Βίντχουκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|accessdate=1 October 2011}}</ref> Από το 1904 έως το 1907, οι φυλές των Χερέρο και Νάμα επαναστάτησαν ενάντια στη βίαιη γερμανική αποικιοκρατία. Η σκληρότατη αντίδραση των γερμανών κατακτητών οδήγησε σε αυτό, που αργότερα ονομάστηκε «[[Γενοκτονία των Χερέρο και των Νάμα|πρώτη γενοκτονία του εικοστού αιώνα]]», καθώς κυβερνητικοί αξιωματούχοι διέταξαν την εξαφάνιση των ιθαγενών.<ref>{{cite web|author=[[David Olusoga]] |url=https://www.theguardian.com/commentisfree/2015/apr/18/pope-francis-armenian-genocide-first-20th-century-namibia |title=Dear Pope Francis, Namibia was the 20th century’s first genocide &#124; David Olusoga &#124; Comment is free |publisher=The Guardian |date= |accessdate=26 November 2015}}</ref> Στη γενοκτονία των Χερέρο και των Νάμα, οι Γερμανοί σκότωσαν συστηματικά 10.000 Νάμα (το ήμισυ του πληθυσμού) και περίπου 65.000 Χερέρο (περίπου το 80% του πληθυσμού).<ref>Drechsler, Horst (1980). The actual number of deaths in the limited number of battles with the Germany Schutztruppe (expeditionary force) were limited; most of the deaths occurred after fighting had ended. The German military governor [[Lotha von Trotha]] issued an explicit extermination order, and many Herero died of disease and abuse in detention camps after being taken from their land. A substantial minority of Herero crossed the Kalahari desert into the British colony of Bechuanaland (modern-day [[Botswana]]), where a small community continues to live in western Botswana near to border with Namibia. ''Let us die fighting'', originally published (1966) under the title ''Südwestafrika unter deutsche Kolonialherrschaft''. Berlin: Akademie-Verlag.</ref><ref name=Adhikari>{{cite journal|author=Adhikari, Mohamed |title='Streams of Blood And Streams of Money': New Perspectives on the Annihilation of the Herero and Nama Peoples of Namibia, 1904–1908|journal=Kronos|jstor=41056613|year= 2008 |volume=34|pages=303–320}}</ref> Μετά το 1907, η ανάπτυξη επιταχύνθηκε καθώς οι αυτόχθονες μετανάστευαν από την ύπαιθρο στην αναπτυσσόμενη πόλη για να αναζητήσουν εργασία. Περισσότεροι Ευρωπαίοι έποικοι έφθασαν από τη Γερμανία και τη [[Νότια Αφρική]]. Επιχειρήσεις ανεγέρθηκαν στην οδό Κάιζερ (επί του παρόντος Λεωφόρος Ανεξαρτησίας), και κατά μήκος της κυριαρχούσας κορυφογραμμής του βουνού πάνω από την πόλη. Αυτή την περίοδο χτίστηκαν και τα τρία κάστρα του Βίντχουκ, το Heinitzburg, το Sanderburg και το Schwerinsburg.

 

 

== Παραπομπές ==