Βικιπαίδεια

Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Aangelou (συζήτηση | συνεισφορές)
78 επεξεργασίες
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|21|09|2015}}Η '''Άλωση της Κωνσταντινούπολης''' υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορες ήταν ο [[Αλέξιος Δ' ]] , ο [[Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος]] και ο [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρος Α']], από την [[Δ' Σταυροφορία]], με επικεφαλής τον [[Ερρίκος Δάνδολος|Ερρίκο Δάνδολο]], τον [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό]] και τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Α']]. Η σταυροφορία διήρκεσε μέχρι το [[1204]], όταν τελικά η [[Κωνσταντινούπολη]] αλώθηκε. ▼
{{χωρίς παραπομπές|21|09|2015}}
Φαινόταν πιθανό ότι η βυζαντινή πρωτεύουσα θα μπορούσε να αντισταθεί με επιτυχία στους Σταυροφόρους, των οποίων ο αριθμός δεν ήταν τόσο μεγάλος. Οι τελευταίοι, όμως, αποβιβάστηκαν στην ευρωπαϊκή ακτή και κατέλαβαν τον [[Γαλατάς|Γαλατά]], έσπασαν την αλυσίδα που έκλεινε τον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο κόλπο]] και εισχώρησαν σε αυτόν πυρπολώντας τα πλοία που βρίσκονταν εκεί. Ταυτόχρονα οι ιππότες επιτέθηκαν κατά της πόλης, που παρά την απεγνωσμένη αντίσταση, ιδιαίτερα από τους μισθοφόρους [[Βαράγγοι|Βαράγγους]], καταλήφθηκε τον Ιούλιο του 1204 από τους Σταυροφόρους.▼
 
<references />▼
 
{{στρατιωτική σύγκρουση
| σύγκρουση= Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Γραμμή 18 ⟶ 23 :
| σημειώσεις=
}}
 
▲Η '''Άλωση της Κωνσταντινούπολης''' υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορες ήταν ο [[Αλέξιος Δ' ]], ο [[Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος]] και ο [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρος Α']], από την [[Δ' Σταυροφορία]], με επικεφαλής τον [[Ερρίκος Δάνδολος|Ερρίκο Δάνδολο]], τον [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό]] και τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Α']]. Η σταυροφορία διήρκεσε μέχρι το [[1204]], όταν τελικά η [[Κωνσταντινούπολη]] αλώθηκε.
 
==Οι Σταυροφόροι φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη==
Κατά τα τέλη του Ιουνίου του 1204, ο στόλος των Σταυροφόρων έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, η οποία την εποχή εκείνη κατά τον [[Νικήτας Χωνιάτης|Νικήτα Χωνιάτη]], θύμιζε στους Δυτικοευρωπαίους «την [[Σύβαρις|Σύβαρι]], που ήταν γνωστή για την μαλθακότητά της»<ref>Historia, έκδοση Bonn, σελ. 717. Νικήτα Χωνιάτη.</ref>. Από σύγχρονες δυτικές πηγές, αναφέρεται ο απεριόριστος θαυμασμός που έτρεφαν οι Σταυροφόροι για το πλούτο που κατείχε η Πόλη.
 
== Άλωση ==
▲Φαινόταν πιθανό ότι η βυζαντινή πρωτεύουσα θα μπορούσε να αντισταθεί με επιτυχία στους Σταυροφόρους, των οποίων ο αριθμός δεν ήταν τόσο μεγάλος. Οι τελευταίοι, όμως, αποβιβάστηκαν στην ευρωπαϊκή ακτή και κατέλαβαν τον [[Γαλατάς|Γαλατά]], έσπασαν την αλυσίδα που έκλεινε τον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο κόλπο]] και εισχώρησαν σε αυτόν πυρπολώντας τα πλοία που βρίσκονταν εκεί. Ταυτόχρονα οι ιππότες επιτέθηκαν κατά της πόλης, που παρά την απεγνωσμένη αντίσταση, ιδιαίτερα από τους μισθοφόρους [[Βαράγγοι|Βαράγγους]], καταλήφθηκε τον Ιούλιο του 1204 από τους Σταυροφόρους.
 
Ο Αλέξιος Γ΄, που δεν είχε ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αντισταθεί, εγκατέλειψε την πόλη και διέφυγε παίρνοντας μαζί του το δημόσιο θησαυροφυλάκιο. Ο [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]] απελευθερώθηκε από τη φυλακή και επανήλθε στον θρόνο, ενώ ο γιος του Αλέξιος που είχε φτάσει μαζί με τους Σταυροφόρους ανακηρύχθηκε συν-αυτοκράτορας (Αλέξιος Δ΄). Η πρώτη αυτή πολιορκία και κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους έγινε με σκοπό την αποκατάσταση του Ισαακίου Β΄ στον θρόνο.
 
==Παραπομπές==
▲<references />
 
==Πηγές==
* Νικηφόρος Γρηγοράς, "Ρωμαϊκή ιστορία", Schopen, L. – Bekker, I. (επιμ.), ''Nicephori Gregorae historiae Byzantinae 1'' (CSHB, Bonn 1829)
* Σάθας, Κ.Ν., "Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη VII" (Βενετία – Παρίσι 1894).
* Νικήτας Χωνιάτης, "Χρονική Διήγησις", van Dieten, J. (επιμ.), ''Nicetae Choniatae historia'' (CFHB 11, Berlin 1975)
* Γεώργιος Ακροπολίτης, "Χρονική Συγγραφή", Heisenberg, Α. – Wirth, P. (επιμ.), Georgii Acropolitae Opera I (Stuttgart 1978).
* Μιχαήλ Χωνιάτης, "Επιστολαί", Kolovou, F. (επιμ.), ''Michaelis Choniatae epistulae (Corpus Fontium Historiae Byzantinae 41'', Berlin – New York 2001).
* Heisenberg, A., "Neue Quellen zur Geschichte des lateinischen Kaisertums und der Kirchenunion I" (Sitzungsberichte der Bayer. Akademie der Wissenschaften, Philos.-philol. U. Hist. Klasse, Jahrg. 1922, 5. Abh., München 1923)
* Robert de Clari, "La conquête de Constantinople", Charlot, P. (επιμ.), (Paris 1939)
* Carile, Α., “Partitio terrarum Imperii Romaniae”, Studi Veneziani 7 (1965)
* Geoffroy de Villehardouin, "La conquête de Constantinople", Faral, E. (επιμ.), (Paris 1973)
* Schreiner, P. (επιμ.), "Die byzantinische Kleinchroniken I" (Corpus Fontium Historiae Byzantinae 12, Wien 1975).
* Gunther von Pairis, "Historia Constantinopolitana", Ort, P. (επιμ.), (Hildesheim – Zürich 1994).
 
{{επέκταση}}
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας|Σταυροφορίες]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Άλωση_της_Κωνσταντινούπολης_(1204)"