Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 65:
Το 1354 ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του βασιλιά. Η τελική συμφωνία ήταν να πληρωθεί το ποσό των 90.000 μάρκων σε βάθος χρόνου 9 ετών και με την παραχώρηση 20 επιφανών ανδρών σαν εγγύηση ότι θα τηρηθεί η συμφωνία αλλά η πρόταση καταστράφηκε από τον ίδιο τον Ροβέρτο που συμμάχησε με τους Γάλλους εναντίον των Άγγλων (1355).<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 10</ref> Η κατάληψη του Μπέργουικ και η παρουσία Γάλλων σε Αγγλικό έδαφος εξόργισε τον Εδουάρδο Γ΄ που ανέλαβε εκστρατεία εναντίον της Σκωτίας, σε μια εκστρατεία που έμεινε γνωστή σαν ''"Καμμένα Κεριά"'' έκαψε το Εδιμβούργο, το Χάντινγκτον και το μεγαλύτερο τμήμα από το Λόθιαν.<ref>Brown, The Wars of Scotland, p. 253</ref> Μετά την νέα ήττα τους οι Σκωτσέζοι συνέχισαν τις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του Δαυίδ Β΄ που κατέληξαν στην ''Συνθήκη του Μπέργουικ''. Οι όροι της συνθήκης ήταν η απελευθέρωση του Δαυίδ Β΄ με ένα ποσό 100.000 μάρκων σε διάστημα πάνω από 10 χρόνια, πληρώθηκαν μόνο οι δυο πρώτες δόσεις και δεν πληρώθηκε τίποτα μετά το 1366.<ref>Rogers, The Wars of Edward III, pp. 218–9</ref> Ο Εδουάρδος Γ΄ επανήλθε στο αίτημα του να τοποθετηθεί διάδοχος στον θρόνο της Σκωτίας ο τρίτος γιος του Ιωάννης της Γάνδης αλλά το Κοινοβούλιο της Σκωτίας και ο ίδιος ο Ροβέρτος προσωπικά απέρριψαν ξανά το αίτημα.<ref>Rogers, The Wars of Edward III, p. 219</ref> Μετά από σύντομη εξέγερση του Ροβέρτου, των κομήτων του Ντάνγκλας και του Μαρς (1363) η χώρα παρέμεινε σε ειρηνικές σχέσεις με την Αγγλία μέχρι τον αιφνίδιο θάνατο του Δαυίδ Β΄ στις 21 Φεβρουαρίου 1371.<ref>Barrell, Medieval Scotland, p. 130</ref><ref>Rogers, The Wars of Edward III, p. 220</ref>
==Βασιλιάς της Σκωτίας==
===Διανομή εξουσίας στους γιους του===
Ο Δαυίδ Β΄ τάφηκε στο ''αβαείο του Χόλυρουντ'', αμέσως μετά μια ένοπλη εξέγερση του Γουλιέλμου κόμη του Ντάγκλας καθυστέρησε την στέψη του Ροβέρτου Β΄ μέχρι τις 26 Μαρτίου 1371.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 40</ref> Οι λόγοι παραμένουν ασαφείς, το πιθανότερο να ήταν διαφωνία στα δικαιώματα διαδοχής του Ροβέρτου ή έγινε υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Ντανμπάρ, κόμη του Μαρς και του δικαστή Ροβέρτου Έρσκιν.<ref>Brown & Tanner, History of Scottish Parliament pp. 102–105</ref><ref>Grant in Jones, et al.,New Cambridge History, p. 360</ref> Ο Ροβέρτος Β΄ για να λύσει το θέμα έδωσε την κόρη του Ισαβέλλα σύζυγο στον γιο του Ντάγκλας Τζέιμς και ο Ντάγκλας αντικατέστησε τον Έρσκιν σαν δικαστής νότια του Φόρθ.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 45</ref> H άνοδος του Ροβέρτου στον θρόνο επηρέασε ευγενείς που είχαν αξιώματα την εποχή του Δαυίδ Β΄ όπως ο Ιωάννης Ντανμπάρ, λόρδος του [[Φάιφ]] και αδελφός του Γεωργίου Ντανμπάρ που έχασε τα δικαιώματα του στο Φάιφ και ο Ροβέρτος Έρσκιν γιος του Τόμας Έρσκιν που έχασε το ''κάστρο του Εδιμβούργου''.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 39, 53</ref>
Οι Στιούαρτ σύντομα απέκτησαν πολύ περισσότερα εδάφη στα δυτικά και στα βόρεια, οι κομητείες του Φάιφ και του Μέντεθ πήγαν στον δεύτερο γιο του Ροβέρτο, οι κομητείες του Μπάκαν και του Ρος στον τέταρτο γιο του Αλέξανδρο και οι κομητείες του Στράθιρν και του Καίθνες στον μεγαλύτερο γιο του από τον δεύτερο γάμο Δαυίδ.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Οι γαμπροί του Ροβέρτου Β΄ ήταν : ο Τζων ΜακΝτόναλντ, λόρδος των Νησιών, ο Τζων Ντανμπάρ, κόμης του Μόρεϊ και ο Τζέιμς δεύτερος κόμης του Ντάγκλας.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Οι γιοι του Ροβέρτου Β΄ Τζων, κόμης του Κάρικ και διάδοχος του θρόνου και Ροβέρτος, κόμης του Φάιφ έγιναν φύλακες των κάστρων του Εδιμβούργου και του Στέρλιμγκ αντίστοιχα ενώ ο Αλέξανδρος λόρδος του Μπάντενοχ και του Ρος και μετέπειτα κόμης του Μπάκαν έγινε δικαστής στα βόρεια του βασιλείου.<ref>Boardman, Robert II, ODNB</ref> Η τακτική του Ροβέρτου Β΄ δεν φαίνεται να δυσαρέστησε τους μεγάλους ευγενείς αφού κατάλαβαν ότι η μεταβίβαση της εξουσίας στους γιους του βασιλιά δεν ήταν κίνδυνος για τους ίδιους. Η βασιλεία του Ροβέρτου είχε σημαντικές διαφορές με του προκατόχου του Δαυίδ που προσπάθησε να κυριαρχήσει προσωπικά στους ευγενείς, ο Ροβέρτος μεταβίβασε την εξουσία στα μέλη της οικογένειας του.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Ο Ροβέρτος έχει άμεση εξουσία στις 8 από τις 15 κομητείες της Σκωτίας είτε μέσω των γιων είτε μέσω των συζύγων που είχε επιλέξει για τις θυγατέρες του.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref>
Ο Ροβέρτος Β΄ συγκάλεσε το Κοινοβούλιο της Σκωτίας (1373) για να καθορίσει τους όρους διαδοχής του βάση της Πρωτογένειας επειδή κανένας από τους γιους του δεν είχε αποκτήσει κληρονόμους γεγονός που θα δημιουργούσε προβλήματα με τον θάνατο τους.<ref>Barrell, Medieval Scotland, pp. 141–2</ref><ref>The Records of the Parliaments of Scotland to 1707, K.M. Brown et al eds (St Andrews, 2007–2012), 1373/3. [1] Date accessed: 21 May 2012</ref> Το 1373 ο βασιλιάς ανέθεσε στον ποιητή Τζον Μπάρμπουρ να γράψει το ποίημα ''"Οι Μπρους"'' με στόχο να ενισχύσει την δημόσια εικόνα των Στιούαρτ σαν κληρονόμων του Ροβέρτου Μπρους και να τονίσει τις πατριωτικές πατριωτικές πράξεις του Σερ Τζέιμς του Μαύρου Ντάγκλας και του πατέρα του Γουώλτερ Στιούαρτ που πολέμησαν στο πλευρό του Ροβέρτου Μπρους.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Τα οικονομικά της Σκωτίας αυξήθηκαν σημαντικά την δεκαετία του 1370 με το εμπόριο μαλλιού ενώ ο Ροβέρτος Β΄ φρόντισε να διακόψει την πληρωμή των λύτρων στους Άγγλους μετά τον θάνατο του Εδουάρδου Γ΄.<ref>Boardman, Robert II, ODNB</ref> Ο Ροβέρτος Β΄ σε αντίθεση με τον Δαυίδ Β΄ που έδινε προτεραιότητα μόνο στην Λόθιαν έκανε συχνές επισκέψεις σε όλα τα μέρη του βασιλείου στα δυτικά και βόρεια μέσω των Γαλατών λόρδων.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 94–5</ref>
===Σχέσεις με τους Άγγλους===
Ο Ροβέρτος Β΄ συνέχισε να κυβερνά μια χώρα η οποία στα σύνορα της είχε φρουρές που είχαν δηλώσει υποταγή στον Άγγλο βασιλιά με τα σημαντικότερα κάστρα όπως αυτά του Μπέργουικ, του Λόχμαμπεν και του Ρόξμπουργκ να έχουν Αγγλικές φρουρές και να ελέγχουν το Μπέργουικσαϊρ, το Άναντεϊλ και το Τιούντεϊλ.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 108</ref> Τον Ιούνιο του 1371 ο Ροβέρτος Β΄ προχώρησε σε αμυντική συμμαχία με τους Γάλλους με αποτέλεσμα να ξεσπάσει συναγερμός το 1372 στις Αγγλικές φρουρές και να τεθούν σε επαγρύπνηση.<ref>Sadler, Border Fury, p. 258</ref> Οι επιθέσεις στις Αγγλικές ζώνες ξεκίνησαν το 1373 και αυξήθηκαν την περίοδο 1375 - 1377. Το γεγονός δείχνει ότι είχε ληφθεί κεντρική κυβερνητική απόφαση για την κλιμάκωση της σύγκρουσης σε αντίθεση με τις προηγούμενες εχθροπραξίες που ήταν μικρής έντασης με πρωτοβουλία των τοπικών βαρόνων.<ref>Tuck & Goodman, War and Border Societies, pp. 38–9</ref> Ο κόμης του Μαρς απέκτησε επιτυχώς το Άναντεϊλ αλλά βρέθηκε μπροστά στο νέο πρόβλημα της Άγγλο - Γαλλικής εκεχειρίας που υπεγράφη στην [[Μπρυζ]].<ref>Sadler, Border Fury, p. 260</ref>
Στις συνομιλίες που ακολούθησαν με τον Εδουάρδο Γ΄ ο Ροβέρτος Β΄ κατηγόρησε τους τοπικούς ευγενείς υπεύθυνους για τις εχθροπραξίες απέναντι στους Άγγλους αλλά οι Σκωτσέζοι κράτησαν τα εδάφη που είχαν κατακτήσει και ο Ροβέρτος τοποθέτησε λόρδους εκδηλώνοντας ενδιαφέρον να προστατεύσει τις περιοχές από τους Άγγλους.<ref>Sadler, Border Fury, pp. 259–260</ref> Ο Ροβέρτος εξακολουθούσε να καταδικάζει τους τοπικούς λόρδους για τις εχθροπραξίες αλλά όλα δείχνουν ότι ο ίδιος βρισκόταν πίσω από τις μεγάλες επιθέσεις των Σκωτσέζων μετά τον θάνατου του Εδουάρδου Γ΄ (1377).<ref>Boardman, Robert II, ODNB</ref> Σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 25 Ιουλίου 1378 ο βασιλιάς υπέγραψε την ανεξαρτησία της μονής του Κόλντιγκχαμ από την Αγγλική μονή του Ντάραμ και την προσχώρηση της στο ''αβαείο του Ντανφέρμλιν''.<ref>Tuck & Goodman, War and Border Societies, p. 40</ref> Στις αρχές Φεβρουαρίου 1384 οι Σκωτσέζοι έντονα δυσαρεστημένοι από την Άγγλο - Γαλλική συνθήκη της Μπρυζ που είχε αποκλείσει περισσότερες επιδρομές των Σκωτσέζων επιτέθηκαν ξανά σε Αγγλικά εδάφη πίσω από το κάστρο του Λόχμαμπεν.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 118</ref> Ο Ιωάννης της Γάνδης ξεκίνησε επίθεση για το Εδιμβούργο, αν και έκλεισε ειρήνη με τους μεγιστάνες κατέστρεψε το Χάντιγκτον.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 118–9</ref> Ο κόμης του Κάρικ και ο Ιάκωβος κόμης του Ντάγκλας γιος του Γουλιέλμου που είχε πεθάνει τον Απρίλιο αναζήτησαν αντίποινα για την επιδρομή του Ιωάννη της Γάνδης.<ref>Tuck & Goodman, War and Border Societies, p. 42</ref> Ο Ροβέρτος Β΄ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι καθώς οι Γάλλοι είχαν αρνηθεί να στείλουν βοήθεια στην Σκωτία το 1383 η συνέχιση των εχθροπραξιών εκ μέρους των Σκωτσέζων θα είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της χώρας του από τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις της Βουλώνης.<ref>Tuck & Goodman, War and Border Societies, p. 42</ref><ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 120–1</ref> Στις 2 Ιουνίου 1384 ο Ροβέρτος αποφάσισε να στείλει τον Γουώλτερ Γουάρντλοου, επίσκοπο της Γλασκόβης στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των Άγγλων και των Γάλλων αλλά ο κόμης του Κάρικ αγνόησε τις προειδοποιήσεις και συνέχισε τις επιδρομές στις Αγγλικές περιοχές.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 120–1</ref> Οι Σκωτσέζοι όμως συμμετείχαν στην συνθήκη που ξεκίνησε στις 26 Ιουλίου και έληξε τον Οκτώβριο, ο Ροβέρτος συγκάλεσε Συμβούλιο τον Οκτώβριο για να αποφασίσει πως θα διαχειριστεί την κατάσταση στην συνέχεια.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 123</ref>
===Απώλεια εξουσίας και θάνατος===
Ο γιος του Ροβέρτου Ιωάννης, κόμης του Κάρικ ήταν ο πιο ισχυρός μεγιστάνας νότια του ποταμού Φορθ ενώ ο Αλέξανδρος, κόμης του Μπάκαν ήταν αντίστοιχα στα βόρεια.<ref>Barrell, Medieval Scotland, p. 141–2</ref> Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ο Μπάκαν και οι τρόποι της διοίκησης του με την ενίσχυση Γαλατών μισθοφόρων έφερε έντονες διαμαρτυρίες από κόμητες και επισκόπους του βορά όπως και από τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του Δαυίδ, κόμη του Στράθιρν. Τα παράπονα έφεραν τις διαμαρτυρίες στον ίδιο τον Ροβέρτο Β΄ στο βασιλικό συμβούλιο για τις δραστηριότητες του κόμητος του Μπάκαν.<ref>For an account of the background to Buchan's activities in the north of Scotland and the context in which he operated see Boardman, Early Stewart Kings, pages 83–9</ref> Οι διαφορές του Ροβέρτου με τον κόμη του Κάρικ σχετικά με την απροθυμία του να έρθει σε διαπραγματεύσεις με τον κόμη του Μπάκαν έφερε πραξικόπημα στο βασιλικό συμβούλιο τον Νοέμβριο του 1384 που αφαίρεσε από τον βασιλιά το δικαίωμα να διορίζει τον κόμη του Κάρικ.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref>
<ref>Grant in Jones, et al., New Cambridge History, pp. 360–1</ref> Με τον ίδιο τον Ροβέρτο να παραγκωνίζεται ο πόλεμος έγινε πιο εύκολος, τον Ιούνιο του 1385 μια ομάδα 1200 Γάλλων στρατιωτών ενώθηκε με τους Σκωτσέζους, στην εκστρατεία συμμετείχαν ο κόμης του Ντάγκλας και άλλοι δυο γιοι του Ροβέρτου : ο Ιωάννης κόμης του Κάρικ και ο Ροβέρτος κόμης του Φάιφ.<ref>Oram et al., Kings and Queens, p. 127</ref> Οι αψιμαχίες είχαν μικρές επιτυχίες και μια προστριβή ανάμεσα στους Γάλλους και τους Σκωτσέζους είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της επίθεσης στο κάστρο του Ρόξμπουργκ.<ref>Goodman & Tuck, War and Border Societies, p. 45</ref>
Η νίκη των Σκωτσέζων επί των Άγγλων στην ''μάχη του Όττερμπουρν'' στην [[Νορθουμβρία]] τον Αύγουστο του 1388 έφερε την πτώση του Κάρικ από την δύναμη του, ένα από τα θύματα με τους Σκωτσέζους ήταν ο στενός σύμμαχος του Κάρικ, Ιάκωβος κόμης του Ντάγκλας. Ο Ντάγκλας πέθανε χωρίς διάδοχο δημιουργώντας πολλούς διεκδικητές, ο Κάρικ υποστήριξε τον Ντράμοντ τον σύζυγο της αδελφής του Ντάγκλας ενώ ο κόμης του Φάιφ υποστήριξε τον Σερ Άρστιμπαλντ Ντάγκλας, λόρδο του Γκαλογουέι που είχε αποκλειστεί από τα κτήματα του Ντάγκλας.<ref>Goodman & Tuck, War and Border Societies, p. 51</ref> Ο κόμης του Φάιφ με τον ισχυρό σύμμαχο που απέκτησε από την οικογένεια Ντάγκλας κατάφερε στο βασιλικό συμβούλιο που συνεκλήθη τον Δεκέμβριο να αναλάβει την κηδεμονία της Σκωτίας από τον κόμη του Κάρικ.<ref>Goodman & Tuck, War and Border Societies, p. 51</ref><ref>Grant in Jones, et al., New Cambridge History p. 361</ref> To Συμβούλιο είχε αναγνωρίσει τις προθέσεις του κόμη του Φάιφ να συγκρουστεί με την ανομία που επικρατούσε στον βορά από τον μικρότερο αδελφό του κόμη του Μπακάν.<ref>Grant in Jones, et al., New Cambridge History p. 361</ref> Ο Φάιφ απήλλαξε τον Μπακάν από τα καθήκοντα του δικαστή και του στρατηγού στον βορά, τα καθήκοντα δόθηκαν στον γιο του Μέρντοχ Στιούαρτ. Ο Ροβέρτος Β΄ ταξίδευσε ο ίδιος στον βορά για να ενισχύσει τις νέες αλλαγές που ακολούθησαν μετά την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από τον κόμη του Μπακάν.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 171</ref> Τον Μάρτιο ο Ροβέρτος Β΄ επέστρεψε στο κάστρο του Ντάντοναλντ στο Άυρσαιρ, πέθανε στις 19 Απριλίου και τάφηκε στην Σκον στις 25 Απριλίου.<ref>The date of Robert II's death and the disputed date of Robert II's burial and the reasons for the delay in Robert III's coronation are explained by Dauvit Broun in Brown & Tanner, History of Scottish Parliament pp. 112–6</ref>
==Κληρονόμοι==
| |||