Βασιλιάς Αρθούρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:History of the Kings (f.75.v) King Arthur.jpg|thumb|right|Βασιλιάς Αρθούρος; 15ος αιώνας]]
 
O '''Αρθούρος''' ([[ουαλικά]]: ''Y Brenin Arthur'', [[αγγλικά]]; ''King Arthur''), ο μυθικός βασιλιάς της [[Ουαλία]]ς είναι ένα πρόσωπο αμφίβολης ιστορικής αυθεντικότητας, του [[6ος αιώνας|6ου αιώνα]] μ.Χ., πάνω στο οποίο συγκεντρώνονται τα αρχετυπικά ιδανικά της βρετανικής μοναρχίαςχίας, που συμβολίζεται από την ένωση του λευκού και του κόκκινου τριαντάφυλλου. Κατά τη παράδοση ήταν γιος της Ιγκράιν και του Ούθερ Πεντράγκον, αρχηγού των Βρετανών.
 
== Ο θρύλος ==
Σύμφωνα πάντα με τον θρύλο ο Αρθούρος διαδέχθηκε το 516 τον πατέρα του [[Ούθερ Πεντράγκον]] και άρχισε τους αγώνες κατά των επιδρομέων [[Σάξονες|Σαξόνων]], τους οποίους και κατατρόπωσε καθώς και τους συμμάχους τους [[Σκωτία|Σκώτους]] και [[Πίκτους]]. Επανέφερε τη χριστιανική θρησκεία που είχαν καταργήσει οι Σάξωνες, έλαβε σύζυγο τη [[Γκουίνεβιρ]] και κατέκτησε διαδοχικά τη [[Σκωτία]], την [[Ιρλανδία]], τη [[Γοθλανδία]], τη [[Νορβηγία]], τη [[Δανία]] και την [[Ισλανδία]]. Στη συνέχεια ίδρυσε το Τάγμα των "Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης" και κυβέρνησε το Βασίλειο αυτό ειρηνικά μέχρι το 542 το οποίο και θεωρείται έτος θανάτου του, που συνέβη στο νησί Άβαλον, όπου είχε αποσυρθεί μετά τη μάχη κατά του ανιψιού του, [[Μόρντρεντ]], στην οποία είχε τραυματιστεί. Στα αβέβαια αυτά γεγονότα η επική ποίηση έχει προσθέσει πολλούς και διάφορους θρύλους. Κατά ένα εξ αυτών περισπούδαστο θρύλο ο Βασιλιάς Αρθούρος δεν πέθανε, αλλά παραμένει στο νησί [[Άβαλον]] υπό τη προστασία εννέα νυμφών, με σκοπό να διεκδικήσει την επανάκτηση των δύο Βρεταννιών του, όταν ήθελε επέλθει η κατάλληλη στιγμή.
 
== Κλεο ==
== Ο Αρθούρος στην επική ποίηση ==
Ο Αρθούρος φέρεται ως μέγας ήρωας του βρετανικού επικού κύκλου της [[Στρογγυλή Τράπεζα|Στρογγυλής Τραπέζης]] που αποτελεί σειρά επικών ποιημάτων. Ο κύκλος αυτός που φέρεται να διαδέχθηκε εκείνο του «Καρόλου του Μεγάλου» και που αποτελεί τεράστια ποιητική συλλογή, στην οποία φέρονται να συνεργάστηκαν ποιητές διαφόρων εθνών, ολοκληρώθηκε περί το [[1250]]. Δύο θεωρούνται οι κύριες πηγές του, η «[[Historia Regum Britanniae]]» (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) του [[Τζέφρεϊ του Μονμάουθ]], στην οποία αναφέρονται όλοι οι περί τον Αρθούρο συνδεόμενοι μύθοι και η μυθιστορία (μυθολογία) του Ρόμπερτ Γουέις (Wace) στην οποία και εξυμνούνται με δεκαπεντασύλλαβους στίχους οι άθλοι του Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
 
Ο Αρθούρος φέρεται ως μέγας ήρωας του βρετανικού επικού κύκλου της [[Στρογγυλή Τράπεζα|Στρογγυλής Τραπέζης]] που αποτελεί σειρά επικών ποιημάτων. Ο κύκλος αυτός που φέρεται να διαδέχθηκε εκείνο του «Καρόλου του Μεγάλου» και που αποτελεί τεράστια ποιητική συλλογή, στην οποία φέρονται να συνεργάστηκαν ποιητές διαφόρων εθνών, ολοκληρώθηκε περί το [[1250]]. Δύο θεωρούνται οι κύριες πηγές του, η «[[Historia Regum Britanniae]]» (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) του [[Τζέφρεϊ του Μονμάουθ]], στην οποία αναφέρονται όλοι οι περί τον Αρθούρο συνδεόμενοι μύθοι και η μυθιστορία (μυθολογία) του Ρόμπερτ Γουέις (Wace) στην οποία και εξυμνούνται με δεκαπεντασύλλαβους στίχους οι άθλοι του Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Από αυτές τις δύο πηγές προήλθε κατά τον [[12ος αιώνας|12ο]] και [[13ος αιώνας|13ο αιώνα]] ένας τεράστιος αριθμός ποιημάτων που κατατάσσονται από ειδικούς σε δύο ομάδες. Στη πρώτη περιλαμβάνονται οι ποιητικές συνθέσεις της Στρογγυλής Τραπέζης, όπου περιέχονται όλα εκείνα τα ποιήματα που ενέπνευσε κυρίως ο έρωτας των ιπποτών και ο ηρωισμός του πολέμου, καλούμενα έτσι ηρωικά, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει όλα εκείνα τα σχετικά που παρουσιάζουν τάση περισσότερο θρησκευτική και μυστικοπαθή. Αντικείμενο αυτής της δεύτερης ομάδας είναι η αναζήτηση του ιερού [[Γκράαλ]], η δε μυθιστορία του «Παρσιβάλ», έργο του Γάλλου τροβαδούρου [[Κρετιέν ντε Τρουά]], θεωρείται η παλαιότερη και τελειότερη σε έκφραση όλων των ποιητικών αυτών συνθέσεων.<br />
<small>(Γκράαλ είναι το ποτήριο από σμάραγδο που μεταχειρίστηκε ο Ιησούς Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο το οποίο πρόκειται οι Άγγελοι να επαναφέρουν από τον ουρανό στη Γη μόλις βρεθεί οικογένεια πολύ ευσεβής και αγνή που θ΄ αναλάβει να το φυλάξει).</small>
 
Από αυτές τις δύο πηγές προήλθε κατά τον [[12ος αιώνας|12ο]] και [[13ος αιώνας|13ο αιώνα]] ένας τεράστιος αριθμός ποιημάτων που κατατάσσονται από ειδικούς σε δύο ομάδες. Στη πρώτη περιλαμβάνονται οι ποιητικές συνθέσεις της Στρογγυλής Τραπέζης, όπου περιέχονται όλα εκείνα τα ποιήματα που ενέπνευσε κυρίως ο έρωτας των ιπποτών και ο ηρωισμός του πολέμου, καλούμενα έτσι ηρωικά, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει όλα εκείνα τα σχετικά που παρουσιάζουν τάση περισσότερο θρησκευτική και μυστικοπαθή. Αντικείμενο αυτής της δεύτερης ομάδας είναι η αναζήτηση του ιερού [[Γκράαλ]], η δε μυθιστορία του «Παρσιβάλ», έργο του Γάλλου τροβαδούρου [[Κρετιέν ντε Τρουά]], θεωρείται η παλαιότερη και τελειότερη σε έκφραση όλων των ποιητικών αυτών συνθέσεων.<br />
Στον ίδιο αυτό κύκλο ανήκουν οι ωραίοι θρύλοι της νύμφης Νιμουε, της νύμφης Μοργκανας, της ωραίας και υπερήφανης Γκουένεβιρ, της ξανθιάς Ιούλδης, ερωμένης του Τριστάν και πολλών άλλων γυναικείων μορφών απ' όπου και άντλησε πολλά θέματά της η ποίηση του Μεσαίωνα.
 
== Η αρχαιολογική μαρτυρία ==
Το [[1998]] στις [[14 Ιουλίου]] ανακαλύφθηκε μια πινακίδα του [[6ος αιώνας|6ου αι.]] με λατινική επιγραφή που μας φέρνει πιο κοντά στη σύνδεση του θρυλικού βασιλιά με το κάστρο του [[Τίνταγκελ]]. Οι αρχαιολόγοι έφεραν στην επιφάνεια μια λίθινη επιγραφή που φέρει το όνομα ''Άρθνου'' σε ένα ανεμοδαρμένο κάστρο της νοτιοδυτικής Αγγλίας.<br />
Ο Τζέφρεϊ Γουέινραϊτ (Geoffrey Wainwright), διευθύνων αρχαιολόγος στην ''Αγγλική Πολιτιστική Κληρονομιά'', μια κυβερνητική εταιρεία για την υποστήριξη και συντήρηση αρχαιοτήτων, αποκάλεσε το τέχνημα «εύρημα ζωής». Αν και δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να συνδέουν το λίθο άμεσα με τον βασιλιά Αρθούρο, η επιγραφή είναι απόδειξη ότι το όνομα Αρθούρος υπήρξε και μάλιστα μνημονεύθηκε ακριβώς στην εποχή που έζησε σύμφωνα με τον θρύλο. Ο Γουέινραϊτ ισχυρίζεται πως «αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι το όνομα υπήρξε εκείνη την περίοδο και ότι ο λίθος ανήκε σε ένα άτομο υψηλής κοινωνικής θέσης». Πρόσθεσε ότι η ανακάλυψη «ενισχύει τον ισχυρό μύθο του Αρθούρου». Ευσεβείς πόθοι ενός αγγλοσάξονα αρχαιολόγου; Οι ανασκαφές που συνεχίζονται πιθανώς θα δείξουν.