[[File:Vlora Cemetery of the Partisans.jpg|thumb|left|Νεκροταφείο των Παρτιζάνων]]
Μετά το Β΄ΠΠ το λιμάνι εκμισθώθηκε στη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ενωση]] και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σύγκρουση μεταξύ του Ενβέρ Χότζα και του [[Νικίτα Χρουστσόφ]] το 1960-61, καθώς η Σοβιετική Ενωση είχε κάνει σημαντικές επενδύσεις στις γειτονικές ναυτικές εγκαταστάσεις του γειτονικού Πασά[[Ναύσταθμος ΛιμάνΠασαλιμάνι|Πασαλιμάνι]] και αντιτάχθηκε σθεναρά στην απώλειά τους, ως συνέπεια της καταγγελίας, εκ μέρους της Αλβανίας, της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|ΕΣΣΔ]] ως [[Ρεβιζιονισμός| "ρεβιζιονιστικής"]] και της σύμπλευσής της με την Κινεζική πλευρά στη διάσπαση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Η Σοβιετική Ενωση απείλησε να καταλάβει τον Αυλώνα τον Απρίλιο του 1961 και να διακόψει όλη τη Σοβιετική οικονομική, στρατιωτική και τεχνική βοήθεια. Η απειλή δεν υλοποιήθηκε, λόγω της ταυτόχρονης εξέλιξης της [[Κρίση των πυραύλων της Κούβας|κρίσης των πυραύλων της Κούβας]], αλλά ο Χότζα συνειδητοποίησε πόσο ευάλωτη ήταν η Αλβανία και, μετά τη [[Άνοιξη της Πράγας|Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία]] το 1968, κατασκεύασε τα εκατοντάδες τσιμεντένια οχυρά, που ακόμα κηλιδώνουν το τοπίο σε όλη την Αλβανία. Υπό τον Χότζα ο Αυλώνας ήταν σημαντικό κέντρο στρατολόγησης για τη Σιγκουρίμι, τη μυστική αστυνομία.
Το 1997 ο Αυλώνας ήταν κέντρο λαϊκών διαδηλώσεων, μετά την κατάρρευση αρκετών απατηλών επενδυτικών σχημάτων (πυραμίδες), που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης του [[Σαλί Μπερίσα]] και μετατράπηκαν σχεδόν σε [[Εμφύλιος πόλεμος|εμφύλιο πόλεμο]].
