Τριακονταετής Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
Τα κράτη και κρατίδια της αυτοκρατορίας την εποχή αυτή ήταν πάνω από διακόσια. Τα σπουδαιότερα, εκτός από τις πιο πάνω κτήσεις των Αψβούργων, ήταν τα Δουκάτα της Βαυαρίας, του Βρανδεμβούργου και της Έσσης, τα Εκλεκτοράτα της Σαξονίας και του Παλατινάτου, η Αρχιεπισκοπή της Τρηρ, τα ελβετικά καντόνια κ.α. Πολυάριθμα ακόμα δουκάτα, κομητείες, ιπποτικά φέουδα, ελεύθερες πόλεις, επισκοπές και αββαεία συμπλήρωναν το χάρτη της αυτοκρατορίας. Σε αντίθεση με ό,τι κατά κανόνα συνέβαινε στην υπόλοιπη Ευρώπη, όλες αυτές οι φεουδαλικές οντότητες ήταν κράτη κυρίαρχα, με μακρινό και μάλλον αδιάφορο επικυρίαρχο τον αυτοκράτορα. Σε γενικές γραμμές τα κράτη της βόρειας Γερμανίας ήταν προτεσταντικά και τα κράτη παρά τον ποταμό Ρήνο και νότια του Δούναβη καθολικά.
Η Ειρήνη του Άουγκσμπουργκ αφορούσε τους καθολικούς και τους λουθηρανούς. Επικράτησε ένα διάστημα σχετικής ησυχίας αν και πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους στις περιπτώσεις που οι ηγεμόνες επέμεναν στην εφαρμογή του ''cuius regio, eius religio''. Τα πράγματα οξύνθηκαν με την εξάπλωση του [[Καλβινισμός|Καλβινισμού]] και την προσχώρηση σ’ αυτόν των λουθηρανών ηγεμόνων των [[Παλατινάτο|Παλατινάτου]], [[Δουκάτο του Νασσάου|Νασσάου]], Έσσης-Κάσσελ και Βρανδεμβούργου.
Οι αυτοκράτορες που διαδέχθηκαν τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε΄]] (1519-1556) μέχρι και τον [[Ματθίας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ματτία]] (1612-1619), ήταν σε γενικές γραμμές ανεκτικοί στη διάδοση των διαφόρων πίστεων και τηρούσαν τους όρους της Ειρήνης του Άουγκσμπουργκ, με αποτέλεσμα σε πολλά κρατίδια να υπάρχουν πιστοί όλων των δογμάτων. Παρά ταύτα, λόγω και της περιορισμένης εξουσίας που είχαν οι αυτοκράτορες στο σύνολο της αυτοκρατορίας, οι εντάσεις ήταν πολλές. Το 1583 ξέσπασε ο Πόλεμος της Κολωνίας επειδή ο πρίγκηπας-αρχιεπίσκοπός της μετεστράφη στον Καλβινισμό, πράγμα που θα ανέτρεπε την πλειοψηφία στο σώμα των εκλεκτόρων (ο αυτοκράτορας ήταν αιρετός) υπέρ των διαμαρτυρομένων. Ισπανικά στρατεύματα επενέβησαν και εγκατέστησαν στον αρχιεπισκοπικό θρόνο έναν καθολικό. Αρκετοί καθολικοί ηγεμόνες σκλήρυναν τη στάση τους υποχρεώνοντας τους προτεστάντες υπηκόους τους να διαλέξουν μεταξύ Καθολικισμού και εξορίας. Αρκετοί επίσκοποι που μεταστράφηκαν στον Προτεσταντισμό και όφειλαν βάσει της συνθήκης να εγκαταλείψουν τις ηγεμονίες τους, αρνήθηκαν να το κάνουν. Σε πολλές περιπτώσεις οι διάδοχοι ενός ηγεμόνα άλλαζαν και ξανάλλαζαν δόγμα, με αποτέλεσμα φοβερές αναστατώσεις. Λουθηρανοί και καλβινιστές κάθε άλλο παρά σύμμαχοι ήταν και προτιμούσαν τους καθολικούς από τους διαμαρτυρομένους του ετέρου δόγματος, υπήρξαν μάλιστα και εκτελέσεις εκατέρωθεν στα πλαίσια αυτής της διαμάχης. Και τέλος, ένας πραγματικός ωκεανός μελάνης χύθηκε σε λιβελλογραφήματα όλων εναντίον όλων.
| |||