιστορίας της Ανθρωπότητας της UNESCO. Διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, μέλος της Accademia dei Lincei και αντεπιστέλλον μέλος της Accademia Pontaniana και της Academie des Incriptions et Belles Lettres.
==Η διατριβή του Σακελλαρίου== Έγραψε ιστορικές μελέτες όπως «Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν», η οποία υποβλήθηκε ως εναίσιμος διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφική Αθηνών, αλλά τελικώς απερρίφθη.<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ο Μοριάς στην ιστορία», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ. 72</ref>Ο Μιχαήλ Βολονάκης απέριψε τη διατριβή με βάση την ορθό χρήση της ιστορικής μεθόδου, τη χρήση και έλεγχο των πηγών, την σαφήνεια της έκφρασης. Ο καθηγητής Χατζής από την μεριά του τον μέμφθηκε για κομμουνίζοντα επείδή παρέπεμπε στυς Κορδάτο και Βλαχογιάννη. Ο Νικόλαος Βέης με τη σειρά του την εγκωμίασε ως "μία των εξοχωτέρων διατριβών των όσων εγράφησαν περί της Πελοποννήσου κατά τον 18ο αιώνα'' Ο Νικόλαος Εξαρχόπουλος διατύπωσε ένσταση περί του ελέγχου των πολιτικών φρονημάτων του Σακελλαρίου. Τελικά υπέρ της απόρριψής της ψήφισαν οι Χατζής, Κουκουλές, Οικονόμος,Βολονάκης, Λογοθέτης, Πεζόπουλος, Σκάσσης, Εξαρχόπουλος, Βορέας και ο κοσμήτωρ Αρβανιτόπουλος. Υπέρ της απόσυρσης και της επανυποβολής της οι Βέης, Άμαντος Κουγέας. Ο Άμαντος ζήτησε να ξαναγραφτεί προκειμένου να "τονισθούν οι εθνικοί παράγοντες συμφώνως προς το πνεύμα της σχολής''.<ref>Μιχαήλ Σακελλαρίου, Φοιτητικές και μεταφοιτητικές εμπειρίες (1928-1944). Συμβολή από υποκειμενική σκοπιά στην ιστορία ,μελετών της νεοελληνικής ιστορίας, εκδ. Μυρμιδόνες, Αθήνα,2010,σελ.855-883</ref>
==Βιβλιογραφία==
| |||