Άνδρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 95:
Κατά τη δεκαετία του 1870, τα ιστιοφόρα πέρασαν από την περίοδο της ακμής τους στην παρακμή, μετά την εμφάνιση των [[Ατμόπλοιο|ατμόπλοιων]]. Οι Ανδριώτες εφοπλιστές στράφηκαν νωρίς στα ατμόπλοια, γνωρίζοντας πρωτοφανή ανάπτυξη. Σε αυτή τη μετάβαση βοήθησε ο [[Επαμεινώνδας Κ. Εμπειρίκος|Επαμεινώνδας Εμπειρίκος]], υπουργός Ναυτικών, ο οποίος υποστήριζε το νόμο της ναυτικής υποθήκης. Η απόκτηση ατμόπλοιων απαιτούσε μεγάλα κεφάλαια, σε αντίθεση με τα χαμηλού κόστους ιστιοφόρα. Η ναυτική υποθήκη περιόριζε τους κινδύνους του δανειστή και μείωνε το ποσοστό του επιτοκίου<ref name="ναυτιλία"/>. Έτσι, από τα 8 ανδριώτικα ατμόπλοια το [[1898]], ο στόλος έφτασε τα 60 το [[1914]], συνολικής χωρητικότητας 113.407 κ.ο.χ. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ιδρύθηκε στη Χώρα από το Δημήτρη Μωραϊτη η «Υπερωκεάνειος Εθνική Ατμοπλοΐα» η οποία δρομολόγησε ατμόπλοια για πρώτη φορά μεταξύ Ελλάδας-[[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]]<ref name="Τόμος 7 (4)"/><ref name="Ιστορία1"/>. Μετά την πτώχευσή της το [[1908]], τη θέση της παίρνει η [[Εθνική Ατμοπλοΐα Ελλάδος]], της [[Οικογένεια Γουλανδρή|οικογένειας Γουλανδρή]]<ref name="σελ. 169"/>.
Κατά τη διάρκεια της [[Μικρασιατική Καταστροφή|Μικρασιατικής Καταστροφής]], οι εφοπλιστές της Άνδρου εκμεταλλεύτηκαν το μεταναστευτικό κύμα που προκαλέθηκε, δρομολογώντας τα πλοία τους στη γραμμή Ελλάδα-Ν. Υόρκη. Εκείνη την εποχή, άρχισαν να νηολογούν τα πλοία τους κυρίως στην [[Αγγλία]], ώστε να επωφεληθούν από την ναυτιλιακή κίνηση, αφήνοντας στο [[νηολόγιο]] της Άνδρου λίγα πλοία. Τα χωριά της Άνδρου, με κυριότερα τις [[Στενιές Άνδρου|Στενιές]] και τη Χώρα, αναπτύχθηκαν οικονομικά και κοινωνικά. Αυτή η ανάπτυξη
[[Αρχείο:Άνδρος Παναγιά Θαλασσινή.jpg|μικρογραφία|Άποψη της Χώρας της Άνδρου με το εκκλησάκι της Παναγίας Θαλασσινής]]
| |||