Δεύτερη Σύνοδος της Λυών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
|έγγραφα =Έγκριση των [[Δομινικανοί|Δομινικανών]] και των [[Φραγκισκανοί|Φραγκισκανών]], φαινομενική επίλυση του Μεγάλου Σχίσματος, [[δεκάτη (φόρος)|δεκάτη]] για την [[Σταυροφορίες|σταυροφορία]], εσωτερικές μεταρρυθμίσεις
}}
Η '''Δεύτερη Σύνοδος της Λυών''' ήταν η δέκατη τέταρτη [[οικουμενική σύνοδος]] της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]], συγκλήθηκε στις [[31 Μαρτίου]] [[1272]] και διεξήχθη στη [[Λυών]], στηνστη [[Γαλλία]], το [[1274]].<ref>"Ο Γρηγόριος Ι΄ συγκάλεσε την γενική σύνοδο στις 31 Μαρτίου 1272 . . outlined three themes: union with the Greeks, the crusade, and the reform of the church. Regarding the third theme, which was not only traditional in medieval councils but was also required by the actual state of ecclesiastical morals, the pope in March 1273 sought the opinion of all christian people and asked for their help. After long preparatory arrangements the council assembled at Lyons and opened on 7 May 1274 . . . Οι Έλληνες έφθασαν αργά, στις 24 Ιουνίου, αφότου είχαν ναυαγήσει . . . The council had six general sessions: on 7 and 18 May, 4 (or 7) June, and in July on the 6th, the 16th and 17th. (from [http://www.papalencyclicals.net/Councils/ecum14.htm Papal Encyclicals.net, accessed 23 January 2012]</ref> Ο [[Πάπας Γρηγόριος Ι΄]] προέδρευσε στη σύνοδο, καλούμενος να δράσει με δέσμευση από τον [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινό]] αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η΄]] για να επανενώσει την [[Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ανατολική εκκλησία]] με την Δυτική.<ref name="World History">Wetterau, Bruce. World history. New York: Henry Holt and company. 1994</ref> Την σύνοδο παρακολούθησαν πεντακόσιοι [[επίσκοπος|επισκόπουςεπισκόποι]], εξήντα [[ηγούμενος|ηγούμενουςηγούμενοι]]<ref>Papal Encyclicals.net</ref> και περισσότερουςπερισσότεροι από χίλιουςχίλιοι [[ιεράρχης|ιεράρχες]] ή τουςοι αντιπροσώπουςαντιπρόσωποί τους, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι αντιπρόσωποι των [[πανεπιστήμιο|πανεπιστημίων]]. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ακροατών, αυτοί που είχαν έρθει στη Λυών χωρίς να έχουν ειδικά προσκληθεί «''πήραν άδεια να αναχωρήσουν με τις ευχές του Θεού''» και του [[Πάπας|Πάπα]]. Μεταξύ άλλων οι οποίοιτων προσήλθανσυμμετεχόντων στη σύνοδο ήταν ο [[Ιάκωβος Α' της Αραγωνίας|Ιάκωβο Α'Α΄ της Αραγωνίας]], τονο πρέσβηπρέσβης του Αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγου]] με μέλη του Ελληνικού κλήρου και οι πρέσβεις του [[AbaqaΑμπάκα KhanΧαν]] του [[Ιλχανάτο|Ιλχανάτου]]. Ο [[Θωμάς Ακινάτης]] είχε κληθεί στη σύνοδο, αλλά πέθανε καθ' οδόν στο [[Φροζινόνε]]. Ο [[Μποναβεντούρε]] ήταν παρών στις πρώτες τέσσερις συνεδριάσεις, αλλά πέθανε στη ΛυόνΛυών στις 15 Ιουλίου.
 
Επιπλέον της Αραγωνίας, την οποία εκπροσωπούσε προσωπικά ο Ιάκωβος, αντιπρόσωποι των βασιλέων της Γερμανίας, της Σκωτίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Σικελίας<ref>Η Σικελική αντιπροσωπεία ήταν αυτή που στάλθηκε από τον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο του Ανζού]], τον οποίο η Παποσύνη είχε τοποθετήσει στον θρόνο της Σικελίας το 1266, προς ζημία των Αραγονικών διεκδικήσεων. Η εξέγερση προς όφελος της Αραγωνίας που ονομάσθηκε [[Σικελικός Εσπερινός]] έλαβε χώρα στις 30 Μαρτίου 1282.</ref> ήταν επίσης παρόντες, ενώ απεσταλμένοι εκπροσωπούσαν τα βασίλεια της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Ουγγαρίας, της Βοημίας, του «βασιλείου της Δακίας» και του δουκάτου της Πολωνίας.