Ιστορία της Πόλεως Πατρών (βιβλίο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23:
== Γενικά στοιχεία ==
Ο ολοκληρωμένος τίτλος του βιβλίου είναι ''Ιστορία της Πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821''. Εκδόθηκε από το βασιλικό τυπογραφείο Ιγγλέση στην [[Αθήνα]] το [[1888]] και αποτελεί το πρώτο έργο τέτοιας εμβέλειας για την ιστορία μιας ελληνικής πόλης.<ref name="Μούλιας">[[Χρήστος Μούλιας]], ''Ιστορικά Σημειώματα'', Τόμος Α΄, εκδόσεις
Το [[1907]] κυκλοφόρησε από τον βιβλιοπώλη Χρήστο Βαριαντζά η [[σελίδα τίτλου]] του βιβλίου με διαφορετική ημερομηνία και με την επιγραφή ''β΄ έκδοση''. Στο φύλλο του ''[[Κατάλογος εντύπων της Αχαΐας|Νεολόγου]]'', όπου δημοσιεύθηκε η είδηση, αναφερόταν ότι το έργο θα κυκλοφορούσε «εις καθημερινά δεκάλεπτα δεκαεξασέλιδα» με την υπόσχεση ότι θα επεκτεινόταν και στην νεότερη ιστορία της Πάτρας.<ref name="Λαζαρης"/> Αναφέρονταν δε χαρακτηριστικά τα κεφάλαια: «Αι Πάτραι κατά την ελληνικήν επανάστασιν», «Αι Πάτραι επί Καποδιστρίου», «Επί Όθωνος», «Επί Βασιλέως Γεωργίου» και «Η ιστορική, φιλολογική και Πολιτική δράσις των Πατρών».<ref name="Λαζαρης">Βασίλης Λάζαρης, "Πατραϊκή ιστοριογραφία" στο ''Η πολιτισμική φυσιογνωμία της Πάτρας'', εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα 1997, σελ. 83.</ref> Η έκδοση δεν είναι γνωστό αν πραγματοποιήθηκε, χαρακτηρίζεται δε από τον Κώστα Τριανταφύλλου ως «ψευδεπίγραφη» καθώς δεν επρόκειτο για καινούρια έκδοση του έργου.<ref name="Μούλιας"/><ref name="Β εκδοση">[[Στέφανος Θωμόπουλος]], ''Ιστορία της Πόλεως Πατρών'' (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 4.</ref>
Η β΄ έκδοση του έργου κυκλοφόρησε το [[1950]] από τον [[Κώστας Τριανταφύλλου|Κώστα Τριανταφύλλου]] βασιζόμενος σε χειρόγραφα του ίδιου του Θωμόπουλου και με πρόλογο του [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλου]]. Τα χειρόγραφα αυτά ήταν βιβλιογραφικά δελτία και σημειώσεις που προορίζονταν για την ανανεωμένη έκδοση του έργου, προετοιμασία που είχε αρχίσει ήδη από το [[1932]], δεν πρόλαβαν όμως να χρησιμοποιηθούν από τον Θωμόπουλο λόγω θανάτου.<ref name="Τριανταφύλλου"/> Μετά τον θάνατο του τελευταίου ο Τριανταφύλλου κατάφερε να τα αποκτήσει σώζοντάς τα κυριολεκτικώς από το πλυσταριό.<ref name="Τριανταφύλλου"/> Στη συνέχεια δώρισε τα έγγραφα στην [[Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάτρας|Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών]] ενώ το δημοτικό συμβούλιο με απόφασή του έδωσε 3.000 δραχμές στον Τριανταφύλλου για τα χρήματα που είχε καταβάλει προκειμένου να αγοραστούν.<ref name="Μούλιας"/><ref name="Τριανταφύλλου">Κώστας Τριανταφύλλου, ''Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών'', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη έκδοση, σελ. 879-880.</ref>
Η δ΄ έκδοση κυκλοφόρησε το [[1998]] σε δύο τόμους επιμελημένη από τον ιστορικό Βασίλη Λάζαρη, από τις [http://achaikes-ekdoseis.gr/ Αχαϊκές Εκδόσεις], ο οποίος μετέφρασε στη Δημοτική τα κείμενα του Θωμόπουλου και εισήγαγε τα σχόλιά του. Η τελευταία αυτή και πιο πρόσφατη έκδοση του έργου του Θωμόπουλου βασίστηκε στα χειρόγραφα του Στεφ. Θωμόπουλου που βρίσκονται στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας.
Γραμμή 42:
Ο Βέλγος βαρώνος Emile de Borchgrave αναφέρει ότι «αφότου ο Θωμόπουλος έγραψε την ιστορία των Πατρών, έκτοτε υπάρχει πλήρης η ιστορία της Αχαΐας».<ref name="Β εκδοση2">[[Στέφανος Θωμόπουλος]], ''Ιστορία της Πόλεως Πατρών'' (με επιμέλεια του Κώστα Τριανταφύλλου), έκδοση β΄, Πάτρα 1950, σελ. 33.</ref> Ο [[Χρήστος Μούλιας]] παρατηρεί πως το έργο «διατρέχεται από μια πεποίθηση ότι η ιστοριογραφία και ιδίως η τοπική, δεν αποκαλύπτει νόμους, αλλά αποδίδει την ατομικότητα και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του χώρου» ενώ ο Γριτσόπουλος τονίζει την σημασία του έργου μέσα στην Πελοποννησιακή ιστοριογραφία.<ref name="Μούλιας"/><ref name="Τριανταφύλλου"/> Κατά τον [[Νίκος Μπακουνάκης|Νίκο Μπακουνάκη]]<ref name="Μπακουνάκης">[[Νίκος Μπακουνάκης]], ''Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα τον 19ο αιώνα'', εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1988, σελ. 30.</ref> «ο Θωμόπουλος κατορθώνει να δει την πόλη σαν ένα οργανισμό ικανό να λειτουργήσει δημογραφικά, οικονομικά και πολιτισμικά. Αναδεικνύεται έτσι σε πρόδρομο μιας τοπικής ιστοριογραφίας, χρησιμοποιεί τις διαθέσιμες σ´αυτόν πηγές και τις επεξεργάζεται σχολαστικά».
Κατά τον Βασίλη Λάζαρη καμία από τις δύο πρώτες εκδόσεις δεν προσδιορίζει με πληρότητα το έργο του [[Στέφανος Θωμόπουλος|Θωμόπουλου]] όσο τα χειρόγραφά του που διασώζονται στην [[Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάτρας]].<ref name="Λαζαρης"/> Από την άλλη πλευρά ο [[Τάσος Γριτσόπουλος]], πρόεδρος της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, θεωρεί ότι τα χειρόγραφα αυτά δεν περιέχουν την τελική μορφή του έργου, εκτίμηση που αμφισβητείται από τον Βασίλη Λάζαρη.<ref name="Λαζαρης"/><ref name="Γριτσόπουλος">Τάσος Γριτσόπουλος,
Για την β΄ έκδοση ο Ernst Mayer, καθηγητής του [[Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης|Πανεπιστημίου της Ζυρίχης]], ανέφερε ότι αποτελεί μια από τις καλύτερες μονογραφίες περί μεμονωμένων ελληνικών πόλεων.<ref name="Τριανταφύλλου"/>
| |||