Διώξεις ειδωλολατρών στην ύστερη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο αρχαίος συγγραφέας [[Ευσέβιος της Καισαρείας|Ευσέβιος]], αναφέρει εμφατικά, ότι μετά τη νίκη του Κωνσταντίνου [[Κωνσταντίνος Α΄#Η σύγκρουση με το Λικίνιο|στο Λικίνιο]], εξέδωσε ένα διάταγμα που απαγόρευε τις παγανιστικές θυσίες. Δεν ήταν μυστικό ότι ο Κωνσταντίνος αντιπαθούσε τις συγκεκριμένες θυσίες. Σε ένα γράμμα στον βασιλιά της Περσίας, ο Κωνσταντίνος έγραψε πως απέφευγε το αποτρόπαιο αίμα και τις μισητές οσμές των παγανιστικών θυσιών και πως, αντίθετα, λάτρευε τον Χριστιανικό θεό, «''κλίνοντας το γόνυ''»·{{sfn|brown|2003|p=30}}<ref>Eusebius, ''Life of Constantine'' 4.10.</ref> στην καινούργια πρωτεύουσα που έχτισε, ο Κωνσταντίνος έκανε σίγουρο πως δεν θα κατασκευαστούν παγανιστικοί ναοί.<ref name="Gerberding2004p28" /> Ωστόσο, το αν πράγματι εξέδωσε τέτοια διαταγή ο Κωνσταντίνος, παραμένει αμφιλεγόμενο θέμα ανάμεσα στους ιστορικούς. {{sfn|Bradbury|ps=: No aspect of Constantine's attitude toward pagans has proven more controversial than the claim that he legally banned blood sacrifices in the empire. The issue is of obvious importance to the religious history of the fourth century, since sacrifices were the central ritual act of so many traditional Greco-Roman cults and had long been emblematic of the whole complex of pagan belief and practice. Our conclusions condition not only our assessment of Constantine's personal religious convictions and his sense of divine mission, but also the broader question of the Christianization of the empire and the strength and character of paganism in the early fourth century. Historians confronting the controversial claim that Constantine issued a law against blood sacrifice have been forced to decide among a handful of tendentious, contradictory sources. In the Vita Constantini, Eusebius of Caesarea states emphatically that Constantine banned sacrifice when he became sole Roman emperor after the victory over Licinius in A.D. 324, and this claim is supported by the evidence of the first extant law against sacrifice (CTh 16.10.2), issued by Constans and Constantius in 341, which alludes to a law against sacrifice issued in the past by Constantine. In the Pro Templis, however, Libanius states bluntly that Constantius II and not his father, Constantine, was responsible for the ban on sacrifice}} Ο Κωνσταντίνος σποραδικά απαγόρευε τις δημόσιες θυσίες και έκλεινε παγανιστικούς ναούς· ωστόσο, οι παγανιστές σαν άτομα πιέστηκαν πολύ λίγο και δεν υπήρξαν παγανιστές μάρτυρες.<ref name="Peter Brown 2003 p. 74" />