Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{Infobox Royalty
| όνομα=Δαυίδ Α΄
Γραμμή 36 ⟶ 37 :
|υπογραφή=
}}
Ο '''Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας''' (''David I of Scotland'', περί το [[1084]] - [[24 Μαΐου]] [[1153]]) πρίγκιπας της Κάμπριας ([[1113]] - [[1124]]) και βασιλιάς της Σκωτίας ([[1124]] - [[1153]]) ήταν έκτος και νεώτερος γιος του [[Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας]] και της [[Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας|Αγίας Μαργαρίτας]]. Έζησε την παιδική του ηλικία στη [[Σκωτία]] αλλά εξορίστηκε προσωρινά στην [[Αγγλία]] το 1093. Την δεκαετία του 1100 έγινε δεκτός από τον [[Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας]], στην αυλή του γνώρισε τις Άγγλο-Γαλλικές συνήθειες και τα Νορμανδικά έθιμα.
Όταν πέθανε ο αδελφός του [[Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας]] (1124) με την βοήθεια του Ερρίκου Α΄ τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Σκωτίας και πιέστηκε σε εμφύλιες μάχες με τον ανιψιό του και διεκδικητή του θρόνου [[Μάλκολμ Μακ Αλεξάντερ]], τον υπέταξε ύστερα από δεκαετή πόλεμο. Μετά το θάνατο του προστάτη του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας υποστήριξε την κόρη του [[Αυτοκράτειρα Ματθίλδη]] και ήρθε σε σύγκρουση με τον επόμενο βασιλιά [[Στέφανος της Αγγλίας|Στέφανο της Αγγλίας]]. Στις μάχες που ακολούθησαν είχε πολλά κέρδη στη βόρεια Αγγλία παρόλο που ηττήθηκε στην κρίσιμη ''μάχη του Στάνταρντ'' (1138).
Ο όρος ''"Δαυιδιανή Επανάσταση"'' χρησιμοποιήθηκε από ιστορικούς για να καθορίσουν τις σημαντικές αλλαγές που επέφερε στην Σκωτία η περίοδος της βασιλείας του. Έκτισε μοναστήρια, αναμόρφωσε το [[Γρηγοριανό ημερολόγιο]], οργάνωσε την επικράτειά σε δήμους και διαμόρφωσε το βασίλειο στα φεουδαρχικά πρότυπα της Γαλλίας και της Νορμανδικής Αγγλίας.
==Πρώτα χρόνια==
===Παιδικά χρόνια===
Γεννήθηκε στην Σκωτία γύρω στο 1084 αλλά δεν έχει καταγραφεί η ακριβής ημερομηνία.<ref>Oram, David: The King Who Made Scotland, p. 49.</ref> Ήταν ο όγδοος και μικρότερος από όλους τους γιους του Μάλκολμ Γ΄, πιθανότατα ο έκτος από την δεύτερη σύζυγο του Μαργαρίτα του Ουέσσεξ, εγγονός του [[Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας]].<ref>Malcolm seems to have had two sons before he married Margaret, presumably by Ingibiorg Finnsdottir. Donnchad II was one, and there was another called Domnall who died in 1085, see Annals of Ulster, s.a. 1085.2, here; see also Oram, David, p. 23; and Duncan, The Kingship of the Scots, p. 55; the possibility that Máel Coluim had another son, also named Máel Coluim, is open, G. W. S. Barrow, "Malcolm III (d. 1093)".</ref>
Ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός του Εδουάρδος σκοτώθηκαν στην διάρκεια μιας επίθεσης στην [[Νορθουμβρία]].<ref>Duncan, Scotland: The Making of the Kingdom, p. 121.</ref> Ο Δαυίδ Α΄ και οι δυο μεγαλύτεροι αδελφοί του [[Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας]] και [[Έντγκαρ της Σκωτίας]] ήταν παρόντες όταν πέθανε η μητέρα τους αμέσως μετά.<ref>See A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 114, n. 1.</ref> Οι τρεις αδελφοί ήταν στο [[Εδιμβούργο]] και σύμφωνα με μεσαιωνική παράδοση πολιορκήθηκαν από τον θείο τους [[Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας]] που κατέλαβε τον θρόνο.<ref>E.g. John Fordun, Chronica gentis Scotorum, II. 209.</ref>
Δεν είναι βέβαιο τι συνέβη μετά, τα ''Χρονικά του Μέλροουζ'' αναφέρουν ότι ο Ντόναλντ Γ΄ έστειλε τα τρία αδέλφια εξορία και συμμάχησε με έναν άλλο ανιψιό του τον Εδμόνδο.<ref>A.O. Anderson, Early Sources, vol. ii, p. 89.</ref> Ο Ιωάννης του Φορντάν πολλούς αιώνες αργότερα γράφει ότι δημιουργήθηκε ένας πυρήνας οπαδών στην Αγγλία για να υποστηρίξει τα τρία αδέλφια υπό την ηγεσία του [[Έντγκαρ Έθελινγκ]] από μητέρα θείου τους.<ref>John Fordun, Chronica gentis Scotorum, II. 209–10.</ref>
===Παρουσία στην Αγγλική αυλή===
[[Αρχείο:David Seal (ob).JPG|thumb|right|250px|Η μεγάλη σφραγίδα του Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας με την εμφάνιση του βασιλιά στα πρότυπα Ευρωπαίου ηγεμόνα]]
Ο [[Γουλιέλμος Β΄ της Αγγλίας]] ήταν ο πρώτος που αντέδρασε στην απόφαση του Ντόναλντ Γ΄ να ανέβει στον θρόνο της Σκωτίας και έστειλε τον ετεροθαλή αδελφό του Δαυίδ [[Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας]] με στρατό εναντίον του αλλά ηττήθηκε και σκοτώθηκε.<ref>Anglo-Saxon Chronicle, MS. E, s.a. 1094; A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 118; see also A.O. Anderson, Early Sources, vol. ii, pp. 90–1.</ref> Ο Γουλιέλμος έστειλε δεύτερη αποστολή (1097) με τον αδελφό του Δαυίδ Έντγκαρ που κατέληξε σε επιτυχία, ο Έντγκαρ στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στα τέλη της ίδιας χρονιάς.<ref>Anglo-Saxon Chronicle, MS. E, s.a. 1097; A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 119.</ref> Την περίοδο των συγκρούσεων (1093 - 1097) ο Δαυίδ βρισκόταν στην Αγγλία, το 1093 ήταν περίπου εννιά ετών.<ref>Oram, David, p. 49.</ref> Την δεκαετία 1093 - 1103 δεν βρέθηκε καμιά καταγραφή στην Σκωτία για τον ίδιο πιθανότατα βρισκόταν μόνιμα στην Αγγλία.
Ο Γουλιέλμος Ρούφος σκοτώθηκε και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του [[Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας]] που παντρεύτηκε την αδελφή του Δαυίδ [[Ματθίλδη της Σκωτίας]], ο Δαυίδ Α΄ σαν κουνιάδος του βασιλιά είχε πολύ ψηλή θέση στην Αγγλική βασιλική αυλή.<ref>For David's upbringing and transformation of fortune at the Anglo-Norman court, see the partially hypothetical account in Oram, David, pp. 59–72.</ref> Παρά την Κέλτικη καταγωγή του η μακρόχρονη παραμονή του στην Αγγλία τον είχε μετατρέψει πλήρως σε Άγγλο-Νορμανδό πρίγκιπα, ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι γράφει ''απέβαλλε όλη την Σκωτσέζικη βαρβαρότητα, έγινε ευγενικός και φιλικός μαζί τους''.<ref>William of Malmesbury, Gesta Regum Anglorum, W. Stubbs (ed.), Rolls Series, no. 90, vol. ii, p. 476; trans. A.O. Anderson, Scottish Annals, (1908), p. 157.</ref>
==
Ο Δαυίδ ξεκίνησε την ηγεμονική παρουσία του ως ''πρίγκηπας της Κάμπρια'' (1113), την ίδια χρονιά ο Ερρίκος Α΄ τακτοποίησε τον γάμο του με την [[Μαώ του Χάντιγκτον]] κληροδοτώντας τον τίτλο του κόμη και τεράστιες εκτάσεις στην νότια Σκωτία. Ο αδελφός του Έντγκαρ επισκέφτηκε τον Γουλιέλμο Ρούφο και κληροδότησε στον μικρότερο αδελφό του Δαυίδ μεγάλες εκτάσεις στην Σκωτία νότια του ποταμού Φορθ.<ref>Oram, David: The King Who Made Scotland, pp. 59–60.</ref> Ο Έντγκαρ πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1107 και τον διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Αλέξανδρος Α΄ ενώ ο Δαυίδ ανέλαβε την κυβέρνηση των εδαφών του στην νότια Σκωτία.<ref>Judith Green, "David I and Henry I", p. 3. She cites the gap in knowledge about David's whereabouts as evidence; for a brief outline of David's itinerary, see Barrow, The Charters of David I, pp. 38–41</ref> Δεν είχε ωστόσο την εξουσία στις περιοχές που κληροδότησε μέχρι τα τέλη του 1113 την εποχή που ιδρύθηκε το ''αβαείο του Σέλκιρκ''.<ref>See Oram, David, pp. 60–2; Duncan, The Kingship of the Scots, pp. 60–4.</ref> Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Οράμ (γεν.1960) γράφει ότι μόλις το 1113 την εποχή που ο Ερρίκος Α΄ επέστρεψε στην Αγγλία από την [[Νορμανδία]] κατόρθωσε ο Δαυίδ να κυβερνήσει τα εδάφη στην νότια Σκωτία.<ref>For all this, see Oram, David, pp. 59–63.</ref>
Ο Ερρίκος Α΄ πίεσε σκληρά τον Αλέξανδρο να αναγνωρίσει τα δικαιώματα του μικρότερου αδελφού του στην νότια Σκωτία, δεν προχώρησε σε αιματοχυσία αλλά το έκανε κάτω από μεγάλη πίεση και απειλές.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, (1908), p. 193.</ref> Οι ενέργειες αυτές του Δαυίδ και του προστάτη του φαίνεται δυσαρέστησαν έντονα τους Σκωτσέζους, ένα Κέλτικο ποίημα της εποχής γράφει :
''"Ήταν πολύ κακό αυτό που έκανε ο γιος του Μάλκολμ
να διαιρεθεί από τον Αλέξανδρο
δεν το έκανε ποτέ κανένας γιος βασιλιά
να λεηλατήσει την σταθερότητα της Άλμπα"''.<ref>Thomas Owen Clancy, The Triumph Tree, p.184; full treatment of this is given in Clancy, "A Gaelic Polemic Quatrain from the Reign of Alexander I, ca. 1113" in: Scottish Gaelic Studies vol.20 (2000), pp. 88–96.</ref>
Η φράση ''"να διαιρεθεί"'' αναφέρεται στις περιοχές που βρέθηκαν υπό την διοίκηση του Δαυίδ στην νότια Σκωτία.<ref>Clancy, "A Gaelic Polemic Quatrain", p. 88.</ref>
Τα αμφισβητούμενα εδάφη αποτελούσαν τις προ του 1975 κομητείες του Ρόξμπουργκσαιρ, του Σέλκιρκσαιρ, του Μπέργουικσαιρ και του Λάναρκσαιρ, ο Δαυίδ πήρε επιπλέον τον τίτλο του ''κόμη της Κάμπρια'' όπως αναφέρεται σε διάταγμα της εποχής.<ref>For all this, see Oram, David, pp. 62–64; for Princeps Cumbrensis, see Archibald Lawrie, Early Scottish Charters Prior to A.D. 1153, (Glasgow, 1905), no. 46.</ref> Πολλές περιοχές ωστόσο στην νότια Σκωτία όπως το Γκαλογουέι βρέθηκαν εκτός της επιρροής του Δαυίδ.<ref>Richard Oram, The Lordship of Galloway, (Edinburgh, 2000), pp. 54–61; see also following references.</ref> Ο Δαυίδ δημιούργησε διάφορες μορφές ηγεμονίας σε μέρη του Ντάμφρισαιρ, του Άυρσαιρ και του Ρένφριουσαιρ.<ref>See, for instance, Dauvit Broun, "The Welsh Identity of the Kingdom of Strathclyde", in The Innes Review, Vol. 55, no. 2 (Autumn, 2004), pp. 138–40, n. 117; see also Forte, Oram, & Pedersen, The Viking Empires, (Cambridge, 2005), pp. 96–7.</ref> Στα εδάφη ανάμεσα στο Γκαλογουέι και στην κομητεία της Κάμπρια ο Δαυίδ τοποθέτησε διάφορους ηγεμόνες όπως τον Ρόμπερτ Μπρους στο Άννανταλ, τον Ούγο του Μόρβιλ στο Κάνινγκχαμ και πιθανότατα τον Γουόλτερ Φίτζαλαν στο Στράθγκριφ.<ref>E.g., Oram, David, p. 113, also n. 7.</ref>
===Διάδοχος του αδελφού του Αλεξάνδρου===
Στα τέλη του 1113 ο Ερρίκος Α΄ έδωσε σύζυγο στον Δαυίδ την Μαώ του Χάντιγκτον κόρη και διάδοχο του Βάλντεφ της Νορθουμβρίας, ο γάμος του έδωσε τον τίτλο του ''τιμητή του Χάντινγκτον" μιας κομητείας που ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στις ακτές του [[Νορθάμπτον]], του Χάντιγκτον και του Μπέντφορντ. Η Μαώ σε λίγα χρόνια του γέννησε τον διάδοχο τον οποίο ονόμασε Ερρίκο για να τιμήσει τον προστάτη του βασιλιά της Αγγλίας.<ref>G. W. S. Barrow, "David I (c. 1085–1153)".</ref> Οι κομητείες που απέκτησε ο Δαυίδ του έδωσαν ισχυρό πλούτο και δύναμη, έγινε ένας από τους ισχυρότερους ευγενείς σε ολόκληρη την Βρετανία, οι περιοχές που κληρονόμησε από τον πατέρα της περιείχαν τεράστιες εκτάσεις στην βόρεια Αγγλία όπως το Κάμπερλαντ, το [[Γουεστμόρλαντ]] και την κομητεία του Ντάραμ. Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας ο Δαυίδ διεκδίκησε τις περιοχές της κομητείας του για τον γιο του Ερρίκο.<ref>For all this, see Duncan, Scotland: The Making of the Kingdom, pp. 134, 217–8, 223; see also, for Durham and part of the earldom of Northumberland in the eyes of Earl Henry, Paul Dalton, "Scottish Influence on Durham, 1066–1214", in David Rollason, Margaret Harvey & Michael Prestwich (eds.), Anglo-Norman Durham, 1093–1193, pp. 349–351; see also G. W. S. Barrow, "The Kings of Scotland and Durham", in Rollason et al. (eds.), Anglo-Norman Durham, p. 318.</ref>
Οι δραστηριότητες του Δαυίδ μετά το 1114 δεν έχουν εντοπιστεί, τον περισσότερο χρόνο περνούσε πέρα από το πριγκιπάτο του στην Αγγλία και στην Νορμανδία. Η αδελφή του πέθανε στις 1 Μαΐου 1118 αλλά εξακολουθούσε να έχει την υποστήριξη του Ερρίκου Α΄, όταν πέθανε ο αδελφός του Αλέξανδρος χωρίς διάδοχο ανέβηκε με την βοήθεια του στον θρόνο της Σκωτίας.<ref>Oram, David, pp. 69–72.</ref>
==Βασιλιάς της Σκωτίας==
Ο Μάελ Κόλουιμ, γιος του αδελφού του, Αλεξάνδρου, επιχείρησε ανεπιτυχώς να πολεμήσει μαζί του, αλλά ηττήθηκε από τις σαφώς ενισχυμένες δυνάμεις του, δραπετεύοντας και αφήνοντας υπό τον έλεγχο του Δαυίδ τα εδάφη του. Ο Δαυίδ στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στο [[Σκόουν]] και βασίλεψε την περίοδο [[1127]] - [[1130]] χωρίς δυσκολίες, αν και βρισκόταν κατά το μεγαλύτερο διάστημα στην αυλή του Ερρίκου.
Γραμμή 62 ⟶ 86 :
Ακολούθησε τετραετής εμφύλιος πόλεμος με τον Μάελ Κόλουιμ, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Δαυίδ είχε την υποστήριξη του Άγγλου βασιλιά Ερρίκου Α΄, δεχόμενος συνέχεια ενισχύσεις, και νίκησε κατά κράτος τον αδελφό του σε όλες τις μάχες. Τελικά τον συνέλαβε το [[1134]] και τον φυλάκισε στο [[κάστρο του Ρόξμπουργκ]]. Εκείνη την περίοδο, ο Δαυίδ παραχώρησε στον Γουόλτερ φιτζ Άλαν την περιοχή του [[Στράθγκραϊφ]], ενώ δεν είναι γνωστό πόσος καιρός πέρασε προκειμένου να κλείσει ειρήνη με τον Μάρεϊ. Την ίδια περίοδο διόρισε τον ανιψιό του [[Γουίλιαμ φιτζ Ντάνκαν]] διάδοχο του Άνγκους για να τον αποζημιώσει στον αποκλεισμό της διαδοχής στον θρόνο της Σκωτίας όταν ενηλικιωθεί. Παράλληλα, τον πάντρεψε με την κόρη του Μάρεϊ, παραχωρώντας του τα οχυρά [[Έλγκιν]] και [[Φόρες]]. Την εποχή που πέθανε ο προστάτης του βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Α΄ ([[1135]]) είχε στον έλεγχο του σχεδόν ολόκληρη την [[Σκωτία]].
==
[[Αρχείο:Scottish Atrocities.JPG|thumb|left|150px|Βιαιότητες Σκωτσέζων επί Δαυίδ Α΄ - από χειρόγραφο του 14ου αιώνα.]]
Γραμμή 71 ⟶ 95 :
Ο βασιλιάς της Αγγλίας Στέφανος εκστράτευσε να τον αντιμετωπίσει και μετά από μια σύντομη μάχη ήρθαν σε ειρηνική συμφωνία. Ο Δαυίδ θα μπορούσε να κρατήσει το Καρλάιλ και τα μισά εδάφη της κομητείας του [[Χάντιγκτον]], περιοχή που είχε κατασχεθεί λόγω της επανάστασης του Δαυίδ, ενώ ο Στέφανος θα έπαιρνε τα υπόλοιπα κάστρα. Ο Δαυίδ δεν θα ήταν υποτελής του Στέφανου στην Σκωτία, αλλά θα του ήταν υποτελής στο Καρλάιλ και τις υπόλοιπες Αγγλικές περιοχές. Σύντομα ωστόσο, η συνθήκη του Ντάρχαμ καταπατήθηκε λόγω κακομεταχείρισης του γιου του Ερρίκου από την Αγγλική αυλή.
==
Το χειμώνα του [[1136]]-[[1137]], ο Δαυίδ επιτέθηκε για δεύτερη φορά στην Αγγλία, όπου τον περίμενε στο [[Νιουκάστλ]] ο Αγγλικός στρατός. Χωρίς τελικά να δοθεί μάχη, αποφασίστηκε ειρηνική συνθήκη έως το Νοέμβριο. Τότε, ο Δαυίδ ζήτησε ολόκληρο το [[Νορθάμπερλαντ]], αίτημα που ο Στέφανος απέρριψε, και ο Δαυίδ ξεκίνησε τον Ιανουάριο του [[1138]] την τρίτη εκστρατεία του κατά της Αγγλίας. Η τρίτη Σκωτσέζικη επίθεση, κατά πολλούς ιστορικούς, ήταν φρικιαστική, καθώς ο Σκωτσέζικος στρατός κατέστρεφε, έσφαζε όποιο ζωντανό έβρισκε μπροστά του χωρίς καμιά διάκριση, ακόμα και ιερείς, γυναίκες και μωρά. Ο βασιλιάς Στέφανος έφτασε προκειμένου να συνδιαλλαγεί με τον Δαυίδ, αλλά εκείνος χώρισε τον στρατό του στα δύο στέλνοντας τον Γουίλιαμ φιτζ Ντάνκαν στο [[Λάνκασαϊρ]], όπου ενώθηκε με πολλούς ευγενείς. Στη [[μάχη του Κλίθερο]], ο Δαυίδ συνέτριψε τον Αγγλικό στρατό.
Γραμμή 77 ⟶ 101 :
Τον Ιούνιο του [[1138]], οι δύο Σκωτσέζικοι στρατοί ενώθηκαν στο Ντάρχαμ, ενώ έφτασαν νέες δυνάμεις του αγγλικού στρατού να τους αντιμετωπίσουν, υπό τον Γουλιέλμο, κόμη του Ομάλ. Την ίδια στιγμή, ο Δαυίδ είχε γίνει επικίνδυνα αλαζόνας λόγω του θριάμβου του στο [[Κλίθερο]]. Ο στρατός του αποτελείτο από 26.000 ετοιμοπόλεμους άντρες, μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αγγλικό. Έσπευσαν να συναντηθούν στο [[Κάουντον Μουρ]] στις [[22 Αυγούστου]]. Στη [[μάχη του Στάνταρντ]] που ακολούθησε, οι Σκωτσέζοι ηττήθηκαν και επέστρεψαν στο [[Καρλάιλ]], η ήττα όμως δεν ήταν συντριπτική, γεγονός που επέτρεψε στους Σκωτσέζους να κρατήσουν το [[Κάμπερλαντ]] και το [[Νορθάμπερλαντ]]. Ο επίσκοπος της Όστρια Αλβέριχος έφτασε στις [[26 Σεπτεμβρίου]] στο Καρλάιλ, όπου βρισκόταν ο Δαυίδ με τους ευγενείς του, για να εγγυηθεί την είσοδο του επισκόπου της [[Γλασκώβη|Γλασκώβης]] στη συμμαχία. Ο επίσκοπος έπαιξε τον ρόλο του ειρηνοποιού με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο, και η ειρήνη υπογράφηκε στη συνάντηση του Δαυίδ με τη σύζυγο του Στεφάνου, [[Ματθίλδη της Βουλώνης]]. Σύμφωνα με αυτή, δινόταν στον γιο του Δαυίδ Ερρίκο η κομητεία του Χάντιγκτον, του Νόρθμπερλαντ και του [[Ντόνκαστερ]], ενώ ο Δαυίδ κρατούσε τα κάστρα Καρλάιλ, Κούμπερλαντ και ο Στέφανος τα κάστρα [[Μπάμπεργκ]], Νιουκάστλ. Η συμφωνία εκπλήρωνε όλους τους στρατιωτικούς στόχους του Δαυίδ.
==
Η ειρήνη κράτησε μέχρι την εισβολή της κόρης του Ερρίκου Α΄, Ματθίλδης, στην Αγγλία, προκειμένου να διεκδικήσει τα δικαιώματα της στον θρόνο του πατέρα της. Ο Δαυίδ αμέσως δεν έχασε ευκαιρία να αποκηρύξει την ειρήνη με τον Στέφανο και να πολεμήσει στο πλευρό της Ματθίλδης, της οποίας ήταν φανατικός θαυμαστής εναντίον του. Ήταν παρών στην στέψη της ως βασίλισσας στο [[αββαείο του Ουέστμινστερ]]. Ακολούθησε για την Αγγλία ο γνωστός μεγάλος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της Ματθίλδης και του Στεφάνου, ο αποκαλούμενος Αναρχία. Ο Δαυίδ εν τω μεταξύ άρπαξε την ευκαιρία να επεκτείνει σημαντικά τα εδάφη του σε βάρος του Άγγλου βασιλιά, έχοντας υπό την πλήρη κατοχή του όλο το βόρειο νησί. Κέρδισε τα κάστρα Νιούκαστλ, Μπάμπεργκ και την επισκοπή του Ντάρχαμ, όλοι οι βαρόνοι του Νόρθμπερλαντ ήρθαν στο στενό του κύκλο και ξανάκτισε το κάστρο του Καρλάιλ. Έκανε το Ρόξμπουργκ τον αγαπημένο τόπο κατοικίας του, ισχυροποίησε σημαντικά την χώρα του, αναδιάρθρωσε το οικονομικό της σύστημα και έκοψε ασημένια νομίσματα.
==
[[Αρχείο:David_I_and_Malcolm_IV.jpg|thumb|right|250px|O βασιλιάς της Σκωτίας Δαυίδ Α΄ με τον διάδοχό του [[Μάλκολμ Δ΄ της Σκωτίας|Μάλκολμ Δ΄]].]]
Γραμμή 90 ⟶ 114 :
Θεωρείται ο αναμορφωτής της Σκωτσέζικης εκκλησίας, αναδιοργανώνοντας την κατά τα Νορμανδικά πρότυπα, αρχίζοντας από την επισκοπή της Γλασκώβης. Σε όλη του την ζωή αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της επισκοπής της Σκωτίας από την ψιλή επικυριαρχία των Αγγλικών αρχιεπισκοπών της Υόρκης και του [[Καντέρμπουρι]]. Αναδιάρθρωσε το εκκλησιαστικό σύστημα με τον θεσμό των ενοριών, ίδρυσε καθ' όλη την διάρκεια που είχε ολοκληρωτική εξουσία τρεις ή τέσσερις νέες επισκοπές, αφήνοντας μετά τον θάνατο του συνολικά εννέα, τις υπόλοιπες υπάρχουσες επισκοπές όπως αυτή της Γλασκώβης τις ανακαίνισε ή τις ξανάκτισε.
==
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του στα εκκλησιαστικά θέματα -όπως αναφέρθηκε- που δεν λύθηκε ποτέ ήταν η εξουσία που εξασκούσαν οι Αγγλικές αρχιεπισκοπές της Υόρκης και του Καντέρμπουρι πάνω στην δική του κεντρική επισκοπή του Αγίου Ανδρέα. Το πρόβλημα θα λυνόταν αν μετατρεπόταν η επισκοπή του Αγίου Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή, κάτι που συνέβαινε ως τον 11ο αιώνα, όπου πολλοί επίσκοποι του Αγίου Ανδρέα αποκαλούντο αρχιεπίσκοποι. Δεν είχε ξεκαθαριστεί όμως ποτέ με παπικό διάταγμα ο προβιβασμός του Αγίου Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή, κάτι που του δημιουργούσε όλα τα προβλήματα.
Γραμμή 98 ⟶ 122 :
Το [[1151]] έφτασε ο καρδινάλιος Τζον Πάπαρο, προκειμένου να ιδρύσει τέσσερις νέες αρχιεπισκοπές στην [[Ιρλανδία]]. Ο Δαυίδ του ζήτησε διάταγμα για τον προβιβασμό του Αγίου Αντρέα σε αρχιεπισκοπή και ο καρδινάλιος του υποσχέθηκε να το κάνει μετά την επιστροφή του από την Ιρλανδία. Όταν ο καρδινάλιος επέστρεψε στο Καρλάιλ, άκουσε τα αιτήματα του Δαυίδ, αλλά είδε ότι δεν είχε την παπική εξουσιοδότηση να το κάνει. Τον επόμενο χρόνο ο Δαυίδ δέχτηκε νέο χτύπημα, αφού ιδρύθηκε η [[νορβηγία|νορβηγική]] αρχιεπισκοπή του [[Τροντχάιμ]], που περιλάμβανε και το [[Όρκνεϊ]]. Ο Δαυίδ δέχτηκε το τελικό χτύπημα στις [[12 Ιουλίου]] [[1152]] με τον θάνατο του αγαπημένου γιου και διαδόχου του, [[Ερρίκος, κόμης του Νορθάμπερλαντ|Ερρίκου, κόμη του Νορθάμπερλαντ]]. Αρρώστησε βαριά από την λύπη του, κάτι που οδήγησε και στον δικό του θάνατο. Πριν πεθάνει όρισε ως διάδοχο του τον μεγάλο του εγγονό, [[Μάλκολμ Δ΄ της Σκωτίας|Μάλκολμ Δ΄]], ενώ ο μικρός εγγονός του, [[Γουλιέλμος Α΄ της Σκωτίας|Γουλιέλμος]], θα γινόταν κόμης του Νορθάμπερλαντ.
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
*
*idem (ed.), Scottish Annals from English Chroniclers: AD 500–1286, (London, 1908), republished, Marjorie Anderson (ed.) (Stamford, 1991)
*Barrow, G. W. S. (ed.), The Acts of Malcolm IV King of Scots 1153–1165, Together with Scottish Royal Acts Prior to 1153 not included in Sir Archibald Lawrie's "Early Scottish Charters", in Regesta Regum Scottorum, Volume I, (Edinburgh, 1960), introductory text, pp. 3–128
*
*idem (ed.), The Charters of King David I: The Written acts of David I King of Scots, 1124–1153 and of His Son Henry Earl of Northumberland, 1139–1152, (Woodbridge, 1999)
*
*Donaldson, G. (ed.), Scottish Historical Documents, (Edinburgh, 1970)
*Freeland, Jane Patricia (tr.), and Dutton, Marsha L. (ed.), Aelred of Rievaulx : the lives of the northern saints, (Cistercian Fathers series 56, Kalamazoo, 2005), pp. 45–70
*Forbes-Leith, William (ed.),Turgot, Life of St Margaret, Queen of Scotland, (Edinburgh, 1884)
*Lawrie, Sir Archibald (ed.), Early Scottish Charters Prior to A.D. 1153, (Glasgow, 1905)
*MacQueen, John, MacQueen, Winifred and Watt, D. E. R., (eds.), Scotichronicon by Walter Bower, vol. 3, (Aberdeen, 1995)
*Skene, Felix J. H. (tr.) & Skene, William F. (ed.), John of Fordun's Chronicle of the Scottish Nation, (Edinburgh, 1872)
*Bannerman, John, "The Kings Poet", in the Scottish Historical Review, vol. 68 (1989), pp. 120–49
*Barber, Malcolm, The Two Cities: Medieval Europe, 1050–1320, (London, 1992)
*Barrow, G. W. S. (ed.), The Acts of Malcolm IV King of Scots 1153–1165, Together with Scottish Royal Acts Prior to 1153 not included in Sir Archibald Lawrie's '"Early Scottish Charters' in Regesta Regum Scottorum, Volume I, (Edinburgh, 1960), introductory text, pp. 3–128
*idem, The Anglo-Norman Era in Scottish History, (Oxford, 1980)
*idem, "Badenoch and Strathspey, 1130–1312: 1. Secular and Political" in Northern Scotland, 8 (1988), pp. 1–15
*idem, "Beginnings of Military Feudalism", in G. W. S. Barrow (ed.) The Kingdom of the Scots, (Edinburgh, 2003), pp. 250–78
*idem, "King David I and Glasgow" in G.W.S. Barrow (ed.), The Kingdom of the Scots, (Edinburgh, 2003), pp. 203–13
*idem, "David I (c. 1085–1153)", in the Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, January 2006 , accessed 11 Feb 2007
*idem, "David I of Scotland: The Balance of New and Old", in G. W. S. Barrow (ed.), Scotland and Its Neighbours in the Middle Ages, (London, 1992), pp. 45–65, originally published as the 1984 Stenton Lecture, (Reading, 1985)
*idem, "The Judex", in G. W. S. Barrow (ed.) The Kingdom of the Scots, (Edinburgh, 2003), pp. 57–67
*idem, "The Justiciar", in G. W. S. Barrow (ed.) The Kingdom of the Scots, (Edinburgh, 2003), pp. 68–111
*idem, Kingship and Unity: Scotland, 1000–1306, (Edinburgh. 1981)
*idem, "The Kings of Scotland and Durham", in David Rollason, Margaret Harvey & Michael Prestwich (eds.), Anglo-Norman Durham, 1093–1193, pp. 309–23
*idem, "Malcolm III (d. 1093)", in the Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004 , accessed 3 Feb 2007
*idem, "The Royal House and the Religious Orders", in G.W.S. Barrow (ed.), The Kingdom of the Scots, (Edinburgh, 2003), pp. 151–68
*Bartlett, Robert, England under the Norman and Angevin Kings, 1075–1225, (Oxford, 2000)
*idem, The Making of Europe, Conquest, Colonization and Cultural Change: 950–1350, (London, 1993)
*idem, "Turgot (c.1050–1115)", in the Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004 , accessed 11 Feb 2007
*Blanchard, Ian, "Lothian and Beyond: The Economy of the 'English Empire' of David I", in Richard Britnell and John Hatcher (eds.), Progress and Problems in Medieval England: Essays in Honour of Edward Miller, (Cambridge, 1996)
*Boardman, Steve, "Late Medieval Scotland and the Matter of Britain", in Edward J. Cowan and Richard J. Finlay (eds.), Scottish History: The Power of the Past, (Edinburgh, 2002), pp. 47–72
*Broun, Dauvit, "Recovering the Full Text of Version A of the Foundation Legend", in Simon Taylor (ed.), Kings, Clerics and Chronicles in Scotland, 500–1297, (Dublin, 2000), pp. 108–14
*idem, "The Welsh Identity of the Kingdom of Strathclyde", in The Innes Review, Vol. 55, no. 2 (Autumn, 2004), pp. 111–80
*Chibnall, Marjory, ed. Anglo-Norman Studies: Proceedings of the Battle Conference 1991, The Boydell Press, 1992
*Clancy, Thomas Owen, "Annat and the Origins of the Parish", in the Innes Review, vol. 46, no. 2 (1995), pp. 91–115
*idem, "A Gaelic Polemic Quatrain from the Reign of Alexander I, ca. 1113", in Scottish Gaelic Studies, vol.20 (2000), pp. 88–96.
*Clancy, M. T., England and its Rulers, 2nd Ed., (Malden, MA, 1998)
*Cowan, Ian B., "Development of the Parochial System", in the Scottish Historical Review, 40 (1961), pp. 43–55
*Cowan, Edward J., "The Invention of Celtic Scotland", in Edward J. Cowan & R. Andrew McDonald (eds.), Alba: Celtic Scotland in the Middle Ages, (East Lothian, 2000), pp. 1–23
*Dalton, Paul, "Scottish Influence on Durham, 1066–1214", in David Rollason, Margaret Harvey & Michael Prestwich (eds.), Anglo-Norman Durham, 1093–1193, pp. 339–52
*Davies, Norman, The Isles: A History, (London, 1999)
*Davies, R. R., Domination and Conquest: The Experience of Ireland, Scotland and Wales, 1100–1300, (Cambridge, 1990)
*idem, The First English Empire: Power and Identities in the British Isles, 1093–1343, (Oxford, 2000)
*Donaldson, Gordon, "Scottish Bishop's Sees Before the Reign of David I", in the Proceedings of the Society of Antiquaries of Scotland, 87 (1952–53), pp. 106–17
*Dowden, John, The Bishops of Scotland, ed. J. Maitland Thomson, (Glasgow, 1912)
*Dumville, David N., "St Cathróe of Metz and the Hagiography of Exoticism", in John Carey et al. (eds.), Studies in Irish Hagiography: Saints and Scholars, (Dublin, 2001), pp. 172–188
*Duncan, A. A. M., "The Foundation of St Andrews Cathedral Priory, 1140", in The Scottish Historical Review, vol 84, (April 2005), pp. 1–37
*idem, The Kingship of the Scots 842–1292: Succession and Independence, (Edinburgh, 2002)
*idem, Scotland: The Making of the Kingdom, (Edinburgh, 1975)
*Fawcett, Richard, & Oram, Richard, Melrose Abbey, (Stroud, 2004)
*Follett, Wesley, Céli Dé in Ireland: Monastic Writing and Identity in the Early Middle Ages, (Woodbridge, 2006)
*Forte, Angelo, Oram, Richard, & Pedersen, Frederick, The Viking Empires, (Cambridge, 2005) ISBN 0-521-82992-5
*Green, Judith A., "Anglo-Scottish Relations, 1066–1174", in Michael Jones and Malcolm Vale (eds.), England and Her Neigh-bours: Essays in Honour of Pierre Chaplais (London, 1989)
*eadem, "David I and Henry I", in the Scottish Historical Review. vol. 75 (1996), pp. 1–19
*Haidu, Peter, The Subject Medieval/Modern: Text and Governance in the Middle Ages, (Stamford, 2004)
*Hall, Derek, Burgess, Merchant and Priest: Burgh Life in the Medieval Scottish Town, (Edinburgh, 2002)
*Hammond, Matthew H., "Ethnicity and the Writing of Medieval Scottish history", in The Scottish Historical Review, 85 (2006), pp. 1–27
*Hudson, Benjamin T., "Gaelic Princes and Gregorian Reform", in Benjamin T. Hudson and Vickie Ziegler (eds.), Crossed Paths: Methodological Approaches to the Celtic Aspects of the European Middle Ages, (Lanham, 1991), pp. 61–81.
*Huntington, Joanna, "David of Scotland: Virum tam necessarium mundo," in Boardman, Steve, John Reuben Davies, Eila Williamson (eds), Saints' Cults in the Celtic World (Woodbridge, Boydell Press, 2009) (Studies in Celtic History),
*Jackson, Kenneth, The Gaelic Notes in the Book of Deer: The Osborn Bergin Memorial Lecture 1970, (Cambridge, 1972)
*Ladner, G., "Terms and Ideas of Renewal", in Robert L. Benson, Giles Constable and Carol D. Lanham(eds.), Renaissance and Renewal in the Twelfth Century, (Oxford, 1982), pp. 1–33
*Lang, Andrew, A History of Scotland from the Roman Occupation, 2 vols, vol. 1, (Edinburgh, 1900)
*Lawrence, C. H., Medieval Monasticism: Forms of Religious Life in Western Europe in the Middle Ages, 2nd edition, (London, 1989)
*Lynch, Michael, Scotland: A New History, (Edinburgh, 1991)
*Malzahn, Manfred (1984), Aspects of identity: the contemporary Scottish novel (1978–1981) as national self-expression, Verlag P. Lang, ISBN 978-3-8204-5565-6
*McNeill, Peter G. B. & MacQueen, Hector L. (eds), Atlas of Scottish History to 1707, (Edinburgh, 1996)
*Moore, R. I., The First European Revolution, c.970–1215, (Cambridge, 2000)
*Ó Cróinín, Dáibhí, Early Medieval Ireland: 400–1200, (Harlow, 1995)
*O'Meara, John J., (ed.), Gerald of Wales: The History and Topography of Ireland, (London, 1951)
*Oram, Richard, "David I", in M. Lynch (ed.), The Oxford Companion to Scottish History, (New York, 2001), pp. 381–382
*idem, "David I and the Conquest of Moray", in Northern Scotland, vol. 19 (1999), pp. 1–19
*idem, David: The King Who Made Scotland, (Gloucestershire, 2004)
*idem, The Lordship of Galloway, (Edinburgh, 2000)
*Pirenne, Henri, Medieval cities: their origins and the revival of trade, trans. F. D. Halsey, (Princeton, 1925)
*Pittock, Murray G.H., Celtic Identity and the British Image, (Manchester, 1999)
*Ritchie, Græme, The Normans in Scotland, (Edinburgh, 1954)
*Ross, Alasdair, "The Identity of the Prisoner at Roxburgh: Malcolm son of Alexander or Malcolm MacEth?", in S. Arbuthnot & K Hollo (eds.), Kaarina, Fil súil nglais – A grey eye looks back : A Festschrift in Honour of Colm Ó Baoill, (Ceann Drochaid, 2007)
*Shead, Norman F., "The Origins of the Medieval Diocese of Glasgow", in the Scottish Historical Review, 48 (1969), pp. 220–5
*Skene, William F., Celtic Scotland: A History of Ancient Alban, 3 vols., (Edinburgh, 1876–80)
*Stringer, Keith J., "Reform Monasticism and Celtic Scotland", in Edward J. Cowan & R. Andrew McDonald (eds.), Alba: Celtic Scotland in the Middle Ages, (East Lothian, 2000), .pp. 127–65
*idem, The Reformed Church in Medieval Galloway and Cumbria: Contrasts, Connections and Continuities (The Eleventh Whithorn Lecture, 14 September 2002), (Whithorn, 2003)
*idem, "State-Building in Twelfth-Century Britain: David I, King of Scots, and Northern England", in John C. Appleby and Paul Dalton (eds.), Government, Religion, and *Society in Northern England, 1000–1700. (Stroud, 1997)
*idem, The Reign of Stephen: Kingship, Warfare and Government in Twelfth-Century England, (London, 1993)
*Toorians, L., "Twelfth-century Flemish Settlement in Scotland", in Grant G. Simpson (ed.), Scotland and the Low Countries, 1124–1994, (East Linton, 1996), pp. 1–14
*Veitch, Kenneth, "'Replanting Paradise':Alexander I and the Reform of Religious Life in Scotland", in the Innes Review, 52 (2001), pp. 136–166
*Watt, John, Church in Medieval Ireland, (Dublin, 1972)
*Weir, Alison, Britain's Royal Families, (London, 2008)
*Yeoman, Peter, Medieval Scotland: An Archaeological Perspective, (London, 1995)
{{Authority control}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|David I of Scotland}}
| |||