Οροσειρά Αλτάι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μικροβελτιώσεις
Γραμμή 61:
Η πανίδα της περιοχής ποικίλει εξαιτίας των διαφορετικών ενδιαιτημάτων, όπως οι στέπες οι [[τάιγκα|τάιγκες]] και η αλπική βλάστηση. Στις απότομες πλαγιές ζει το σιβηρικό αγριοκάτσικο (''Capra sibirica''), ενώ το σπάνιο πρόβατο αργκάλι (''Ovis ammon'') ζει σε λιγότερο απόκρημνες εκτάσεις. Το ελάφι εδώ αντιπροσωπεύεται με 5 διαφορετικά είδη, το [[ελάφι των Αλτάι]] (''Cervus elaphus sibiricus''), την [[άλκη]] (''Alces alces''), τον [[τάρανδος|τάρανδο]] των δασών (''Rangifer tarandus valentinae''), [[Σιβηρική μοσχοφόρος έλαφος|σιβηρική μοσχοφόρο έλαφο]] (''Moschus moschiferus'') και τη [[σιβηρική δορκάδα]] (''Capreolus pygarus''). Το [[αγριογούρουνο]] (''Sus scrofa'') απαντάται στους πρόποδες χαμηλότερων λόφων και στις περιβάλλουσες πεδιάδες. Έως πρόσφατα η [[μογγολική γαζέλα]] (''Procapra gutturosa'') απαντάτο στα ρωσικά Αλτάι, ιδιαίτερα στη στέπα του ποταμού Τσούγια κοντά στα [[Μογγολία|μογγολικά]] σύνορα. Τα μεγάλα αρπακτικά αντιπροσωπεύονται εδώ από τη [[λεοπάρδαλη του χιονιού]] ή ούνκια (''Uncia uncia''), τους [[Λύκος|λύκους]] (''Canis lupus''), τον [[Λύγκας|λύγκα]] (''Lynx lynx'') ή ρήσο και την [[καφέ αρκούδα]] (''Ursus arctos''), Στα βορειότερα τμήματα απαντάται το αδηφάγο (''Gulo gulo'')<ref>Gerhard Klotz et al.: ''Hochgebirge der Erde und ihre Pflanzen und Tierwelt.'' Urania Verlag, Leipzig 1989, ISBN 3-332-00209-0.</ref>.
 
Έως τον 20ό αιώνα η [[τίγρη]] απαντάτο στο νότια τμήματα των Αλτάι, κοντά στη [[λίμνη Ζαϊζάν]] και τον [[ποταμός Ιρτίς|μαύρο Ιρτίς]]. Τίγρεις κυνηγήθηκαν και σε βορειότερο πλάτος για παράδειγμα κοντά στο [[ΜπαρνάουλΜπαρναούλ]]<ref>Vratislav Mazak: ''Der Tiger.'' Nachdruck der 3. Auflage von 1983. Westarp Wissenschaften, Hohenwarsleben 2004, ISBN 3-89432-759-6.</ref>.
 
Ο [[βίσωνας]] απαντάτο στα Αλτάι έως τον [[μεσαίωνας|μεσαίωνα]]. Σήμερα υπάρχει μικρή προστατευομενη αγέλη στη [[Δημοκρατία των Αλτάι]]<ref>Taras P. Sipko: ''European bison in Russia – past, present and future.'' In: ''European Bison Conservation Newsletter.'' Band 2, 2009, S. 148–159. [http://www.smz.waw.pl/images/wydawnictwa/biuletyn2/20_Sipko.pdf Online-PDF]</ref>.