Χρίστο Στόιτσκοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα πέντε χρόνια παρουσίας του, θα πάρεικατακτήσει πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας. Ο [[Γιόχαν Κρόιφ]], προπονητής τότε της Μπάρτσα, κάνει λόγο για έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που έχει συνεργαστεί. Το 1992, κατακτά με τους Καταλανούς το πρώτο [[ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ|Τσάμπιονς Λιγκ]]. Αντίπαλος η [[Σαμπντόρια]] και σκόρερ ο [[Ρόναλντ Κούμαν]]. Ο Στόιτσκοφ έβαζε και αυτό το μετάλλιο στο στήθος και αισθανόταν ακόμη πιο «γεμάτος» στην ποδοσφαιρική του ζωή. Το «Νόου Καμπ» είχε γίνει πια το δεύτερο σπίτι του, η ζωή στην Βαρκελώνη έμοιαζε καταπληκτική, ο τραπεζικός του λογαριασμός «φούσκωνε» και οι επενδύσεις στην Βουλγαρία, διαδεχόταν η μία την άλλη.

Εκεί που όλα έδειχναν πως ο Χρίστο Στόιτσκοφ θα γεράσει στην Μπαρτσελόνα, τα δεδομένα άλλαξαν. Η [[Πάρμα ΦΚ|Πάρμα]], έχοντας από πίσω την γνωστή εταιρία «Παρμαλάτ», μοιράζει εκατομμύρια και φυσικά φέρνει μεγάλους παίκτες στο «Ένιο Ταρντίνι». Ο Χρίστο Στόιτσκοφ θέλει να δοκιμάσει την εμπειρία του «καμπιονάτο» και σαγηνεύεται από τα 15εκ.15 εκατομμύρια δολλάρια, που δίνει η Πάρμα στην Μπαρτσελόνα για να τον αποκτήσει. Στην Ιταλία τίποτα όμως δεν θα είναι ίδιο. Η Πάρμα ψάχνεται, το ίδιο και ο Στόιτσκοφ. Παίζει σε 23 παιχνίδια και πετυχαίνει μόνο πέντε γκολ. Έτσι λοιπόντελικώς, μόλις έναν χρόνο μετά την πολύκροτη μεταγραφή του, επιστρέφει στην Μπάρτσα.

Η Σαουδική Αραβία είχε αρχίσει να «ρίχνει» χρήματα στο ποδόσφαιρο και προσπαθούσε να δελεάσει ποδοσφαιριστές που είχαν κλείσει τον κύκλο τους στην Ευρώπη. Ο Βούλγαρος επιθετικός αποτελούσε ιδανική περίπτωση για την [[Αλ Νασρ ΣΚ|Αλ Νασρ]] που τον έκανε «χρυσό» και του υπέγραφε συμβόλαιο. Ο Στόιτσκοφ αποχωρεί, μη μπορώντας να αντέξει την ζωή, και αποκτά πλέον τον τίτλο του τυχοδιώκτη. Αποφασίζει να παίζει μπάλα, να γνωρίζει νέα μέρη και να πληρώνεται καλά. Καταλήγει στην [[Ιαπωνία]]. Τα χρήματα στην Κασίβα Ρεισόλ είναι επίσης πολλά και το επίπεδο χαμηλό. Παρά την ηλικία του θα πετύχει εύκολα 12 γκολ και θα προσελκύσει ομάδες των Η.Π.Α. που έκαναν επίσης ποδοσφαιρικό άνοιγμα. Οι Σικάγο Φάιρς θα τον αποκτήσουν τελικά το καλοκαίρι του 2000. Θα παίξει σε 51 παιχνίδια και θα σκοράρει 17 φορές. Τελικά θα κλείσει την καριέρα του στην Γιουνάιτεντ της Ουάσιγκτον, που θα του προσφέρει το τελευταίο του συμβόλαιο.

ΚαλύτεροΚαλύτερό του τουρνουά αναμφίβολα το [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994|Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994]], όπου η Βουλγαρία κατέκτησε την τέταρτη θέση και με 6 γκολ ο Στόιτσκοφ, μαζί με τον [[Όλεγκ Σαλένκο]] της [[Εθνική Ρωσίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ρωσίας]], αναδείχθηκαν πρώτοι σκόρερ του Μουντιάλ. Το καλοκαίρι του 1994, παίρνει από το χέρι και την εθνική Βουλγαρίας, η οποία φθάνει στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπωςόπου θα αποκλειστεί από την [[Εθνική Ιταλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Ιταλία]] με 2-1, ενώ έχασε και στον μικρό τελικό με 4–0 από τη [[Εθνική Σουηδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Σουηδία]].

==ΠροπονιτικήΠροπονητική Καριέρα==

Ίσως λίγοι να ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να το προβλέψουν, όμως ο Χρίστο Στόιτσκοφ, ακολούθησε και καριέρα προπονητή. Οξύθυμος συνέχισε να είναι, όμως η θέση του προπονητή είναι διαφορετική. Η πρώτη του σπουδαία αποστολή, δεν στέφθηκε με επιτυχία. Διαδέχθηκε τον Πλάμεν Μαρκόφ στον πάγκο της εθνικής Βουλγαρίας, όμως τα προβλήματα δεν άργησαν να εμφανιστούν. Σε ένα παιχνίδι με την [[Εθνική Σουηδίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Σουηδία]] αποβλήθηκε γιατί έβρισε τον διαιτητή, ήρθε σε κόντρα με πολλούς διεθνείς, ενώ στο τέλος μάλωσε και με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας. Το 2007 παραιτείται για να αναλάβει την Ισπανική [[Θέλτα Βίγο|Θέλτα]] χωρίς όμως να πετύχει και εκεί κάτι αξιόλογο. Δουλειά του έδωσε και ομάδα της Νοτίου Αφρικής σε πρόταση την οποία αποδέχθηκε μεν, όμως δεν μπορούσε να μείνει παραπάνω από έναν χρόνο. Τελικά πριν από λίγους μήνες, η Μπαρτσελόνα του έδωσε πόστο, κάτι που έδειξε να αποδέχεται με χαρά.