Πολίχνη Θεσσαλονίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το [[1940]] ανακηρύχθηκε ξεχωριστή κοινότητα. και γνώρισε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη κυρίως μετά το [[1947]], όταν πλήθος [[Πόντιοι|Ποντίων]] εγκαταλείπουν τις εστίες τους σε διάφορα χωριά της [[Μακεδονία|Μακεδονίας]] και εγκαθίστανται στην Πολίχνη, προκειμένου να γλυτώσουν από τη λαίλαπα του εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε στις ορεινές και αγροτικές κυρίως περιοχές της Ελλάδας. Η πληθυσμιακή αυτή διόγκωση από εσωτερικούς μετανάστες συνεχίστηκε και στις επόμενες δεκαετίες, προσδίδοντας στην περιοχή έντονο χαρακτήρα της εργατούπολης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 νέο κύμα εξωτερικής και κυρίως εσωτερικής μετανάστευσης πολλαπλασίασε τον πληθυσμό της Πολίχνης: παλιννοστούντες Έλληνες, επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες και πλήθος επαρχιωτών που ζητούν μια καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα, συρρέουν στην περιοχή λόγω άφθονης και φθηνής γης. Μάλιστα μετά το [[1990]] η Πολίχνη αποτελεί πόλο έλξης Ελλήνων από τις δημοκρατίες της πρώην [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]]. Έκτοτε εμφανίζει γοργή πληθυσμιακή και λοιπή ανάπτυξη, κυρίως λόγω: κομβικότητας της θέσης της (άμεση πρόσβαση σε κεντρικούς οδικούς άξονες και εθνικές οδούς, [[Περιφερειακή οδός Θεσσαλονίκης|Περιφερειακή Οδός]]), λόγω πολεοδομικής ιδιαιτερότητας (νέες εκτάσεις που διατίθενται για ποιοτική επέκταση και ανοικοδόμηση, υπόλοιπα ανένταχτων περιοχών).

 

== Περιγραφή ==