Όντρεϊ Χέπμπορν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το γεγονός ότι ο πατέρας της εργαζόταν σε μια βρετανική ασφαλιστική εταιρίαεταιρεία σήμαινε πως η οικογένεια θα έπρεπε να μετακομίζει ανάμεσα στις Βρυξέλλες, την Αγγλία και την Ολλανδία. Από το [[1935]] μέχρι το [[1938]] η Χέπμπορν φοίτησε σε μια ιδιωτική ακαδημία για κορίτσια στο [[Κεντ]]. Το [[1935]] οι γονείς της πήραν διαζύγιο και ο πατέρας της, που προσέκειτο στους [[Ναζί]]<ref name="CBSsundaymorning">{{cite news |first = Martha |last = Tichner |author = |coauthors = |url = |title = Audrey Hepburn |work = |publisher = CBS Sunday Morning |date = [[26 Νοεμβρίου]], [[2006]]}}</ref>, άφησε την οικογένεια<ref>[http://movies.aol.com/celebrity/audrey-hepburn/31869/biography Audrey Hepburn Biography - Moviefone<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]{{dead link|date=June 2015}}</ref> (και οι δύο γονείς ήταν μέλη της Βρετανικής Φασιστικής Ενώσεως στα μέσα της δεκαετίας του '30 σύμφωνα με τη Γιούνιτι Μίτφορντ, φίλη της Έλλα και οπαδού του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]])<ref>Charlotte Mosley, εκδότης. 'The Mitfords: Letters Between Six Sisters', London: Fourth Estate, 2007, σελίδες 63 και 65</ref>. Χρόνια μετά η ηθοποιός ανέφερε αυτήν την περίοδο ως την πιο τραυματική της ζωής της. Αργότερα εντόπισε τον πατέρα της στο [[Δουβλίνο]] διαμέσου του [[Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου|Ερυθρού Σταυρού]]. Διατήρησε επαφή μαζί του και τον υποστήριζε οικονομικά μέχρι και το θάνατό του<ref>Klein, Edward. [http://audreyhepburnlibrary.com/80s/images/parade5-5-89pg2.jpg 'You Can't Love Without The Fear Of Losing'], ''Περιοδικό Parade'', [[5 Μαρτίου]], [[1989]]</ref>. Το [[1939]] η μητέρα της πήρε την απόφαση να μετακομίσει μαζί με τα παιδιά της στο σπίτι του παππού τους στο [[Άρνεμ]] της Ολλανδίας. Η Έλλα πίστευε πως η Ολλανδία ήταν ασφαλής από γερμανική εισβολή. Η Χέπμπορν φοίτησε στο Ωδείο του [[Άρνεμ]] από το [[1939]] μέχρι και το [[1945]] όπου και μυήθηκε στο [[μπαλέτο]] μαζί με τα καθημερινά της μαθήματα.

Το [[1940]] οι [[Γερμανία|Γερμανοί]] εισέβαλαν στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Χέπμπορν υιοθέτησε το ψεύτικο όνομα Ίντα φαν Χέεμστρα, αλλάζοντας τα έγγραφα της μητέρας της γιατί ένα όνομα που ακουγόταν έντονα αγγλικό θεωρήθηκε επικίνδυνο. Αυτό δεν ήταν ποτέ επίσημο νομικά το όνομά της. Πρόκειται για απλή παράφραση του ονόματος της μητέρας της.

Μετά την [[Απόβαση της Νορμανδίας|Απόβαση]] των [[Συμμαχικές Δυνάμεις|Συμμαχικών Δυνάμεων]] στη [[Νορμανδία]] η κατάσταση δυσκόλεψε στη γερμανοκρατούμενη Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του λιμού το χειμώνα του [[1944]] οι Γερμανοί κρατούσαν την περιορισμένη τροφή και καύσιμη ύλη των Ολλανδών για τις δικές τους ανάγκες. Χωρίς θέρμανση στα σπίτια τους ούτε φαγητό, οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο στους δρόμους. ΗΟι Χέπμπορν όπως και αρκετοί άλλοι αναγκάζονταν να φτιάχνουν [[αλεύρι]] από βολβούς [[Τουλίπα|τουλίπας]] για να φτιάξουν πίτες και μπισκότα. Το Άρνεμ καταστράφηκε κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών. Ο θείος και ο ξάδερφος της μητέρας της Χέπμπορν εκτελέστηκαν μπροστά της γιατί έλαβαν μέρος στην [[Ολλανδική Αντίσταση|Αντίσταση]]. Ο ετεροθαλής αδερφός της Ίαν πέρασε κάποιο διάστημα σε γερμανικό στρατόπεδο εργασίας. Υποφέροντας από υποσιτισμό, η Χέπμπορν εμφάνισε οξεία [[αναιμία]], αναπνευστικά προβλήματα και [[οίδημα]].<ref>Garner, Lesley. [http://www.ahepburn.com/article6.html Lesley Garner meets the legendary actress as she prepares for this week's Unicef gala performance], ''The Sunday Telegraph'', [[26 Μαΐου]], [[1991]]</ref>

Η Χέπμπορν είχε επίσης πολλές ομοιότητες με την [[Άννα Φρανκ]]. «Είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με την Άννα Φρανκ. Ήμαστε και οι δύο δέκα ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος και δεκαπέντε όταν έλαβε τέλος. Μου δόθηκε το βιβλίο στα Ολλανδικά, το [[1946]] από έναέναν φίλο – και με καταρράκωσε. Το κάνει σε πολλούς ανθρώπους όταν το διαβάζουν για πρώτη φορά αλλά εγώ δεν το διάβαζα ως βιβλίο, αλλά σαν τυπωμένες σελίδες. Αυτή ήταν η ζωή μου. Δεν γνώριζα τι επρόκειτο να διαβάσω. Ποτέ δεν ήμουν η ίδια ξανά, με επηρέασε πολύ βαθιά».

Εκείνη η εποχή δεν αποτελούνταναποτελείτο μονάχα από μελανά σημεία και μπόρεσε να χαρεί και κομμάτι από την παιδική της ηλικία. Φτιάχνοντας και πάλι παραλληλισμούς με την Άννα Φρανκ η Χέπμπορν είπε: «Αυτό το πνεύμα επιβίωσης είναι τόσο δυνατό στα λόγια της Άννας Φρανκ. Σε μια στιγμή γράφει «Έχω πέσει σε μεγάλη κατάθλιψη». Την επόμενη πως θα ήθελε να καβαλήσει ένα [[ποδήλατο]]. Είναι σίγουρα σύμβολο του παιδιού σε πολύ δύσκολες περιστάσεις, που είναι αυτό στο οποίο αφιερώνω όλο μου το χρόνο. Υπερβαίνει το θάνατό της».

Όταν η χώρα ελευθερώθηκε από τις Συμμαχικές Δυνάμεις ακολούθησαν τα καμιόνια της Διαχείρισης Ανακούφισης και ΑναμόρφωσηςΑναμόφωσης των [[Ηνωμένα Έθνη|Ηνωμένων Εθνών]]. Η Χέπμπορν είπε σε μια σε μια συνέντευξη πως ήπιε ένα ολόκληρο τενεκεδάκι συμπυκνωμένουσυμπυκνω-μένου [[Γάλα|γάλατος]] και κατόπιν αρρώστησε από τα πρώτα της γεύματα γιατί έβαλε στο πιάτο της υπερβολικά πολλή [[ζάχαρη]].<ref>Seigel, Jessica. [http://www.jessicaseigel.com/articles/hepburn.shtml Audrey Hepburn on a role], ''The Chicago Tribune'', [[20 Ιανουαρίου]], [[1992]]</ref> Αυτές οι εμπειρίες την οδήγησαν στο να συμμετέχει στο έργο της UNICEF αργότερα στη ζωή της.

Η πρώτη αξιοπρόσεκτη εμφάνισή τη στον κινηματογράφο ήταν το [[1952]] στην ταινία ''«Secret People»'' όπου και υποδύθηκε μια σπουδαία μπαλαρίνα. Όπως ήταν φυσικό η Χέπμπορν έκανε η ίδια όλα τα χορευτικά που απαιτούνταν. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος και μάλιστα σε [[ΗΠΑ|Αμερικανική]] ταινία ήταν μαζί με τον [[Γκρέγκορι Πεκ]] στην ταινία ''«[[Διακοπές στη Ρώμη]]» (Roman Holiday)''. Οι παραγωγοί αρχικά ήθελαν την [[Ελίζαμπεθ Τέιλορ]] για το ρόλο, αλλά ο σκηνοθέτης [[Γουίλιαμ Γουάιλερ]] εντυπωσιάστηκε τόσο με το δοκιμαστικό της Χέπμπορν (η κάμερα συνέχισε να γράφει και το υλικό που δείχνει τη Χέπμπορν να απαντά σε ερωτήσεις, χωρίς να γνωρίζει πως η συνομιλία καταγραφόταν, δείχνει το ταλέντο της), και την επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Γουάιλερ είπε, «Είχε όλα όσα έψαχνα: γοητείαΓοητεία, αθωότητα και ταλέντο. Ήταν επίσης πολύ αστεία. Ήταν απολύτως μαγευτική, και είπαμε, “Αυτό είναι το κορίτσι!”»<ref>{{cite web | url = http://www.audrey1.com/films/roman.html | title = Filmography: Roman Holiday | work = audrey1.com | accessdate = 2008-01-14}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>.

Η ερμηνεία της Χέπμπορν δέχτηκε πολύ καλές κριτικές. Ο Α.Χ. Γουέιλερ τόνισε στους New York Times, «Παρόλο που δεν είναι ακριβώς πρωτοεμφανιζόμενη στις ταινίες, η Όντρει Χέπμπορν, η Βρετανίδα ηθοποιός που πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τον ρόλο της Πριγκίπισσας Άννας, έχει μια λεπτή και ποθητή ομορφιά ξωτικούεξωτικού, εναλλασσόμενα βασιλική και παιδική ενώ εκτιμά βαθιά τις καινούριες και απλές απολαύσεις και την αγάπη. Παρόλο που χαμογελά με θάρρος αναγνωρίζοντας το τέλος αυτής της σχέσης, παραμένει μια μοναχική φιγούρα άξια οίκτου που αντιμετωπίζει ένα ζοφερό μέλλον»<ref>{{cite news | url = http://movies.nytimes.com/movie/review?res=940DE6DA153EE53BBC4051DFBE668388649EDE | title='Roman Holiday' at Music Hall Is Modern Fairy Tale Starring Peck and Audrey Hepburn | first = A. W. | last = Weiler | publisher= The New York Times | date = [[28 Αυγούστου]], [[1953]] | accessdate = 2008-01-14}}</ref>. Η Χέπμπορν αργότερα δήλωσε πως το ''«Roman Holiday»'' υπήρξε η αγαπημένη της ταινία, γιατί ήταν αυτή που την έκανε σταρ.

Αποτελώντας πλέον μια από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς, η Όντρει Χέπμπορν συμπρωταγωνίστησε με πολλούς μεγάλους άνδρες ηθοποιούς όπως ο [[Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ]] στη ''«[[Γλυκειά μου Σαμπρίνα]]»'', ο [[Φρεντ Αστέρ]] στο ''«Αστείο Μουτράκι» (Funny Face)'', ο [[Μωρίς Σεβαλιέ]] και ο [[Γκάρι Κούπερ]] στο ''«[[Αριάν]]» (Love in the Afternoon)'', ο [[Τζορτζ Πέπαρντ]] στο ''«[[Πρόγευμα στο Τίφανις]]» (Breakfast at Tiffany’s)'', ο [[Κάρι Γκραντ]] στο ''«Ραντεβού στο Παρίσι» (Charade)'', ο [[Ρεξ Χάρισον]] στο ''«[[Ωραία μου Κυρία]]» (My Fair Lady)'', ο [[Πήτερ Ο' Τουλ|Πίτερ Ο’ Τουλ]] στο ''«[[Πώς να Κλέψετε 1.000.000 Δολάρια|Πώς Να Κλέψετε Ένα Εκατομμύριο Δολλάρια]]» (How to Steal a Million)'', ο [[Άλμπερτ Φίνεϊ]] στο ''«Δυο για το δρόμο» (Two for the Road)'' και ο [[Σον Κόνερι]] στο ''«Το Ρόδο και το Βέλος» (Robin and Marian)''. Πολλοί από αυτούς τους άνδρες ήρθαν κοντά της. Ο Ρεξ Χάρισον αποκαλούσε την Όντρεϊ αγαπημένη του παρτενέρ, ο Κάρι Γκραντ λάτρευε να την πειράζει και μάλιστα κάποτε είπε: «Το μόνο που θέλω για τα Χριστούγεννα είναι μια φωτογραφία ακόμη με την Όντρεϊ Χέπμπορν»<ref>[http://audreyhepburnlibrary.com/60s/images/motionpicture5-64pg3.jpg How Awful About Audrey!], ''Motion Picture'', Μάιος, [[1964]]</ref>. Ο Γκρέγκορι Πεκ έγινε δια βίου φίλος της. Μετά το θάνατό της, ο Πεκ με δάκρυα στα μάτια απήγγειλε μπροστά στην κάμερα το αγαπημένο της ποίημα, ''«Ατελείωτη Αγάπη»'' του Rabindranath Tagore<ref>{{cite web | url = http://audrey1.com/poems.html | title = Two favorite poems of Audrey Hepburn | work = audrey1.com | accessdate = 2008-01-14}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Μπόγκαρτ και η Χέπμπορν δεν τα πήγαιναν καλά, μα αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Μπόγκαρτ τα πήγαινε καλά μαζί της όσο κανείς άλλος στο πλατό. Αργότερα η Χέπμπορν είπε: «Καμιά φορά είναι οι λεγόμενοι “σκληροί άντρες” μουπου τελικά είναι οι πιο στοργικοί, όπως υπήρξε ο Μπόγκι μαζί μου»<ref>Hepburn, Audrey. [http://audreyhepburnlibrary.com/90s/images/filmfestpg1.jpg My Fair Lady], ''Film Festival''</ref>.

Το ''«Αστείο Μουτράκι» (Funny Face)'' του [[1957]] ήταν μια από τις διασκεδαστικότερες ταινίες για τη Χέπμπορν γιατί χόρεψε μαζί με τον Φρεντ Αστέρ. Από την άλλη η ταινία του [[1959]] ''«[[Η Ιστορία μιας Μοναχής]]» (The Nun’s Story)'' ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για εκείνη. Το Films in Review υποστήριξε πως, «η ερμηνεία της θα κάνει να σιωπήσουν για πάντα αυτάαυτοί που την θεωρούν λιγότερο ηθοποιό και περισσότερο σύμβολο του σοφιστικέ παιδιού/γυναίκας. Η ερμηνεία της Αδερφής Λουκ είναι μια από τις μεγαλύτερες στη μεγάλη οθόνη»<ref>{{cite web | url = http://audrey1.com/films/nun.html | title = Filmography: The Nun's Story | work = audrey1.com | accessdate = 2008-01-14}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>.

Η Χόλυ Γκολάιτλι της Χέπμπορν στην ταινία του [[1961]] ''«[[Πρόγευμα στο Τίφανις]]» (Breakfast at Tiffany’s)'' έγινε ένα χαρακτήρας σύμβολο του Αμερικανικού Σινεμά για τον 20ο αιώνα. Αποκάλεσε το ρόλο «τον πιοπιό τζαζ της ζωής μου»<ref>Kane, Chris. [http://audreyhepburnlibrary.com/bat/images/screenstories10-61pg11.jpg Breakfast at Tiffany's], ''Screen Stories'', Δεκέμβριος, [[1961]]</ref>. Όταν ρωτήθηκε για την πρόκληση του ρόλου, απάντησε, «Είμαι εσωστρεφής. Το να υποδυθώ ένα εξωστρεφές κορίτσι ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έκανα ποτέ». Στην ταινία φορούσε μοδάτα ρούχα που σχεδίασε η ίδια από κοινού με τον Ζιβενσύ και προσέθεσε ξανθιές ανταύγειες στα καστανά μαλλιά της, εμφάνιση που διατήρησε και εκτός οθόνης.

Από το [[1967]] και μετά, έπειτα από δεκαπέντε ιδιαίτερα επιτυχημένα χρόνια στον κινηματογράφο, η Χέπμπορν έπαιζε μόνο περιστασιακά. Μετά το διαζύγιό της από τον Φέρρερ παντρεύτηκε τον [[Ιταλία|Ιταλό]] ψυχίατρο Δρ. Αντρέα Ντόττι και απέκτησε ένα δεύτερο γιο μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη που απαίτησε σχεδόν συνεχή παραμονή στο κρεβάτι. Μετά το χωρισμό της με τον Ντόττι, αποπειράθηκε μια επιστροφή, συμπρωταγωνιστώντας με τον ΣωνΣον Κόνερρυ στην ταινία εποχής ''«Το Ρόδο και το Βέλος» (Robin and Marian)'' το [[1976]], που είχε σχετική επιτυχία. Ειπώθηκε πως απέρριψε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της μιας πρώην μπαλαρίνας στην ταινία ''[[Η Κρίσιμη Καμπή]]'' (The Turning Point). Τελικά ο ρόλος δόθηκε στην [[Αν Μπάνκροφτ]]. Η Χέπμπορν επέστρεψε τελικά στο σινεμά το [[1979]], πρωταγωνιστώντας στο ''«Γραμμή Αίματος» (Bloodline)'' του [[Σίντνεϋ Σέλντον]]. Ο συγγραφέας διασκεύασε το μυθιστόρημά του όταν επρόκειτο να μεταφερθεί στον κινηματογράφο, κάνοντας το χαρακτήρα της μεγαλύτερο σε ηλικία για να ταιριάζει στη δική της. Η ταινία στέφθηκε με αποτυχία τόσο στο box office όσο και στις κριτικές.

Η Χέπμπορν έκανε δύο γάμους, πρώτα με τον [[ΗΠΑ|Αμερικανό]] [[Μελ Φέρρερ]], και κατόπιν με τον [[Ιταλία|Ιταλό]] γιατρό, Αντρέα Ντόττι. Με τον καθένα τους απέκτησε από έναν γιο – τον ΣωνΣον με τον Φέρρερ το [[1960]], και τον Λούκα το [[1970]] από τον Ντόττι. Νονός του μεγαλύτερου είναι ο συγγραφέας [[Άρτσιμπαλντ Τζόζεφ Κρόνιν|Α.Tζ. Κρόνιν]], που έμενε κοντά στη Χέπμπορν στη [[Λουκέρνη]].

Η Χέπμπορν συνάντησε τον Φέρρερ σε ένα πάρτυ του Γκρέγκορι Πεκ. Τον είχε δει στην ταινία «Lili» και την αιχμαλώτισε η ερμηνεία του<ref>{{cite book|last=Walter|first=Alexander|year=1997|title=Audrey|publisher=St. Martin's Press|isbn= 0-312-18046-2}}</ref>. Ο Φέρρερ κατόπιν της έστειλε το σενάριο για το έργο «Οντίν» και η Χέπμπορν δέχτηκε το ρόλο. Οι πρόβες ξεκίνησαν το Ιανουάριο του [[1954]] και οι δυο τους παντρεύτηκαν στις [[24 Σεπτεμβρίου]]<ref>http://www.audreyhepburnlibrary.com/50s/images/everybodys3-10-56pg1.jpg</ref>. Η Χέπμπορν υποστήριξε πως ήταν αχώριστοι και πολύ ευτυχισμένοι μαζί, παρά την εμμονή των σκανδαλοθηρικών εντύπων που προέβλεπαν πως ο γάμος θα είχε ημερομηνία λήξης. Ωστόσο παραδέχτηκε πως εκείνος ήταν κυκλοθυμικός<ref>Stone, David. [http://www.audreyhepburnlibrary.com/50s/images/everybodys3-10-56pg2.jpg 'My Husband Mel'], ''Everybodys'', [[10 Μαρτίου]], [[1956]]</ref>. Σύμφωνα με τις φήμες ο Φέρρερ ήθελε υπερβολικά να την ελέγχει. Ο [[Γουίλιαμ Χόλντεν]] είχε δηλώσει: «Πιστεύω πως η ΌντρειΌντρεϊ επιτρέπει στο Μελ να νομίζει πως την επηρεάζει».

Η Χέπμπορν απέβαλε δύο φορές, με την πρώτη να λαμβάνει χώρα το Μάρτη του [[1955]]. Το [[1959]], στα γυρίσματα της ταινίας ''«Οι Ασυγχώρητοι» (The Unforgiven)'', έσπασε την πλάτη της όταν πέφτοντας από [[άλογο]] χτύπησε σε πέτρα. Πέρασε εβδομάδες στο νοσοκομείο και αργότερα απέβαλε, γεγονός που αποδόθηκε σε φυσική και ψυχολογική πίεση. Ενώ ξεκουραζόταν στο σπίτι, ο Μελ της έφερε το ελάφι από την ταινία ''«Green Mansions»'' για να το κρατήσει σασαν κατοικίδιο. Το ονόμασαν Ιπ, υποκοριστικό του Πίππιν. Το [[1965]], απέβαλε για δεύτερη φορά. Η Χέπμπορν ήταν πολύ πιο προσεκτική όταν ήταν έγκυος με τον Λούκα το [[1969]]. Ξεκουραζόταν για μήνες και περνούσε τον καιρό της ζωγραφίζοντας προτού γεννήσει τελικά με [[καισαρική]]. Τέλος απέβαλε ακόμη μια φορά, το [[1974]]<ref>{{cite web | url = http://www.audrey1.com/grahamspage/biography-page2.html | title = An Audrey Hepburn Biography: 1955–1975 | work = audrey1.com | accessdate = 2008-01-14}}</ref>. Η Χέπμπορν είναι διάσημη για το ποίημα ''«Time Tested Beauty Tips»'', το οποίο και συνήθιζε να λέει στους γιους της. Το ποίημα περιλαμβάνει στίχους όπως: «Για όμορφα μαλλιά, άφηνε ένα παιδί να περνά ανάμεσά τους τα δάχτυλά του μια φορά τη μέρα» και «Για μια κομψή σιλουέτα, μοιράσου το φαγητό σου με τους πεινασμένους». Το ποίημα αποδίδεται συχνά σε εκείνη, ωστόσο στην πραγματικότητα γράφτηκε από τον [[Σαμ Λέβενσον]].

Ο γάμος της με τον Φέρρερ κράτησε 14 χρόνια, μέχρι τις [[5 Δεκεμβρίου]] [[1968]]. Σύμφωνα με το γιο τους η Χέπμπορν διατήρησε το γάμο για πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια του γάμου, ο Φέρρερ σύμφωνα με τις φήμες βρήκε ερωμένη, ενώ η Χέπμπορν ειπώθηκε πως είχε δεσμό με τον νεότερο συμπρωταγωνιστή της στο ''«Δύο για το Δρόμο»'', [[Άλμπερτ Φίνεϊ]]. Διέψευσε τις φήμες, αλλά ο σκηνοθέτης [[Στάνλεϋ Ντόνεν]] είπε ρίχνοντας λάδι στη φωτιά: «με τον Άλμπερτ Φίνεϊ ήταν μια διαφορετική γυναίκα. Αυτή και ο Άλμπι είχαν κάτι υπέροχο, ήταν σαν ζευγάρι από παιδιά. Όταν ο Μελ απουσίαζε από το πλατό, έλαμπαν. Όταν ο Μελ ήταν εκεί, ήταν αστείο. Η Όντρεϊ και ο Άλμπι φέρονταν επίσημα και με αμηχανία».<ref>http://www.audreyhepburnlibrary.com/60s/images/screenland12-67pg5.jpg</ref> Το ζευγάρι χώρισε προτού πάρει διαζύγιο. Αυτή την περίοδο η Χέπμπορν έχασε βάρος. Γνώρισε τον Ιταλό ψυχίατρο Αντρέα Ντότι σε μια κρουαζιέρα και τον ερωτεύτηκε σε μια εκδρομή σε κάποια ελληνικά ερείπια. Πίστευε πως θα αποκτούσε πολλά παιδιά, και ίσως πως θα σταματούσε να δουλεύει. Παντρεύτηκαν στις [[18 Ιανουαρίου]] [[1969]]. Αν και ο Ντόττι αγαπούσε τη Χέπμπορν και ήταν συμπαθής στον ΣωνΣον, που τον θεωρούσε αστείο, ο Ντόττι διατηρούσε δεσμούς με νεότερες γυναίκες. Ο γάμος κράτησε 13 χρόνια και τελείωσε το [[1982]], όταν ο ΣωνΣον και ο Λούκα ήταν αρκετά μεγάλοι για να τα καταφέρουν σε μια ζωή με μια ανύπαντρη μητέρα. Παρόλο που η Χέπμπορν είχε διακόψει κάθε επαφή με τοτον Φέρρερ (του μίλησε μονάχα δυοδύο φορές στο υπόλοιπο της ζωής της, στην αποφοίτηση του ΣωνΣον και στον πρώτο του γάμο), κράτησε επαφή με τον Ντόττι για το καλό του Λούκα.

Το «μικρό μαύρο φόρεμα» από την ταινία ''«Breakfast at Tiffany's»'', σχεδιασμένο από τον Ζιβενσύ, πωλήθηκε σε πλειστηριασμό του Οίκου Christie’s στις [[5 Δεκεμβρίου]] [[2006]] για £467,.200 (περίπου $920,655.000), περίπου εφτάεπτά φορές πάνω από την αρχική του τιμή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή που έχει ποτέ δοθεί για φόρεμα από ταινία. Τα έσοδα πήγαν σε φιλανθρωπικό ίδρυμα που βοηθά μη προνομιούχα παιδιά στην [[Ινδία]].