Γιώργος Σεφέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Αντικατάσταση IP σχολείου μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
 
{{DEFAULTSORT:Σεφερης Γιωργος}}
Ο '''Γιώργος Σεφέρης''' ([[Βουρλά]], [[Σμύρνη]], [[13 Μαρτίου]] [[1900]] – [[Αθήνα]], [[20 Σεπτεμβρίου]] [[1971]])<ref>Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16η Φεβρουαρίου 1923, η οποία ορίστηκε ως 1η Μαρτίου 1923. Αυτό σημαίνει ότι ο Σεφέρης γεννήθηκε την 29η Φεβρουαρίου 1900, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε κατά τη στιγμή της γέννησης.</ref> ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[διπλωμάτης]] και [[ποιητής]] και ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με [[βραβείο Νόμπελ]]. Είναι ένας από τους σημαντικότερους [[Έλληνες]] [[Ποιητής|ποιητές]] και εκ των δύο μοναδικών Ελλήνων βραβευμένων με [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νόμπελ Λογοτεχνίας]], μαζί με τον [[Οδυσσέας Ελύτης|Οδυσσέα Ελύτη]].
 
== Βιογραφία ==
Το πραγματικό του όνομα ήταν ''Γεώργιος<ref>Το όνομα ''Γιώργος'' προέρχεται από το όνομα του πατέρα της ''Δέσπως''. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.35</ref> Σεφεριάδης''. Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] στις [[13 Μαρτίου]]<ref>"''Γεννήθηκε το [[1900]] στη [[Σμύρνη]], και μάλιστα σε σημαδιακή ημερομηνία: [[29 Φεβρουαρίου]] (με το παλιό ημερολόγιο), γεγονός στο οποίο αναφερόταν κάθε τόσο με τρόπο χιουμοριστικό. Όταν στα [[1939]] συναντήθηκε με τον [[Χένρυ Μίλλερ]], ο Αμερικανός συγγραφέας τον ρώτησε πόσων χρόνων είναι και ο Σεφέρης τού απάντησε πως σε μερικούς μήνες θα γιόρταζε τα δέκατα γενέθλιά του!''". [[Δημήτρης Δασκαλόπουλος (ποιητής)|Δημήτρης Δασκαλόπουλος]], [http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4092642 εφ. Τα Νέα, 11/10/1999]</ref> του [[1900]] και ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Στυλιανός Σεφεριάδης|Στέλιου]] και της Δέσπως (το γένος Γ. Τενεκίδη) Σεφεριάδη. Πριν τη γέννησή του είχε γεννηθεί ένα άλλο κοριτσάκι, η Μαρία-Ιωάννα, στις 16 Ιανουαρίου 1899, αλλά πέθανε στις 7 Μαΐου της ίδιας χρονιάς.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.34</ref> Το 1902 γεννιέται η αδελφή του η [[Ιωάννα Τσάτσου|Ιωάννα]] και το 1905 ο [[Άγγελος Σεφεριάδης|Άγγελος]].<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.35-36</ref> Το [[1906]] αρχίζει η μαθητική του εκπαίδευση στο Λύκειο Χ. Αρώνη<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.39</ref>. Το [[1914]], εποχή κατά την οποία άρχισε να γράφει τους πρώτους στίχους του, με το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου κατά τη θερινή περίοδο του έτους, η οικογένεια μετανάστευσε στην Ελλάδα<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.54</ref>. Ο Γιώργος Σεφέρης ενεγράφη στο Πρότυπο Κλασσικό Γυμνάσιο Αθηνών<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.55</ref>, από το οποίο αποφοίτησε τον Μάιο του [[1917]] με μέσο όρο ''8,35/10''.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.62</ref>. Εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις [[14 Ιουλίου]] του [[1918]], η μητέρα του μαζί με τους δύο γιους και την κόρη της [[Ιωάννα Σεφεριάδου|Ιωάννα]] (μετέπειτα σύζυγο [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κ. Τσάτσου]]) μετέβη στο [[Παρίσι]], όπου ο πατέρας τους Στέλιος εργαζόταν ως δικηγόρος Ο Στέλιος Σεφεριάδης επιθυμούσε όλη η οικογένειά του να μεταφερθεί στο Παρίσι κι ο γιος του Γιώργος να σπουδάσει στη Γαλλική πρωτεύουσα.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.63-64</ref> Ο Γιώργος Σεφέρης έμεινε εκεί μέχρι το καλοκαίρι του [[1924]], ασχολούμενος με τη λογοτεχνία: μεταφράσεις, αναγνώσεις γάλλων κλασικών και συγγραφή ποιημάτων,<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.67</ref> και αποκτώντας το πτυχίο της Νομικής, τον Οκτώβριο του 1921.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.82</ref> Στη συνέχεια μεταβαίνει-τέλη Αυγούστου 1924<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.107</ref>, στο [[Λονδίνο]] για την τελειοποίηση των [[αγγλική γλώσσα|αγγλικών]] του εν όψει των εξετάσεων στο Υπoυργείο Εξωτερικών. Αν και επιχείρησε τελικά εγκατέλειψε την προσπάθεια απόκτησης διδακτορικού διπλώματος.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.106</ref> Τον Φεβρουάριο του [[1925]] επιστρέφει στην Αθήνα<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.112</ref> και το [[1927]] διορίζεται<ref>Κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων τον Δεκέμβριο του 1926. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.123-124</ref> στη διπλωματική υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών ως ακόλουθος πρεσβείας. Στις 24 Αυγούστου 1926 πεθαίνει η μητέρα του από νεφρική ανεπάρκεια<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.122, 631, υποσ.20</ref> Τον Ιούλιο του [[1928]] δημοσιεύει στη ''Νέα Εστία'', επώνυμα ως Γ. Σεφεριάδης, το «''Μια βραδιά με τον Κύριο Τεστ''», μετάφραση έργου του [[Πολ Βαλερί|Βαλερί]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.117</ref>. Το [[1929]] συνοδεύει τον Εδουάρδο Εριό σε ταξίδι του στην Ελλάδα<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.145</ref>. Τον Μάιο του [[1931]] εκδίδεται με το ψευδώνυμο '''Γ. Σεφέρης''' η «[[Στροφή (ποιητική συλλογή)|Στροφή]]»<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.156 κ.εξ</ref> και τον ίδιο χρόνο διορίζεται υποπρόξενος και έπειτα διευθύνων του ελληνικού Γενικού Προξενείου του Λονδίνου, όπου θα παραμείνει μέχρι και το [[1934]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.163 κ.εξ</ref>. Τον Μάιο του [[1932]] δημοσιεύεται το έργο του ''Μια νύχτα στην ακρογιαλιά'' και τον Οκτώβριο η ''Στέρνα'', αφιερωμένη στον Γιώργο Αποστολίδη<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.177 κ.εξ.</ref>. Το [[1933]] ο πατέρας του, Στέλιος, εκλέγεται Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και εγγράφεται ως μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το [[1934]] ο Γ. Σεφέρης επιστρέφει στην Αθήνα και τον Ιανουάριο του [[1935]] αρχίζει η συνεργασία του με τις εκδόσεις ''Νέα Γράμματα'', αναδημοσιεύοντας τη ''Στέρνα''. Τον Οκτώβριο του [[1936]] διορίζεται πρόξενος στη [[Κορυτσά]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.227</ref>, όπου θα παραμείνει μέχρι τον Οκτώβριο του [[1937]] οπότε και μετατίθεται στην Αθήνα ως προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου και Πληροφοριών: ο ίδιος αρνείται πως ενεπλάκη σε ζητήματα λογοκρισίας του εσωτερικού τύπου, αλλά είχε ως αρμοδιότητά του τις επαφές με τις ξένες διπλωματικές αποστολές και τους ξένους ανταποκριτές.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.240-241, 243</ref> Στις [[13 Φεβρουαρίου]] του [[1937]] δημοσιεύει στα ''Νέα Γράμματα'' επιστολή του περί της δημοτικής γλώσσας.<ref>{{cite web
|author=
|title=Αφιέρωμα στο Ως3
|url=http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_giorgos_seferis.html
|publisher=
|date=12-02-14
|accessdate=13-02-2015
}}</ref>
 
==Η μετάβαση στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή==
Στις 10 Απριλίου του [[1941]] ο Γιώργος Σεφέρης νυμφεύεται τη [[Μαρώ Σεφέρη|Μαρία Ζάννου]]<ref>Στο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο απένατντι πεζοδρόμιο της Κυδαθηναίων. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.292-293</ref> και στις [[22 Απριλίου]] το ζεύγος ακολουθεί την ελληνική κυβέρνηση<ref>Είχε προηγηθεί μια αποτυχημένη απόπειρα από το λιμάνι του Ωρωπού, οπότε το υπό αναχώρηση πλοίο είχε δεχθεί επίθεση από γερμανικά αεροπλάνα. Τελικά αναχώρησε από τον Πειραιά με το πλοίο ''Έλση''. πληρώνοντας ο ίδιος τα ναύλα του ίδιου και της συζύγου του. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.296-297</ref>, σταθμεύουν στην Κρήτη, στα [[Χανιά]], όπου εργάζεται ως γραμματέας του Νικολούδη και εποπτεύει την έκδοση του πρώτου Φύλλου της Κυβερνήσεως μετά την αποχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.296-301</ref> Στις [[16 Μαΐου]] καταφθάνει στην Αίγυπτο-στο λιμάνι του [[Πορτ Σάιντ]]<ref>Έχει φύγει από της Σούδα με το υπερωκεάνιο ''Νέα Ζηλανδία. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.301</ref> και παραμένει στην Αλεξάνδρεια<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.302</ref>. Τον Αύγουστο ο Γιώργος Σεφέρης συνοδεύει την Πριγκίπισσα Διαδόχου Φρειδερίκη και τα δύο της παιδιά, Σοφία και Κωνσταντίνο, στο Γιοχάνεσμπουργκ και από εκεί στην Πραιτόρια υπηρετώντας στην εκεί Ελληνική Πρεσβεία μέχρι το [[1942]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.306 κ.εξ</ref>. Τον Απρίλιο του 1942 επιστρέφουν στο Κάιρο, αλλά επειδή αποφασίζεται το κλείσιμο της εκεί Ελληνικής Πρεσβείας και του Ελληνικού Προξενείου στην Αλεξάνδρεια, αναχωρούν για την Ιερουσαλήμ.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.324-325</ref> Επιστρέφει τον Ιούνιο του 1942 στο Κάιρο και στις 22 Σεπτεμβρίου διορίζεται επισήμως ''Γενικός Διευθυντής Τύπου Μέσης Ανατολής''.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.327</ref> Στις 10 Μαρτίου του 1943 δίνει διάλεξη για τον [[Κωστής Παλαμάς|Παλαμά]] και άλλες δύο με θέμα τον [[Ιωάννης Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]], στις 16 Μαΐου στον κινηματογράφο ''Ριάλτο'' της Αλεξάνδρειας και μετά στο Κάιρο.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.333-334</ref>
Τέλη Μαρτίου του 1944 εκδίδει στο Κάιρο τις ''Δοκιμές'' του.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.345</ref>
Την ίδια περίοδο διορίζεται Διευθυντής Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών, τα καθήκοντα της οποίας δεν τον ενθουσιάζουν.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.349</ref>
Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] (Απρίλιος 1944), ο Σεφέρης παύεται από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών: την απομάκρυνσή του την αποδίδει σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που βρίσκονταν μεταξύ των ακροατών των διαλέξεών του για τον Μακρυγιάννη και δεν συμφωνούσαν με αυτά που είπε εκεί ο ίδιος. Παραμένει πάντως στην Υπηρεσία του υπουργείου ως ανώτατος δημόσιος λειτουργός. Με την υπουργοποίηση του [[Γεώργιος Καρτάλης|Καρτάλη]] ως Υπουργού Τύπου και Πληροφοριών, τον Ιούνιο του 1944, τοποθετείται ''γραμματέας επί των ανατολικών θεμάτων'', κατά τον χαρακτηρισμό του πολιτικού του προϊστάμενου.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.357-358, 363</ref>
 
==Από την απελευθέρωση έως την τοποθέτησή του στη Ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου==
Αρχές Σεπτέμβρη του 1944 συνοδεύει την Ελληνική κυβέρνηση στην [[Ιταλία]] ([[Νάπολη]]) και στις 22 Οκτωβρίου επιστρέφει στην Αθήνα.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.371 κ.εξ, 378</ref>
Τον Μάιο του 1945 ο Αντιβασιλέας [[Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός|Δαμασκηνός]] του προτείνει να γίνει διευθυντής του Πολιτικού του Γραφείου, ουσιαστικά ιδιαίτερος γραμματέας του. Τη θέση αυτή δεν την επεδίωκε αλλά προσδοκούσε μάλλον την ''αποστράτευσή του''<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.387</ref>
Τον Σεπτέμβριο του 1945 συνοδεύει τον Δαμασκηνό σε επίσκεψή του στο [[Λονδίνο]], και τον παρακινεί να θέσει ζήτημα ένωσης της [[Κύπρος|Κύπρου]] με την Ελλάδα.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.392</ref>
Η επιστροφή του συνδέεται με την παρακίνηση από τον Σεφέρη προς τον Δαμασκηνό για πρωθυπουργοποίησή του.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ. 397</ref>
Το καλοκαίρι του 1946 παρεμποδίζεται η υπηρεσιακή του προαγωγή λόγω, όπως επισημαίνει ο [[Αλέξανδρος Ξύδης]], της ''υπηρεσίας του στην Αντιβασιλεία, όπως και της υπηρεσίας του στη Μέση Ανατολή''.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ. 398</ref>
Την ίδια περίοδο τοποθετείται στα διοικητικά συμβούλια του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] και της Εθνικής Ραδιοφωνίας. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς αποχωρεί από την υπηρεσία της Αντιβασιλείας.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.400, 404</ref>
Στις 26 Φεβρουαρίου 1947 βραβεύεται με το ''Βραβείο Παλαμά'' για την ποίησή του-το πρώτο τέτοιο που απονέμεται-και συνοδεύεται με το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών.<ref>200 δολάρια Αμερικής τότε. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.415</ref>
Το καλοκαίρι του 1947 εμποδίζεται η υπηρεσιακή του εξέλιξη μέχρι που ο Έλληνας πρέσβης στην [[Άγκυρα]], ζητά να μεταβεί εκεί ο Σεφέρης ως Σύμβουλος: μετά από μια χειρουργική επέμβαση, τον Φεβρουάριο του 1948 αναχωρεί.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.417-418</ref>
Το καλοκαίρι του 1950 ο ''Ίκαρος'' εκδίδει τα ποιητικά του άπαντα.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.433</ref>
Τέλη Δεκεμβρίου του 1950 γυρίζει στην Αθήνα, τον Μάρτιο του 1951 επιστρέφει στην Άγκυρα για να παραδόσει στο διάδοχό του, και στις 20 Απριλίου 1951 τοποθετείται Σύμβουλος στην Πρεσβεία του Λονδίνου.<ref>Μένει στο Τσέλσι στην Λεωφόρο Σλόουν 7. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.436-437</ref>
Τέλη Αυγούστου 1952 προάγεται Πληρεξούσιος Υπουργός Β' με άμεση μετάθεση για τη Βηρυτό, στην οποία φθάνει στα τέλη του Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.445-447</ref>
Τον Νοέμβριο του 1955 βρίσκεται στην Αθήνα για υπηρεσιακά ζητήματα και προσβάλλεται από έλκος στομάχου αρρώστια που του επανεμφανίζεται στο μέλλον.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.486</ref>
Ο Σεφέρης επιδιώκει να μετατεθεί στο [[Λονδίνο]] με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση, εκ μέρους του, της Κυπριακής υπόθεσης. Τελικά ο νέος Υπουργός Εξωτερικών [[Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας]] τον τοποθετεί στη Διεύθυνση του υπουργείου με αρμοδιότητα την Κύπρο τον Ιούνιο του 1956. Από τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει στη αντιπροσωπεία της Ελλάδος που προσπαθεί να προωθήσει την αυτοδιάθεση της Κύπρου μέσω του [[Ο.Η.Ε.]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.494-495, 498κ.εξ</ref>
Στις 15 Ιουνίου 1957 φτάνει στη Βρετανική πρωτεύουσα για να αναλάβει τα καθήκοντά του ως πρέσβης της Ελλάδος<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.507</ref> Το Φόρεϊν Όφις σχολίασε την αλλαγή στο ελληνικό διπλωματικό πόστο του Λονδίνου: ''η αλλαγή [πρεσβευτού] δεν δύναται να μας είναι ευάρεστη'', ενώ ο μόνιμος Υφυπουργός του Κράτους, σερ Φρέντερικ Χόγιερ-Μίλαρ σημείωνε, «[...]ο Κος Σεφεριάδης θα είναι μάλλον ενοχλητικός.[...]».<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.505</ref>
Την άνοιξη του 1960 εξασφαλίζει τον επαναπατρισμό στην Ελλάδα των λειψάνων του [[Ανδρέας Κάλβος|Κάλβου]]<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.533</ref> Το φθινόπωρο του ίδιου έτους συναντά τον [[Μίκης Θεοδωράκης|Μίκη Θεοδωράκη]] στο Λονδίνο, και σε σύντομο χρονικό διάστημα ακολουθεί η πρώτη δημόσια εκτέλεση τεσσάρων μελοποιημένων ποιημάτων του με τον γενικότερο τίτλο ''Επιφάνεια''.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.535</ref>
 
Στις 9 Ιουνίου αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας στο [[Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ]]<ref>Είχε προηγηθεί το αίτημα του υποκοσμήτορα του Κέμπριτζ προς το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών για να γνωμοδοτήσει για τον ποιητή και διπλωμάτη. Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.537</ref>. Ο Σεφέρης βρισκόταν τότε ακόμη στη θέση του πρεσβευτή στο [[Λονδίνο]]. Τα Ημερολόγιά του με τίτλο ''"Μέρες"'', που άρχισαν να γράφονται το [[1925]], σταματούν την Τρίτη [[27 Δεκεμβρίου]] του [[1960]] (''Μέρες Ζ''). Την ίδια χρονιά γράφει για τον [[Ανδρέας Κάλβος|Ανδρέα Κάλβο]] (''Δοκιμές'', δεύτερος τόμος) με αφορμή τη μετακομιδή των οστών του στην [[Αθήνα]].
 
Στις 20 Αυγούστου 1962 εγκαταλείπει οριστικά την Ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο και τίθεται ''εις την διάθεσιν'' του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.553</ref>
 
==Η βράβευση με Νόμπελ Λογοτεχνίας==
Το [[1963]], ο Γιώργος Σεφέρης βραβεύεται με το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]] από τη [[Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών]]: η ανακοίνωση της βράβευσής του έγινε την Πέμπτη [[24 Οκτωβρίου]] ενώ η επίσημη απονομή στις [[10 Δεκεμβρίου]] στη [[Στοκχόλμη]].<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.558-564</ref>
 
Σύμφωνα με τα αρχεία της επιτροπής<ref>[http://www.nobelprize.org/nomination/literature/1963.html ''"Candidates for the 1963 Nobel Prize in Literature"''] (2 Ιανουαρίου 2014) Nobelprize.org. - Nobel Media AB 2013</ref>, ο Σεφέρης προτάθηκε επίσημα το 1963 από τον Johnson, ενώ είχε προταθεί άλλες δύο φορές, το 1955 και το 1961 από τον [[Τόμας Στερνς Έλιοτ]]. Η επιλογή του, μεταξύ 80 υποψηφίων από όλο τον κόσμο, είχε την υποστήριξη όλων των μελών της Επιτροπής, με εξαίρεση ενός μέλους ο οποίος θεωρούσε πως το έργο του [[Σάμουελ Μπέκετ]] (βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969) είχε πιο θετική αποτίμηση από εκείνο του Σεφέρη. Ο Σεφέρης επικράτησε στην τελική ψηφοφορία του Άγγλου ποιητή [[Ουίσταν Ώντεν]] και του Χιλιανού ποιητή [[Πάμπλο Νερούδα]] (ο οποίος βραβεύτηκε, τελικά, με το ίδιο βραβείο το 1971). Ο γραμματέας της επιτροπής, Österlund, υποστήριξε πως η επιλογή Σεφέρη υπήρξε μια ευκαιρία να αποδώσουν έναν θαυμάσιο φόρο τιμής στη σύγχρονη Ελλάδα, μια γλωσσική περιοχή που περίμενε πάρα πολύ καιρό για μια βράβευση σε αυτό το επίπεδο.
 
«''Τη στιγμή όπου ο βασιλιάς σας, η Α.Μ. Γουσταύος ΣΤ' Αδόλφος, μου έδινε το δίπλωμα του βραβείου Νόμπελ, δεν μπόρεσα ο ίδιος να μη θυμηθώ με συγκίνηση τις μέρες όπου, ως διάδοχος, είχε επιμείνει να συμβάλει προσωπικά στις ανασκαφές της ακρόπολης της Ασίνης. Όταν πρωτοσυνάντησα τον Άξελ Πέρσον, τον μεγαλόκαρδο εκείνον άντρα που είχε και αυτός αφοσιωθεί σε τούτη την ανασκαφή, τον είχα ονομάσει ανάδοχό μου. Ναι, γιατί η Ασίνη μού είχε χαρίσει ένα ποίημα...''».
 
Ο ''Βασιλιάς της Ασίνης'' ήταν το ποίημα το οποίο ανέφερε σε εκείνη τη δοξαστική για την Ελλάδα τελετή, στις 10 Δεκεμβρίου του 1963, ο Γιώργος Σεφέρης. Το θέμα που ανέπτυξε σε [[γαλλική γλώσσα]], στη Σουηδική Ακαδημία, ήταν «λίγα λόγια για τη νεότερη ελληνική παράδοση». Ο νομπελίστας, πλέον, ποιητής μίλησε για τις «πολλές όψεις της Ελλάδος» επιλέγοντας ως «οδόσημα» τον [[Διονύσιος Σολωμός|Διονύσιο Σολωμό]], τον [[Ανδρέας Κάλβος|Ανδρέα Κάλβο]], τον [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]], τον [[Κωνσταντίνος Καβάφης|Κωνσταντίνο Καβάφη]] και τον [[Ιωάννης Μακρυγιάννης|Ιωάννη Μακρυγιάννη]].
 
''«Σας μίλησα γι' αυτούς τους ανθρώπους, γιατί οι σκιές τους δεν έπαψαν να με συντροφεύουν από τότε που άρχισε το ταξίδι μου για τη Σουηδία και γιατί οι προσπάθειές τους αντιπροσωπεύουν, στο νου μου, τις κινήσεις ενός κορμιού αλυσοδεμένου επί αιώνες, όταν επιτέλους σπάσουν τα δεσμά του και ψηλαφεί, ξαναζωντανεύει κι αναζητάει τις φυσικές του κινήσεις...''».
 
Η απονομή του βραβείου Νομπέλ αποτέλεσε μείζον γεγονός για την Ελλάδα. «''Η Σουηδική Ακαδημία ηθέλησε να εκδηλώση την αλληγγεύην της προς την σημερινή και ζωντανή Ελλάδα του πνεύματος''», δήλωσε ο Σεφέρης. «''Επελέγη δια το υπέροχον λυρικόν ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από εν βαθύ αίσθημα δια το ελληνικόν πολιτιστικόν ιδεώδες''», ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία. Ο διεθνής Τύπος συγκατανεύει θεωρώντας «αρίστη και εξαιρετική την εκλογή»<ref>''Γ. Σεφέρης: ο πρώτος Έλληνας που τιμάται με Νομπέλ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 150-151, Καθημερινή (1997)</ref>.
 
==Ο Γιώργος Σεφέρης και η υποψηφιότητά του για την Ακαδημία Αθηνών==
Σύμφωνα με την μαρτυρία του [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνου Τσάτσου]], τα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών [[Ηλίας Βενέζης]], [[Κωνσταντίνος Τριανταφυλλόπουλος]] και [[Χρήστος Καρούζος]] είχαν προτείνει τον Νομπελίστα ποιητή για υποψήφιο μέλος της. Του ζητήθηκε να μην απορρίψει την εκλογή του. Όμως, πάλι σύμφωνα με τον Τσάτσο, «''άνθρωποι του Συγκροτήματος'' [''Λαμπράκη'']» και η σύζυγός του, από το 1941, [[Μαρώ Σεφέρη|Μαρώ]] (1898 - 29 Μαρτίου 2000), «''όλοι οι εχθροί της Ακαδημίας''», τον πίεσαν να μην δεχθεί να γίνει μέλος της.<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος, ''Λογοδοσία μιας ζωής'', τομ. Α΄, Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000, σελ. 198.</ref>
 
==Μετά το Νόμπελ==
Στις 16 Απριλίου 1964 αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, ενώ το καλοκαίρι του ίδιου έτους αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και τον Ιούνιο του 1965 επίτιμος διδάκτωρ του Πρίνστον<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.565, 567, 719 υποσ.40</ref>. Το [[1967]] η [[δικτατορία]] των Συνταγματαρχών κατέλυσε το Σύνταγμα στην Ελλάδα αναστέλλοντας τις ατομικές ελευθερίες<ref>Στο Ημερολόγιό του γράφει δίπλα στην συγκεκριμένη ημερομηνία: ''Προκόβουμε καταπληκτικά'' Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.577</ref>. Τον Σεπτέμβριο του 1965 αρνείται πρόταση του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις να μεταβεί εκεί το επόμενο έτος για να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.568</ref> Τον Ιούλιο του 1967 προλογίζει την έκδοση των ποιημάτων του αδελφού του Άγγελου.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.577</ref> Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους προσκαλείται από το ''Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών'' στο Πρίνστον και αποδέχεται, ενώ καλείται να διδάξει και στην ''Έδρα Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον για την Ποίηση του Χάρβαρντ'' για το ακαδημαίκό έτος 1969-1970 αλλά απορρίπτει.με επίσημη επιστολή του προς τον πρύτανη του ιδρύματος, κάτι που συνιστά την πρώτη ανοιχτή δήλωσή του κατά του καθεστώτος<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.578</ref>. Το 1968 τον προσεγγίζουν Αριστεροί με σκοπό να τους συνδράμει: ο [[Μίκης Θεοδωράκης]] του ζητά να συμβάλει στην δημόσια εκτέλεση μελοποιημένης ποίησής του από τον ίδιο, αλλά το θεωρεί μάταιο, ενώ του ζητείται να μεσολαβήσει για να χειρουργηθεί ο [[Γιάννης Ρίτσος]].<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.580</ref> Το φθινόπωρο του 1968 μεταβαίνει στις Η.Π.Α και διαβάζει ποιήματά του στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Πρίνστον, Ράτγκερς, Πίστμπουργκ, Ουάσιγκτον, στην Χ.Α.Ν της Νέας Υόρκης.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.581</ref> Στις [[28 Μαρτίου]] [[1969]] ο Σεφέρης μίλησε για πρώτη φορά δημόσια εναντίον της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας]]:μεταδόθηκε από την Ελληνική Υπηρεσία του B.B.C., το ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την Ντόιτσε Βέλε.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.587</ref><ref>28 Μαρτίου 1969: Δήλωση Σεφέρη κατά της χούντας [http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/28-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85-1969-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82]</ref> Γι' αυτό το λόγο του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου: στην τρισέλιδη επιστολή του Πιπινέλη προς τον Σεφέρη, αυτό δικαιολογείτο επειδή η ''Δήλωσή του'' είχε μεταδοθεί από τη σοβιετική ραδιοφωνία και άρα ήταν ''αντεθνική προπαγάνδα''<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.591</ref>.
 
Τον Ιούλιο του 1970 εκδίδονται τα ''[[Δεκαοχτώ κείμενα]]'' μεταξύ των οποίων, πρώτο, το Σεφερικό ποίημα ''Οι γάτες τ' Αϊ-Νικόλα''.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.590</ref>
Στις 22 Ιουλίου 1971 εισήχθη στον ''Ευαγγελισμό'' με συμπτώματα έλκους, το οποίο τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Πέθανε την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Δύο μέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε η κηδεία του, η οποία εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας.<ref>Ρόντρικ Μπήτον 2003, σελ.594-597</ref> Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «''Μέρες…''» καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.
 
Η γλώσσα του Σεφέρη πυκνή και καίρια, συμπυκνώνει στην ποίησή του αυτό που ο ίδιος ονόμασε επιγραμματικά «καημό της ρωμιοσύνης». Η ζωντανή, γηγενής παράδοση συμπορεύεται με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή παιδεία. Στο πρόσωπό του, στην ποιητική, δοκιμιακή και μεταφραστική του εργασία, η νεοελληνική γραμματεία αναγνωρίζει έναν από τους κλασικούς του 20ου αιώνα.
 
== Εργογραφία ==
 
=== Ποιητικές συλλογές ===
* ''[[Στροφή(ποιητική συλλογή)|Στροφή]]'', Εστία, Αθήνα 1931
* ''Πάνω σ' έναν ξένο στίχο'', Εστία, Αθήνα 1931
* ''Η Στέρνα'', Εστία, Αθήνα 1932
* ''Σχέδια στο περιθώριο'', ανάτυπο από ''Τα Νέα Γράμματα'', Αθήνα 1935
* ''Μυθιστόρημα'', Κασταλία, Αθήνα 1935
* ''Γυμνοπαιδία'', ανάτυπο από ''Τα Νέα Γράμματα'', Αθήνα 1936
* ''Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937)'', τυπ. Ταρουσοπούλου, Αθήνα 1940
* ''Ημερολόγιο καταστρώματος Α΄'', τυπ. Ταρουσοπούλου, Αθήνα 1940
* ''Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄'', ιδιωτική έκδοση, Αλεξάνδρεια 1944
* ''Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄'', Ίκαρος, Αθήνα 1945
* ''Τελευταίος σταθμός'', ανάτυπο από ''Το Τετράδιο'', 1947
* ''Κίχλη'', Ίκαρος, Αθήνα 1947
* ''Ημερολόγιο καταστρώματος Γ΄'' (με τον τίτλο ''Κύπρον, οὗ μ'ἐθέσπισεν''), Ίκαρος, Αθήνα 1955
* ''Τρία κρυφά ποιήματα'', τυπ. Γαλλικού Ινστιτούτου, Αθήνα 1966
* ''Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄'', Ίκαρος, 1976 (μεταθανάτια έκδοση)
* ''Επί Ασπαλάθων...'', «Le Μonde», Αθήνα 1971 (μεταθανάτια έκδοση)
 
=== Μυθιστορήματα ===
* ''Έξι νύχτες στην Ακρόπολη'', Ερμής, Αθήνα 1974 (μεταθανάτια έκδοση)
* ''Βαρνάβας Καλοστέφανος'', Μ. Ι. Ε. Τ., Αθήνα 2007 (μεταθανάτια έκδοση, ημιτελές)
 
=== Δοκίμια ===
* ''Δοκιμές'', τυπ. Γιούλη, Κάιρο 1944
* ''Δοκιμές'', Φέξης, Αθήνα 1962
* ''Εκλογή από τις Δοκιμές'', Γαλαξίας, Αθήνα 1966
* ''Δοκιμές'', Ίκαρος, Αθήνα 1992 (μεταθανάτια έκδοση)
 
=== Μεταφράσεις ===
* ''Θ. Σ. Έλιοτ, Η έρημη χώρα και άλλα ποιήματα'', Ίκαρος, Αθήνα 1949
* ''Θ. Σ. Έλιοτ, Φονικό στην Εκκλησιά'', Ίκαρος, Αθήνα 1963
* ''Αντιγραφές'', Ίκαρος, Αθήνα 1965
* ''Άσμα Ασμάτων'', χ.ε., Αθήνα 1965
* ''Η Αποκάλυψη του Ιωάννη'', Ίκαρος, Αθήνα 1966
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
==Πηγές==
*Ρόντρικ Μπήτον,Γιώργος Σεφέρης. ''Περιμένοντας τον άγγελο'', μετάφραση: Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2003
*Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ''Σεφέρης Γιώργος'', ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό'', Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, τομ. 9Α.(1988), σελ. 246-247
*Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ''Γιώργος Σεφέρης. Εκφραστής του ποιητικού μοντερνισμού και στοχαστικός διπλωμάτης'', στο: Βασίλης Παναγιωτόπουλος (επίμ.), ''Πρόσωπα του 20ου αιώνα. Έλληνες που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα'', εκδ. Τα Νέα-Νέα Σύνορα-Α.Α. Λιβάνης, Αθήνα, 2000, σελ.467-472
*[[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], Λογοδοσία μιας ζωής τομ. 1ος, εκδ.Οι εκδόσεις των φίλων, Αθήνα, 2000
 
== Βιβλιογραφία ==
* ''Ο Ποιητής Γ. Σεφέρης'', του Ανδρέα Καραντώνη
 
* ''Ενάργεια και κατάφαση στη ποίηση Σεφέρη - Προσφορά στα 70 του χρόνια'', του Λίνου Πολίτη, 28 Φεβρουαρίου 1970.
* ''Ο τόνος της φωνής του Σεφέρη'', εκδ. Ίκαρος 1970.
* ''Ο αδελφός μου Γ. Σεφέρης'', της Ιωάννας Τσάτσου Εστία 1973.¨
* ''Φθορά και Λόγος - Εισαγωγή στη ποίηση Σεφέρη'', Εστία.
* ''Ο ποιητής και ο χορευτής'', Κέδρος 1979.
* ''Ελληνισμός και Δύση στο στοχασμό του Σεφέρη'', του Γ. Κιουρτσάκη 1979.
* ''Η στροφή του Σεφέρη'', τόμος Α' 1981, τόμος Β΄ 1982, Γ΄ 1984 «Ζώδιο».
* ''Η ποίηση Σεφέρη και η κριτική μου'', του Τ. Μαλάνου 1982.
* ''Μια συνάντηση, Σεφέρης Μακρυγιάννης'', του Μ. Αλεξανδρόπουλου 1983.
* ''Τέσσερα μελετήματα για τον Σεφέρη'', του Τ. Σινόπουλου 1984.
* ''Η ποίηση Σεφέρη - Μελέτες και Μαθήματα'', του Δ.Ν. Μαρωνίτη 1984.
* ''Η πολιτική διάσταση της ποίησης Σεφέρη'', του Ν. Ορφανίδη 1985.
* ''17 κείμενα για τον Γ. Σεφέρη'' του Αλ. Αργυρίου 1986.
* ''Ο Βασιλιάς της Ασίνης - ανασκαφή ενός ποιήματος'', του Γ. Γιατρομανωλάκη.
* Λαμπρίδη, Έλλη, ''Επιστολές προς Ν. Καζαντζάκη, Δ. Καπετανάκη, Π. Πρεβελάκη, Γ. Σεφέρη, Α. Σικελιανό,'' (Επιμέλεια Κων. Γαρίτσης), Έμβρυο, Αθήνα 2016. ISBN 978-960-8002-93-7.
* ''Λορεντζάτος, Ζήσιμος: Τὸ χαμένο κέντρο (Γιὰ τὸν Σεφέρη), Μελέτες, Ἐκδόσεις Δόμος, Ἀθήνα 1994
* ''Γιώργος Σεφέρης:Το θεϊκό στην αναζήτηση του ανθρώπινου'',του Θανάση Χατζόπουλου, Νέα Εστία, τομ.157, τ/χ.1776,(Μάρτιος 2005), σελ.428-438
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{βικιφθέγματα|Γιώργος Σεφέρης}}
{{Commonscat}}
* [http://www.ekebi.gr/magazines/flipbook/showissue.asp?file=119774&code=2217 Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Νέα Εστία, 15 Οκτωβρίου 1972, Τεύχος 1087, αφιέρωμα Γιώργος Σεφέρης]
* [http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=365 Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Γιώργος Σεφέρης]
* [http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=2637 Βιβλιονέτ, Σεφέρης Γιώργος]
* [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/14780#page/1/mode/2up Μάρθα Θωμαίδου - Μώρου, Έρευνες σε "Πηγές" των Ποιημάτων του Σεφέρη (διδακτορική διατριβή)]
* [http://www.dpgr.gr/forum/index.php?board=118;action=display;threadid=24006 Ο φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης]
* [http://www.snhell.gr/anthology/writer.asp?id=44 Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Γιώργος Σεφέρης]
* [http://nobelprize.org/literature/laureates/1963/seferis-bio.html Τhe Οfficial Web Site of the Nobel Prize, Giorgos Seferis]
* Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας[http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/timeline.html?cnd_id=1]
* Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης: Γιώργος Σεφέρης[http://www.youtube.com/watch?v=lQqm-JmyStM]
* Ο Γιώργος Σεφέρης και το BBC [http://www.bbc.co.uk/greek/seferis.shtml]
* 28 Μαρτίου 1969: Δήλωση Σεφέρη κατά της χούντας [http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/28-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85-1969-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82]
*Μαθητικό συνέδριο: Γ. Σεφέρης. Από τη Σύρνη στην Πόλη | Εκπαιδ. Μαντουλίδη - Ζωγράφειο Λύκειο[http://www.livemedia.gr/album/2783]
=== Ψηφιακό αρχείο ΔΤ ===
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Γιώργος Σεφέρης: 29 Φεβρουαρίου 1900-1980, 80 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σεφέρη |αριθμός= 7880}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Γιώργος Σεφέρης (''Εποχές και συγγραφείς'')|αριθμός= 8459}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Γιώργος Σεφέρης (''Μινιατούρες συνεικόνες'')|αριθμός= 47128 }}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Γιώργος Σεφέρης|αριθμός= 73817}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Δελφοί - Γιώργος Σεφέρης|αριθμός= 56311}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Πόρος - Γ. Σεφέρης|αριθμός= 9450}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος=Παρασκήνιο, Γιώργος Σεφέρης - Οδυσσέας Ελύτης, Δύο Νόμπελ στην ελληνική ποίηση|αριθμός=6725}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος=Ριμέικ, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης - Δύο Νόμπελ, δύο εποχές|αριθμός=74903}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Η ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΣΕΦΕΡΗ |αριθμός= 24848}}
{{Βραβευμένοι με Νόμπελ Λογοτεχνίας 1951–1975}}
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Σεφερης Γιωργος}}
[[Κατηγορία:Έλληνες ποιητές]]
[[Κατηγορία:Γιώργος Σεφέρης| ]]
Ανώνυμος χρήστης