Κάρολος Δαρβίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από την ηλικία των οκτώ ο Κάρολος είχε ήδη αναπτύξει ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία και τη συλλογή αντικειμένων, όταν εντάχθηκε στο σχολείο το 1817. Την ίδια χρονιά τον Ιούλιο πέθανε η μητέρα του. Από τον Σεπτέμβριο του 1818 φοίτησε στο αγγλικανική σχολείο του ΣρούζμπριΣριούσμπερυ ως εσώκλειστος μαθητής μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Έρασμο. <ref name=skool>{{Harvnb|Desmond|Moore|1991|pp= 12–15}}<br />{{harvnb|Darwin|1958|pp=[http://darwin-online.org.uk/content/frameset?viewtype=text&itemID=F1497&pageseq=21 21–25]}}</ref>

ΣτονΣτο δεύτερο χρόνοέτος σπουδών του στο πανεπιστήμιο έγινε μέλος στηντης κοινότητα«Πλίνιας PlinianΕταιρίας» (Plinian Society) που ασχολούνταν με την [[φυσική ιστορία]]. Ήταν μαθητής του Ρόμπερτ Έντμουντ Γκραντ, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος στην ανάπτυξη των θεωριών του [[Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ]] και του παππού του Δαρβίνου, Έρασμου, που αφορούσαν την εξέλιξη δια της κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών. <ref>{{Harvnb|Browne|1995|pp=72–88}}</ref> Ο Δαρβίνος συμμετείχε στις έρευνες του Γκραντ για τον κύκλο ζωής των θαλάσσιων ζώων στις ακτές του Firth of Forth και στις 27 Μαρτίου 1827 έκανε μια παρουσίασηπαρουσίασε στην κοινότητα«Πλίνια «PlinianΕταιρία» τηςτην ανακάλυψηςανακάλυψή του ότιπως τα μαύρα σπόρια που βρίσκονται συχνά στα κελύφη των στρειδιών είναι αυγά βδέλλας. Από τις έρευνες αυτές προέκυψαν στοιχεία ''ομολογίας'', της ριζοσπαστικής δηλαδή θεωρίας ότι όλα τα ζώα έχουν παρόμοια όργανα και διαφέρουν μόνο σε πολυπλοκότητα. Παρακολούθησε, επίσης, τα μαθήματα [[φυσική ιστορία|φυσικής ιστορίας]] του Ρόμπερτ Τζέημσον με τα οποία δεν ήταν και τόσοεξίσου ενθουσιασμένος. Έμαθεκαι γιαδιδάχθηκε τη [[στρωματογραφία|στρωματογραφική]] [[γεωλογία]] και τον τρόπο που ταξινομούνται τα φυτά. ότανΠαράλληλα, βοηθούσε μεως φοιτητής σε διάφορες εργασίες στιςπου αφορούσαν τις εκτεταμένες συλλογές του Μουσείου του Πανεπιστημίου, τουπου Εδιμβούργου,αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της Ευρώπης την εποχή εκείνη. <ref>{{Harvnb|Desmond|Moore|1991|pp=42–43}}</ref>

Ο πατέρας του Δαρβίνου, δυστυχισμένος που ο νεότερος γιος του δεν ενδιαφερόταν να γίνει γιατρός, με έξυπνο τρόπο τον ενέγραψε σε έναν κύκλο προπτυχιακών μαθημάτων τέχνης (Bachelor of Arts) στο ''Christ's College'' του [[Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ|Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ]], ώστε να μπορέσει να γίνει κληρικός. Επειδή δεν μπορούσε να ενταχθεί στο tripos εντάχθηκε στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών τον Ιανουάριο του 1828.{{Ασαφές}} <ref>{{Harvnb|Browne|1995|pp=47–48, 89–91}}</ref> Αυτή ήταν μια λογική κίνηση καριέρας σε μια εποχή που οι [[Αγγλικανική Εκκλησία|Αγγλικανοί]] ιερείς αμείβονταν με ένα αξιόλογο εισόδημα, και οι περισσότεροι φυσιοδίφες στην Αγγλία ήταν κληρικοί που θεωρούσαν μέρος των καθηκόντων τους να «εξερευνούν τα θαύματα της δημιουργίας του Θεού». Στο Κέμπριτζ, ο Δαρβίνος ενδιαφερόταν περισσότερο για την ιππασία και την σκοποβολή παρά την μελέτη. Μαζί με τον εξάδελφο του [[Ουίλιαμ Δαρβίνος Φοξ|Ουίλιαμ Δαρβίνο Φοξ]], έγινε μανιώδης συλλέκτης [[Σκαθάρι (αποσαφήνιση)|σκαθαριών]], ακολουθώντας τη μόδα της εποχής του. Έγινε στενός φίλος του καθηγητή [[βοτανική|βοτανολογίας]] Αιδεσιμότατο [[Τζον Στήβενς Χένσλοου]] και συναντήθηκε και με άλλους φυσιοδίφες που έβλεπαν την επιστημονική εργασία σαν θρησκευτική φυσική θεολογία. Ο Δαρβίνος παρακολούθησε το μάθημα φυσικής ιστορίας του Χένσλοου, και έγινε ο αγαπημένος του μαθητής. Μάλιστα, είχε γίνει γνωστός ως «ο άνθρωπος που συμβαδίζει με τον Χένσλοου». Όταν άρχισαν να πλησιάζουν οι εξετάσεις, ο Δαρβίνος συγκεντρώθηκε περισσότερο στη μελέτη και έκανε ιδιαίτερα μαθήματα με τον Χένσλοου στα [[μαθηματικά]] και την [[θεολογία]]. Ο Δαρβίνος ενθουσιάστηκε με τα έργα του Ουίλιαμ Πάλεϋ, και κυρίως με το [[Τελεολογικό επιχείρημα|επιχείρημα της ύπαρξης θεϊκού σχεδίου στη φύση]]. <ref name=dar57>{{Harvnb|Desmond|Moore|1991|pp= 73–79}}<br />{{Harvnb|Darwin|1958|pp=[http://darwin-online.org.uk/content/frameset?viewtype=text&itemID=F1497&pageseq=59 57–67]}}</ref> Στις εξετάσεις του Ιανουαρίου του 1831, πήγε αρκετά καλά στην θεολογία, στις κλασσικές μελέτες, [[μαθηματικά]] και [[φυσική]], με αποτέλεσμα να καταταγεί δέκατος ανάμεσα σε άλλους 178 επιτυχόντες για το «κανονικό» πτυχίο. <ref>{{Harvnb|Browne|1995|p=97}}</ref>