Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας|Ραμίρο]] ο οποίος εκλέχτηκε ταυτόχρονα βασιλιάς της Αραγωνίας αντιτάχθηκε σκληρά στην εκλογή του ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ στην Ναβάρρα.

Ο επίσκοπος της Παμπλόνα παραχώρησε στον ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ το θησαυροφυλάκιο του προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για πιθανή σύγκρουση με τον Ραμίρο της Αραγωνίας.<ref>Lourie, 647.</ref>

Οι υποστηρικτές του νέου βασιλιά Λόπ Έννεχον, Μαρτίνος του Λέιτ και ο κόμης Λάτρο αποφάσισαν να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με τον Ραμίρο. <ref>Lourie, 649 n49.</ref> Με την Συνθήκη του Βαντολουόγκο τον Ιανουάριο του 1135 οι δυο μονάρχες ήρθαν σε μια μορφή υιοθεσίας στην οποία ο Ραμίρο πήρε την θέση του πατέρα και ο ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ του γιου και ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί την ανωτερότητα του βασιλιά της Αραγωνίας. Τον Μάιο του 1135 ο ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ κήρυξε τον εαυτό του υποτελή του Αλφόνσου Ζ΄ και έθεσε τον εαυτό του υπό την προστασία της Καστίλης, ο [[Αλφόνσος Ζ΄ της Λεόν]] ήταν ένας από τους διεκδικητές στην διαδοχή του [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσου του Μαχητή]].<ref>Lourie, 650.</ref>

Η υποταγή του βασιλιά της Παμπλόνα στον βασιλιά της Καστίλης πίεσε τον Ραμίρο να παντρευτεί προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο και να συμμαχήσει με τον [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄]] κόμη της [[Κομητεία της Βαρκελώνης|Βαρκελώνης]].<ref>Grassotti, 60.</ref> Ο ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ έπρεπε να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα με τον γάμο του Ραμίρο ο οποίος σίγουρα θα προτιμούσε άλλον διάδοχο από τον ίδιο ο οποίος είχε χριστεί θετός γιος του. <ref>Lourie, 650</ref>

Πριν από τον Σεπτέμβριο του 1135 ο Αλφόνσος Ζ΄ είχε παραχωρήσει στον ΓκαρσίαΓκαρθία την [[Σαραγόσα]] ως δώρο. Η περιοχή είχε πρόσφατα κατακτηθεί από την Αραγωνία <ref>Lourie, 651.</ref> , την οποία όμως ο Αλφόνσος δεν μπορούσε να ελέγξει στρατιωτικά. Με αυτόν τον τρόπο ο ΓκαρσίαΓκαρθία θα μπορούσε να την ελέγχει για λογαριασμό της Καστιλιανικής εξουσίας. Ωστόσο το 1136 ο Αλφόνσος αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Σαραγόσα στον Ραμίρο μέσα από συνθήκη ανάμεσα στο [[Βασίλειο της Αραγωνίας]] και στο [[Βασίλειο της Καστίλης]] στην οποία η κόρη του Ραμίρο [[Πετρονίλα της Αραγωνίας|Πετρονίλα]] θα παντρευόταν τον γιο του Αλφόνσο [[Σάντσο Γ΄ της Καστίλης|Σάντσο]]. Ο γάμος όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικά επειδή η Πετρονίλα παντρεύτηκε τον [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄ της Βαρκελώνης]], ο οποίος πήρε τον έλεγχο της Σαραγόσας, αν και ο Αλφόνσος διατήρησε την κυριαρχία του σε αυτή. Έτσι η Σαραγόσα πέρασε πάλι στην Αραγωνία και έφυγε οριστικά από την κυριαρχία του ΓκαρσίαΓκαρθία.

Μετά το 1130 ο ΓκαρσίαΓκαρθία παντρεύτηκε την Μαργαρίτα του Λ'Αίγκλ με την οποία απέκτησε τον γιο και διάδοχο του [[Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας]] και δυο κόρες οι οποίες παντρεύτηκαν βασιλείς. Η μεγαλύτερη κόρη του Λευκή γεννημένη μετά το 1133 αρχικά αρραβωνιάστηκε με τον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄ σύμφωνα με συνθήκη που υπέγραψε ο ίδιος ο ΓκαρσίαΓκαρθία (1149) αλλά πέθανε πριν πραγματοποιηθεί ο γάμος, η Λευκή στην συνέχεια παντρεύτηκε τον [[Σάντσο Γ΄ της Καστίλης]]. Η μικρότερη κόρη του Μαργαρίτα παντρεύτηκε τον [[Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Α΄ της Σικελίας.]] Η σχέση του ΓκαρσίαΓκαρθία ΡαμίρεζΡαμίρεθ με την σύζυγο του ήταν πολύ ασταθής αφού ο ίδιος είχε πολλές ερωμένες, η σύζυγος του έκανε έναν δεύτερο γιο τον Ροντρίγκο που αρνήθηκε ο ίδιος να αναγνωρίσει σαν δικό του. <ref>Norwich, 258.</ref>

Στις 24 Ιουνίου 1144 στην Λεόν ο ΓκαρσίαΓκαρθία παντρεύτηκε την Ουρράκα της Αστουριάν, νόθη κόρη του Αλφόνσου Ζ΄ προκειμένου να επεκτείνει την κυριαρχία του, με τον δεύτερο γάμο του απέκτησε μια κόρη την Σάντσα.

Το 1136 ο ΓκαρσίαΓκαρθία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει την [[Λα Ριόχα]] στην Καστίλη αλλά την επόμενη χρονιά συμμάχησε με τον [[Αλφόνσος Α΄ της Πορτογαλίας|Αλφόνσο Α΄ της Πορτογαλίας]] προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Αλφόνσο Ζ΄. Έκλεισαν ειρήνη (1140) και ήταν σύμμαχος της Καστίλης την εποχή της [[Χριστιανική ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου|Ανακατάκτησης]] και της κατάκτησης της [[Αλμερία|Αλμερίας]] (1147).