Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Phailoname (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ο Phailoteam μετακίνησε τη σελίδα Η Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή στην Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή: ονομασία
Phailoname (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Κατά το δέκατο ένατο αιώνα, σε διάφορες περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που κατοικούσαν άλλοι λαοί, υπήρξε άνοδος των διαφόρων εθνικισμών. Έτσι και η Παλαιστίνη γνώρισε την άνοδο του αραβικού εθνικισμού που οδήγησε στην επανάσταση των Αράβων εναντίον των Οθωμανών (Ιούνιος 1916-Οκτώβριος 1918). <ref>http://www.law.fsu.edu/library/collection/LimitsinSeas/IBS094.pdf σελ.7</ref>
 
Στη διάρκεια του [[Α'Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α'Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] στην περιοχή της Παλαιστίνης η [[Βρετανία]] βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχε ταχθεί με το μέρος των [[Κεντρικές Δυνάμεις|Κεντρικών Δυνάμεων]]. Θέλοντας λοιπόν η Βρετανία να πάρει με το μέρος της τους Άραβες, υποστήριξε την ανεξαρτησία των Αράβων στην περιοχή, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου [[Χένρι Μακ Μάχον]] (Henry McMahon) και του ΣαρίφΣαρίφη της Μέκκας, [[Χουσεϊν Μπιν ΑλήΑλί, Σαρίφης της Μέκκας|Χουσεϊν Μπιν Αλί]] (Hussein bin Ali). <ref>http://www.law.fsu.edu/library/collection/LimitsinSeas/IBS094.pdf p.8</ref>
 
Από τον Ιανουάριο του 1915 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 1918 έλαβε χώρα στη χερσόνησο του [[Χερσόνησος του Σινά|Σινά]] και στην Παλαιστίνη η ομώνυμη εκστρατεία, που έληξε με νίκη των βρετανικών δυνάμεων ενάντια στα οθωμανικά και γερμανικά στρατεύματα και κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς.
 
Μετά την κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς την εξουσία άσκησε για περίπου ενάμιση χρόνο η [[Διοίκηση Κατεχόμενων Εχθρικών Εδαφών]] (Occupied Enemy Territory Administration). Τον Ιούλιο του 1920 η στρατιωτική διοίκηση αντικαταστάθηκε από πολιτική διοίκηση με επικεφαλής τον Ύπατο Αρμοστή για την Παλαιστίνη(High Commissioner). <ref>[http://unispal.un.org/UNISPAL.NSF/0/FB6DD3F0E9535815852572DD006CC607 ''Official Records of the Second Session of the General Assembly'', Supplement No. 11, United Nations Special Committee on Palestine, Report to the General Assembly, Volume 1. Lake Success, NY, 1947. A/364, 3 September 1947, Chapter II.C.68.]</ref> Πρώτος Ύπατος Αρμοστής στην Παλαιστίνη ήταν ο Χέρμπερτ Σάμουελ (Herbert Samuel).
 
Στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού το 1919 αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η Συρία, ο Λίβανος, η Παλαιστίνη και το Ιράκ, που πριν τον πόλεμο ήταν επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να αποτελέσουν μια ενότητα που θα διοικούνταν με το σύστημα της εντολής και την επόμενη χρονιά στη Διάσκεψη του Σαν Ρέμο η Παλαιστίνη και το Ιράκ πέρασαν στη βρετανική εντολή. <ref>Εγκυκλοπαίδεια, Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, λήμμα: Παλαιστίνη, υποενότητα: Το καθεστώς Εντολής, τ. 41</ref>
 
Στις 24 Ιουλίου του 1922 η βρετανικήΒρετανική εντολήΕντολή επικυρώθηκε από το Συμβούλιο της [[Κοινωνία των Εθνών|Κοινωνίας των Εθνών]], έχοντας ενσωματώσει στο άρθρο 2 τη διακήρυξη[[Διακήρυξη Μπάλφουρ]]. Ως Διακήρυξη Μπάλφουρ (Νοέμβριος 1917) είναι γνωστή μια επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Arthur James Balfour προς τον Lionel Walter Rothschild, στην οποία ο Βρετανός υπουργός δήλωνε ότι η κυβέρνηση της χώρας του υποστήριζε τη δημιουργία στην Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό, χωρίς να βλάπτονται τα δικαιώματα των άλλων κοινοτήτων που ζούσαν στην Παλαιστίνη, <ref> Yapp, Malcolm The Making of the Modern Near East 1792–1923, σελ. 290.</ref>
 
==Παραπομπές==