Στέφανος ο Πρωτόστεπτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Ηγεμόνας στη συνέχεια==

Μετά το θάνατο του Καλογιάν, υπήρξε ένας πόλεμος διαδοχής στη Βουλγαρία. Ο Τσάρος [[Μπόριλ]], ο πιο φιλόδοξος από τους ευγενείς, πήρε το θρόνο και εξόρισε τον Αλέξιο Σλάβο, τον [[Ιβάν Ασσέν Β΄]] και το Στρέζ (της οικογένειας Ασέν). Ο Στρεζ, πρώτος ξάδερφος ή αδελφός του Μπόριλ, κατέφυγε στη Σερβία και έτυχε θερμής υποδοχής στην αυλή του Στέφανου Β΄<ref name="Fine, p. 94">Fine, p. 94</ref><ref name="Curta, p. 385">Curta, p. 385</ref>. Αν και ο Μπόριλ ζήτησε την έκδοση του Στρεζ στη Βουλγαρία με δώρα και δωροδοκίες ο Στέφανος Β΄ αρνήθηκε<ref name="Fine, p. 94"/>. Την ίδια στιγμή ο Μπόριλ δεν ήταν σε θέση να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον του Στρεζ και του Σέρβου προστάτη του, καθώς ο ίδιος είχε υποστεί μεγάλη ήττα από τους Λατίνους στην [[Φιλιππούπολη]]<ref name="Curta, p. 385"/><ref>Velimirović, p. 61</ref><ref>Андреев 2004, p. 180</ref>. Ο Στέφανος έφτασε στο σημείο να αδελφοποιηθεί με το Στρεζ για να τον διαβεβαιώσει για τη συνέχεια της εύνοιάς του.

 

Ο Τζόρτζε ζουπάνος της Ζέτα, προκειμένου να εξασφαλίσει τα εδάφη του από τον Στέφανο αποδέχθηκε βενετική επικυριαρχία πιθανώς το 1208<ref name="Fine, p. 50">Fine, p. 50</ref>. Αργότερα ο Τζόρτζε εξαφανίζεται από τις πηγές, και ο Σέφανος αναφέρεται κυβερνήτης της Ζέτα από το 1216, πιθανώς μέσω στρατιωτικής δράσης<ref name="Fine, p. 50"/>. Ο Στέφανος σταδιακά προσάρτησε στο κράτος του τα γειτονικά σερβικά ζουπανάτα και το 1217 αναβαθμίστηκε σε βασίλειο και έγινε ο πρώτος του βασιλιάς.