Άνω Καστρίτσι Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
κατηγορία
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 29:
Στην περιοχή έχουν βρεθεί αρχαίο νεκροταφείο και αρχαιότητες ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Πιστεύεται μέχρι εκεί ήταν τα όρια της [[Ρύπες|Ρυπικής χώρας]]. Τον Μεσαίωνα σε λόφο πάνω από το χωριό, σήμερα λόφος του Αγίου Ανδρέα, άγνωστο ακριβώς πότε χτίστηκε από τους Φράγκους [[Κάστρο Καστριτσίου|κάστρο]]<ref name="Lexiko">Αλέξιος Παναγόπουλος, ''Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας'', Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, λήμμα "Καστρίτσι". ISBN 960-8260-32-9.</ref>. Αναφέρεται πρώτη φορά σε κατάλογο κάστρων των Πατρών (Castello Dello Castri) το 1364 στην ιδιοκτησία του [[Κατάλογος Λατίνων Αρχιεπισκόπων Πάτρας|Λατίνου Αρχιεπισκόπου]]. Οι Ενετοί το 1408, όταν πέρασε στην δικαιοδοσία τους, το ονόμαζαν Lo Castrizo από την απόδοση της στα Ελληνικά ονομάστηκε μετέπειτα και το χωριό<ref name="Lexiko"/>. Σταδιακά γύρω από το κάστρο δημιουργήθηκε μικρός οικισμός που εξελίχθηκε στο σημερινό χωριό <ref name="Lexiko"/>. Ερείπια του κάστρου σώζονται έως σήμερα.
 
Το 1460 όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] το Κάστρο του Καστριτσίου ήταν το προτελευταίο που έπεσε , χωρίς μάχη, τους παραδόθηκε, πριν από αυτό του [[Κάστρο Σαλμενίκου|Σαλμενίκου]]. Μάλιστα κατά την πολιορκία του Σαλμενίκου ανάμεσα στο [[Ρίο]] και το Καστρίτσι έστησε το στρατόπεδο του ο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Σουλτάνος Μωάμεθ]] για πάνω από έναν χρόνο που κράτησε η πολιορκία<ref name="Lexiko"/>.
 
Κάτοικοι του Καστριτσίου έχτισαν κατοικίες πιο κοντά στην [[Πάτρα]] σε έκταση της κοινότητας κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί δημιουργώντας το [[Κάτω Καστρίτσι Αχαΐας|Κάτω Καστρίτσι]] και τη [[Μαγούλα Αχαΐας|Μαγούλα]]<ref name="Lexiko"/>. Το 1828 είχε 91 οικογένειες, το 1851 84 οικογένειες<ref>Παναγόπουλος, ''Καστρίον Πόλισμα, Το Κατσρίτσι των Πατρών'', σελ. 14</ref>, το 1899 είχε 930 κατοίκους, καιτο 1928 είχε 1053 κατοίκους, 667 το 1971, και το 1982 691<ref name="Lexiko"/>.
 
Στον [[ΒΠΠ|Β' Παγκόσμιο πόλεμο]] στην περιοχή του χωριού δρούσαν αντάρτικες ομάδες του ΕΔΕΣ με αρχηγό τον Χρ. Δροσόπουλο<ref>Παναγόπουλος, ''Καστρίον Πόλισμα, Το Κατσρίτσι των Πατρών'', σελ. 37</ref>. Το Γερμανικός στρατός μετά την διάλυση του αντάρτικου σώματος κατέστρεψε το χωριό, αναφέρονται 12 σπίτια κατεστραμμένα ολοσχερώς και 15 μισοκαστρεμμένα<ref>Αλέξιος Παναγόπουλος, ''Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας'', Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, λήμμα "ΕΔΕΣ". ISBN 960-8260-32-9.</ref>.
 
Το 1835 αποτέλεσε έδρα του νεοσύστατου [[Δήμος Αργυραίων|Δήμου Αργυραίων]]<ref name="Lexiko"/> έως το 1841 που ο δήμος Αργυραίων διαλύθηκε και το Καστρίτσι προσαρτήθηκε στον [[Δήμος Πατρέων|Δήμο Πατρέων]]. Το 1912 δημιουργείται η κοινότητα Καστριτσίου που διατηρήθηκε μέχρι το 1925<ref>[http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_ota.jsp?toponymio_code=2497 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Καστριτσίου Αχαΐας (1912-1925)], eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/03/2016.</ref>. Μετά από αντιδράσεις των κατοίκων, που δεν ήθελαν ανεξάρτητη κοινότητα αλλά να παραμείνουν στο Δήμο Πατρέων, καταργήθηκε η κοινότητα και συνενώθηκε εκ νέου με τον Δήμο Πατρέων<ref name="Lexiko"/>. Το 1954 αποσπάται από τον Δήμο Πατρέων και γίνεται κοινότητα Άνω Καστριτσίου που διατηρήθηκε έως το 1997 όταν με το [[Σχέδιο Καποδίστριας]] έγινε δημοτικό διαμέρισμα του πρώην [[Δήμος Ρίου|Δήμου Ρίου]]<ref>[http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_ota.jsp?toponymio_code=6246 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Άνω Καστριτσίου Αχαΐας], eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/03/2016.</ref><ref>[http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_oik.jsp?toponymio_code=24250 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Άνω Καστριτσίου Αχαΐας], eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/03/2016.</ref>.
Γραμμή 46:
* Θεόδωρος Η. Λουλούδης, ''Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση'', Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
* Αλέξιος Παναγόπουλος, ''Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας'', Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003. ISBN 960-8260-32-9.
* Αλέξιος Παναγόπουλος, ''Καστρίον Πόλισμα, Το Κατσρίτσι των Πατρών'', Παναχαιός, Πάτρα 1997
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==