Στο δρόμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Συγγραφή και έκδοση: Όταν είδα πως το ρολό των σελίδων που δακτυλογράφησε ο Κέρουακ ήταν 360 μέτρα μου έκανε εντύπωση.Το έψαξα λοιπόν στο αντίστοιχο λήμμα της Wikipedia (στην αγγλική έκδοση δηλαδή) και είδα πως εκεί αναγράφεται οτι το ρολό που δακτυλογράφησε ο Κέρουακ υπολογίζεται στα 120 πόδια που αναλογούν σε περίπου 36 μετρα (36,576 αν δεν κανω λαθος).Αποφάσισα λοιπόν να το διορθώσω. |
Dada (συζήτηση | συνεισφορές) μ επιμ. |
||
Γραμμή 21:
|πρώτη_έκδοση_μετάφρασης=Πλέθρον, 1981{{efn|Βλ. {{cite journal|last=[[Γιάννης Τζώρτζης]] (επιμ.)|title=Τζακ Κέρουακ, 1922-1969: το τέλος του παιχνιδιού|journal=Το Ντέφι||url=http://hypatia.teiath.gr/xmlui/bitstream/handle/11400/3439/%CE%A4%CE%96%CE%91%CE%9A%20%CE%9A%CE%95%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%91%CE%9A%201922-1969.pdf?sequence=1|issue=αρ.1, 1982|pages=67|accessdate=1.12.2015}}}}
}}
'''''Στο δρόμο''''' ονομάζεται το δεύτερο [[μυθιστόρημα]] του αμερικανού συγγραφέα [[Τζακ Κέρουακ]] που εκδόθηκε το 1957. Θεωρείται ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά και σημαντικά έργα του μεταπολεμικού λογοτεχνικού κινήματος της [[μπητ γενιά|γενιάς των μπητ]], που συνδέθηκε με την [[αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960]].<ref>{{cite book|last=Christopher Gair|title=The American Counterculture|publisher=Edinburgh University Press, 2007|location=Εδιμβούργο|isbn=0748619895|pages=41}}</ref> Πραγματεύεται τις εμπειρίες του Κέρουακ κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του στην Αμερική. Η τελική του μορφή αποτελεί ένα ''[[roman à clef]]'', <ref>{{cite book|title=The Cambridge History of the American Novel|publisher=Cambridge University Press, 2011|location=Νέα Υόρκη|isbn=978-0521-89907-9|pages=917|editor=Leonard Cassuto ''κ.άλ.''}}</ref> συνδυάζοντας αυτοβιογραφικά στοιχεία με φανταστικές διηγήσεις. Αρκετοί από τους βασικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος ταυτίζονται με σημαντικές προσωπικότητες της
H συγγραφή του, για την οποία ο Κέρουακ χρησιμοποίησε έναν ενιαίο κύλινδρο χαρτιού, ολοκληρώθηκε το 1951 σε διάστημα τριών εβδομάδων, ωστόσο ακολούθησαν αρκετές αναθεωρήσεις μέχρι να λάβει την τελική του μορφή στα τέλη του 1956.<ref>[[#Theado|Theado (2009)]], σελ. 31.</ref> Αμέσως μετά την έκδοσή του, επαινέθηκε από τον κριτικό λογοτεχνίας Γκίλμπερτ Μίλσταϊν στους ''[[New York Times]]'' ως ένα «αυθεντικό έργο τέχνης» ιστορικής σημασίας, αλλά και ως η σημαντικότερη έκφραση της [[μπητ γενιά|μπητ γενιάς]].<ref>{{cite journal|last=Gilbert Millstein|title=Books of the Times|journal=The New York Times|issue=5 Σεπτεμβρίου 1957|pages=27|url=http://graphics.nytimes.com/packages/html/books/kerouac-millstein.pdf|accessdate=27.11.2015}}</ref> To 1998 κατέλαβε την 55η θέση στον κατάλογο των εκατό καλύτερων μυθιστορημάτων της εκδοτικής εταιρείας [[Modern Library]], ενώ το περιοδικό ''[[Time]]'' το συμπεριέλαβε επίσης στον δικό του κατάλογο με τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα από το 1923 μέχρι το 2005.<ref>{{cite web
Γραμμή 41:
Ο ίδιος ο Κέρουακ περιέγραψε σε συνέντευξή του το αρχικό δαχτυλογραφημένο ρολό ως ένα ενιαίο πυκνογραμμένο κείμενο, χωρίς σημεία στίξης και παραγράφους. Στην πραγματικότητα, παρά την απουσία παραγράφων, διαθέτει κανονικά σημεία στίξης και η πρόζα του είναι γενικά καθαρή και γραμματικά σωστή.
Μετά την απόρριψη του βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Harcourt, Brave του Ζιρού, ο Κέρουακ συνέχισε να το επεξεργάζεται και χρειάστηκε ουσιαστικά δύο χρόνια μέχρι να οριστικοποιήσει τη φόρμα και τη γλώσσα του.<ref name="Chart-108"/>. Το καλοκαίρι του 1951, με παρότρυνση του στενού του φίλου και συγγραφέα [[Τζον Κλέλον Χολμς]], ήρθε σε επαφή με την ατζέντη Ρέι Έβεριτ, η οποία προσπάθησε να μεσολαβήσει για την έκδοση του βιβλίου. Το Δεκέμβριο του 1951 κατάφερε να εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο με τις εκδόσεις Ace Books που προέβλεπε χίλια δολάρια προκαταβολή εφόσον εκείνος πραγματοποιούσε ορισμένες αναθεωρήσεις. Ως γνήσιος ιδελιστής, o Κέρουακ απέρριψε την πρόταση αρνούμενος να προβεί σε αλλαγές. Μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών, το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 1957 από τον εκδοτικό οίκο [[Viking Press|Viking]], σε συνεργασία με τον επιμελητή Μάλκολμ Κόουλι. Στην αλληλογραφία του με τον Κόουλι, ο Κέρουακ περιγράφει λεπτομερώς τις αλλαγές που έκανε στην προηγούμενη εκδοχή του βιβλίου. Ειδικότερα εξηγεί πώς άλλαξε όχι μόνο τα ονόματα αλλά επιπλέον το επάγγελμα και τον τόπο γέννησης των χαρακτήρων, με σκοπό να αποφευχθούν νομικές επιπλοκές, που ήταν άλλωστε κοινός φόβος όλων των εκδοτών. Αρκετές μακροσκελείς σκηνές πιθανότατα αφαιρέθηκαν διότι δεν σχετίζονταν άμεσα με την κεντρική ιστορία και επιβράδυναν το ρυθμό της αφήγησης, ενώ άλλες αφορούσαν προκλητικές σεξουαλικές σκηνές. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Κέρουακ κατηγόρησε τον Κόουλι για εκτεταμένες αλλαγές που αλλοίωναν την «καρδιά» του βιβλίου. Παρά τις προσθαφαιρέσεις, η δομή
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στις 5 Σεπτεμβρίου και είχε τέτοια επιτυχία ώστε να ακολουθήσει μια δεύτερη επανέκδοση μόλις στις 20 του ίδιου μήνα και λίγες εβδομάδες αργότερα μια τρίτη. Ήταν μπεστ σέλερ για περίπου πέντε εβδομάδες. Τον Αύγουστο του 2007 εκδόθηκε για πρώτη φορά το αρχικό δαχτυλογραφημένο ''Στο δρόμο'' (''On the Road: The Original Scroll''), με αφορμή την 50ή επέτειο από την πρώτη έκδοση. Το αυθεντικό ρολό δημοπρατήθηκε στις 22 Μαίου 2001 για 2,2 εκ. δολάρια.
Γραμμή 54:
==Ύφος==
Περισσότερο ακόμα και από το [[πικαρέσκο]], το είδος του ''roman à clef'' (ή αλλιώς «μυθιστόρημα με κλειδί») στο οποίο εντάσσεται το ''Στο δρόμο'', είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μπητ λογοτεχνικό ύφος. Αν και τα ονόματα των πρωταγωνιστών ή ενίοτε και οι τοποθεσίες της δράσης είναι φανταστικά, η πλοκή του έργου είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και γίνεται περισσότερο κατανοητή όταν ο αναγνώστης κατέχει το «κλειδί», δηλαδή τη γνώση για το πώς συσχετίζονται η αφήγηση και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος με τους πρωταγωνιστές και τις πράξεις τους στην πραγματική ζωή.<ref>[[#Ditt2007|Dittman (2007)]], σελ. 41.</ref> Παράλληλα, και καθώς οι χαρακτήρες είναι φαινομενικά φανταστικοί, ο Κέρουακ χρησιμοποιεί τη δυνατότητα που του παρέχει η τεχνική του ''roman à clef'' να αφηγηθεί τα γεγονότα
[[File:Kerouac ontheroad scroll.jpg|right|thumb|220px|Το αρχικό δαχτυλογραφημένο ρολό του ''Στο δρόμο'', μήκους περίπου 36 μέτρων, όπως εκτέθηκε σε ειδική έκθεση στο [[Λόουελ (Μασαχουσέτη)|Λόουελ]] της [[Μασαχουσέτη|Μασαχουσέτης]] (15 Ιουνίου - 14 Οκτωβρίου 2007).]]
Γραμμή 64:
Παρά την υποστήριξη του βιβλίου από ορισμένους κριτικούς, εξίσου μεγάλη μερίδα του τύπου εναντιώθηκε με μανία, θεωρώντας το μυθιστόρημα καταγραφή μιας ασήμαντης περιπέτειας.<ref>[[#Τσαρτ2002|Τσάρτερς (2002)]], σελ. 288.</ref> Η θετική κριτική του Γκίλμπερτ Μίλσταϊν στους ''New York Times'', που αναγνώριζε το ''Στο δρόμο'' ως ένα μείζων λογοτεχνικό έργο, υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη και μεγάλη επιτυχία του βιβλίου,<ref name="Ditt-38>[[#Ditt2007|Dittman (2007)]], σελ. 38.</ref> τοποθετώντας τον Κέρουακ στο επίκεντρο της προσοχής του λογοτεχνικού κόσμου.<ref name="Holt-2">[[#Holton|Holton (2009)]], σελ. 2.</ref> Επαινετική υπήρξε για το ''Στο δρόμο'' και η αρχική αναφορά του ποιητή και κριτικού [[Κένεθ Ρέξροθ]], ο οποίος χαρακτήρισε το βιβλίο ως ένα σημαντικό μυθιστόρημα που διακρίνεται για το «αυθεντικό, νέο, ελκυστικό και συναρπαστικό ύφος της πρόζας του».<ref name="Ditt-38/> Αρκετοί ήταν ωστόσο οι κριτικοί που με αφορμή το βιβλίο αμφισβήτησαν το συγγραφικό ταλέντο του Κέρουακ, με τα μεγαλύτερα έντυπα μέσα της εποχής να συντάσονται εναντίον του και κατά του ευρύτερου οράματος των μπητ λογοτεχνών που ο ίδιος εκπροσωπούσε.<ref name="Holt-2"/>. Ενδεικτικά, στη ''Herald Tribune'' το μυθιστόρημα χαρακτηρίστηκε ως «νηπιακό διεστραμμένα αρνητικό», ενώ το λογοτεχνικό περιοδικό ''Encounter'' το περιέγραψε ως μια «αλληλουχία γρυλισμών Νεάντερταλ».<ref>[[#Ditt2004|Dittman (2004)]], σελ. 80.</ref> Μια δεύτερη βιβλιοκριτική στους ''New York Times'', αυτή τη φορά από τον Ντέιβιντ Ντέμπσεϊ, ανέτρεπε τους αρχικούς επαίνους του Μίλσταϊν, κατατάσοντας το ''Στο δρόμο'' στον νέο «[[Μποέμ|Μποεμισμό]]» της αμερικανικής λογοτεχνίας, όπου «ένα πειραματικό ύφος συνδυάζεται με εκκεντρικούς χαρακτήρες και ηθική ουδετερότητα», εν τέλει απορρίπτοντας το βιβλίο στο σύνολό του.<ref>{{cite journal|last=David Dempsey|title=In Pursuit of 'Kicks'|journal=The New York Times|issue=8 Σεπτεμβρίου 1957|url=http://www.nytimes.com/books/97/09/07/home/kerouac-roadbr.html|format=html|accessdate=27.11.2015}}</ref> Κατά την βιβλιοκριτικό του ''[[Atlantic Monthly]]'', Φίμπι Λου Άνταμς, ο Κέρουακ απογοητεύει τελικά τον αναγνώστη καθώς «υπόσχεται συνεχώς μία αποκάλυψη ή ένα συμπέρασμα αληθινής αξίας και ευρύτερης χρήσης» που ωστόσο δεν καταφέρνει στο τέλος να δώσει.<ref>{{cite journal|last=Phoebe Lou Adams|title=Ladder to Nirvana: A review of Jack Kerouac's ''On the Road''|journal=The Atlantic|issue=Οκτώβριος 1957|url=http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1957/10/ladder-to-nirvana/306201/|accessdate=27.11.2015|format=html}}</ref> Στην ίδια κριτική επισημαίνονται ακόμα προβλήματα επανάληψης στην αφήγηση. Αρνητική ήταν επίσης η βιβλιοκριτική που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο του 1957 στο περιοδικό ''[[Time]]'', όπου ο Κέρουακ παρομοιάζεται ως ένα λογοτεχνικό ανάλογο του [[Τζέιμς Ντιν]] που δεν κατορθώνει να σταθεί στο επίπεδο μεγάλων συγγραφέων όπως ο [[Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ]], ο [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]] ή ακόμα ο [[Ναθάνιελ Γουέστ]].<ref>{{cite journal|title=Books: The Ganser Syndrome|journal=Time|issue=16 Σεπτεμβρίου 1957|url=http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,809932,00.html}}</ref>.
Για πολλά χρόνια το ενδιαφέρον των κριτικών για το συγγραφικό ύφος του Κέρουακ επισκιάστηκε από το μύθο που καλλιεργήθηκε γύρω από την
==Σημειώσεις==
| |||