Στέφανος ο Πρωτόστεπτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και ο Βουκάν ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Νεμάνια, αυτός προτιμούσε να δει στο Σερβικό θρόνο το Στέφανο Β΄, κυρίως γιατί ήταν παντρεμένος με την πριγκίπισσα του Βυζαντίου Ευδοκία. Ο Βουκάν αντέδρασε σε αυτή την αλλαγή στη διαδοχή ανακηρύσσοντας τον εαυτό του Βασιλιά της Διόκλειας. Αν και υιοθέτησε "κυρίαρχο" βασιλικό τίτλο ο Βουκάν παρέμενε υπό την επικυριαρχία του πατέρα του. Στις 25 Μαρτίου 1196 ο Στέφανος Α΄ συγκάλεσε ένα Συμβούλιο στο Ρας, όπου επίσημα παραιτήθηκε υπέρ του δεύτερου γιου του, Στεφάνου, στον οποίο κληροδότησε όλες τις επίγειες κτήσεις του. Η απόφαση αυτή δεν ήταν σύμφωνη με το παραδοσιακό δικαίωμα του πρωτότοκου, σύμφωνα με την οποία ο Βουκάν θα κληρονομούσε το θρόνο, και δεν έγινε ευμενώς δεκτή από το Βουκάν. Ο Νεμάνια ορκίστηκε μονασχός στην εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου παίρνοντας το μοναστικό όνομα Συμεών. Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο μοναστήρι του Στουντένιτσα και η σύζυγός του Αναστασία αποσύρθηκε και αυτή μοναχή στη Μονή της Παναγίας στην Κουρσούμλιγια. Μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις του Σάββα (αρχικά Ράστκο) ο Συμεών πήγε στο [[Άγιο Όρος]] και ακολούθησε το Σάββα το 1197 στη [[Μονή Βατοπεδίου]]. Το 1199 και οι δύο μαζί ανοικοδόμησαν την κατεστραμμένη Ορθόδοξη [[Μονή Χιλανδαρίου]], που δόθηκε στο Σερβικό λαό από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα και έγινε η καρδιά του Σερβικού πνευματικού πολιτισμού. Ο Συμεών πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1199.

 

 

 

Εν τω μεταξύ ο επίσκοπος Σάββας επιστρέφει στη Σερβία το χειμώνα του 1205-1206 ή 1206-1207<ref>Fine, Late, p. 79</ref>, και παρεμβαίνει και συμφιλιώνει τους δύο αδελφούς του. Ο Στέφανος του ζητά να παραμείνει στη Σερβία με τους κληρικούς του, κάτι που κάνει ξεκινώντας μια ευρεία ποιμαντική και εκπαιδευτική εκστρατεία προς τον λαό της Σερβίας. Ο Σάββας ιδρύει πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, μεταξύ των οποίων και η [[Μονή Ζίτσα]] <ref name=PHS229>Đuro Šurmin, ''Povjest književnosti hrvatske i srpske'', 1808, [http://books.google.com/?id=8ClXAAAAMAAJ&pg=PA229 p. 229]</ref>.