Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Ροβέρτος Β'

|χρώμα =

===Πρόωρος διάδοχος του θρόνου===

 

Ο Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας ήταν το μοναδικό παιδί των γονέων του, η μητέρα του πέθανε λίγο μετά την γέννηση του (1317) από δυστύχημα με το άλογο της, μεγάλωσε στην Γαλατική αριστοκρατία της Μπιουτ, της Γλασκώβης και του Ρένφριου.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 123</ref> Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας αφαίρεσε τα κληρονομικά δικαιώματα της μητέρας του για χάρη του θείου του Εδουάρδου.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 3</ref> Ο Εδουάρδος Μπρους σκοτώθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1318 στην ''μάχη του Φώγκαρτ'' κοντά στο Ντάνκαλντ, τον Δεκέμβριο συνεκλήθη ξανά το Κοινοβούλιο και όρισε διάδοχο τον γιο της Μάρτζορι Ροβέρτο σε περίπτωση που πέθαινε ο Ροβέρτος Μπρους χωρίς απογόνους.<ref>Bradbury, Companion to Medieval Warfare, p. 222</ref><ref>Brown & Tanner, History of Scottish Parliament, pp. 70–1</ref> Η γέννηση του διαδόχου Δαυίδ Β΄ στις 5 Μαρτίου 1324 ακύρωσε τις φιλοδοξίες του Ροβέρτου, το Κοινοβούλιο συνεκλήθη ξανά τον Ιούλιο του 1326 και όρισε διάδοχο τον Ροβέρτο αλλά αυτή την φορά μετά τον Δαυίδ.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 3</ref> Η νέα διακήρυξη συνοδεύτηκε με δώρα στο Αργκύλ, το Ρόξμπουργκσαιρ και το Λόθιαν.<ref>Oram, et al., Kings and Queens of Scotland, p. 124</ref>

 

===Ανακατάληψη της Σκωτίας από τον Δαυίδ Β΄===

 

Τον Μάιο του 1334 η κατάσταση έγινε πολύ δύσκολη για τους Μπρους, ο Δαυίδ Β΄ κατέφυγε στην Γαλλία και ο Ροβέρτος προσπάθησε να κερδίσει τα εδάφη του στα δυτικά της Σκωτίας.<ref>Boardman, Robert II, ODNB</ref><ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 4</ref> Το Στράθμπογκι έγινε επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τον Μπρους αλλά ήρθε σε σφοδρή αντίδραση από το Κοινοβούλιο, ο Ράντολφ κράτησε το κάστρο του Ντταίρσι (1335) ενώ το Στράθμπογκι υποστήριξε τον Ροβέρτο.<ref>Grant & Stringer, Medieval Scotland pp. 225–6</ref> Το Στράθμπογκι άλλαξε τον Αύγουστο ξανά στάση, υποτάχθηκε στον Άγγλο βασιλιά ο οποίος έγινε ''Φύλακας της Σκωτίας'' και πίεσε τον Ροβέρτο να υποταχθεί στον Εδουάρδο και τον Μπάλλιολ.<ref>Grant & Stringer, Medieval Scotland, footnote 2, p. 226</ref>

 

===Διανομή εξουσίας στους γιους του===

 

Ο Δαυίδ Β΄ τάφηκε στο ''αβαείο του Χόλυρουντ'', αμέσως μετά μια ένοπλη εξέγερση του Γουλιέλμου κόμη του Ντάγκλας καθυστέρησε την στέψη του Ροβέρτου Β΄ μέχρι τις 26 Μαρτίου 1371.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 40</ref> Οι λόγοι παραμένουν ασαφείς, το πιθανότερο ήταν διαφωνία στα δικαιώματα διαδοχής του Ροβέρτου ή έγινε υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Ντανμπάρ, κόμη του Μαρς και του δικαστή Ροβέρτου Έρσκιν.<ref>Brown & Tanner, History of Scottish Parliament pp. 102–105</ref><ref>Grant in Jones, et al.,New Cambridge History, p. 360</ref> Ο Ροβέρτος Β΄ για να λύσει το θέμα έδωσε την κόρη του Ισαβέλλα σύζυγο στον γιο του Ντάγκλας Τζέιμς και ο Ντάγκλας αντικατέστησε τον Έρσκιν σαν δικαστής νότια του Φόρθ.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, p. 45</ref> H άνοδος του Ροβέρτου στον θρόνο επηρέασε ευγενείς που είχαν αξιώματα την εποχή του Δαυίδ Β΄ όπως ο Ιωάννης Ντανμπάρ, λόρδος του [[Φάιφ]] και αδελφός του Γεωργίου Ντανμπάρ που έχασε τα δικαιώματα του στο Φάιφ και ο Ροβέρτος Έρσκιν γιος του Τόμας Έρσκιν που έχασε το ''κάστρο του Εδιμβούργου''.<ref>Boardman, Early Stewart Kings, pp. 39, 53</ref>

Οι Στιούαρτ σύντομα απέκτησαν πολύ περισσότερα εδάφη στα δυτικά και στα βόρεια, οι κομητείες του Φάιφ και του Μέντεθ πήγαν στον δεύτερο γιο του Ροβέρτο, οι κομητείες του Μπάκαν και του Ρος στον τέταρτο γιο του Αλέξανδρο και οι κομητείες του Στράθιρν και του Καίθνες στον μεγαλύτερο γιο του από τον δεύτερο γάμο Δαυίδ.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Οι γαμπροί του Ροβέρτου Β΄ ήταν : ο Τζων ΜακΝτόναλντ, λόρδος των Νησιών, ο Τζων Ντανμπάρ, κόμης του Μόρεϊ και ο Τζέιμς δεύτερος κόμης του Ντάγκλας.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Οι γιοι του Ροβέρτου Β΄ Τζων, κόμης του Κάρικ και διάδοχος του θρόνου και Ροβέρτος, κόμης του Φάιφ έγιναν φύλακες των κάστρων του Εδιμβούργου και του Στέρλιμγκ αντίστοιχα ενώ ο Αλέξανδρος λόρδος του Μπάντενοχ και του Ρος και μετέπειτα κόμης του Μπάκαν έγινε δικαστής στα βόρεια του βασιλείου.<ref>Boardman, Robert II, ODNB</ref> Η τακτική του Ροβέρτου Β΄ δεν φαίνεται να δυσαρέστησε τους μεγάλους ευγενείς αφού κατάλαβαν ότι η μεταβίβαση της εξουσίας στους γιους του βασιλιά δεν ήταν κίνδυνος για τους ίδιους. Η βασιλεία του Ροβέρτου είχε σημαντικές διαφορές με του προκατόχου του Δαυίδ που προσπάθησε να κυριαρχήσει προσωπικά στους ευγενείς, ο Ροβέρτος μεταβίβασε την εξουσία στα μέλη της οικογένειας του.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref> Ο Ροβέρτος έχει άμεση εξουσία στις 8 από τις 15 κομητείες της Σκωτίας είτε μέσω των γιων είτε μέσω των γαμπρών του.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref>

===Απώλεια εξουσίας και θάνατος===

Ο γιος του Ροβέρτου Ιωάννης, κόμης του Κάρικ ήταν ο πιο ισχυρός μεγιστάνας νότια του ποταμού Φορθ ενώ ο Αλέξανδρος, κόμης του Μπάκαν ήταν αντίστοιχα στα βόρεια.<ref>Barrell, Medieval Scotland, p. 141–2</ref> Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ο Μπάκαν και οι τρόποι της διοίκησης του με την ενίσχυση Γαλατών μισθοφόρων έφερε έντονες διαμαρτυρίες από κόμητες και επισκόπους του βορά όπως και από τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του Δαυίδ, κόμη του Στράθιρν. Τα παράπονα έφεραν τις διαμαρτυρίες στον ίδιο τον Ροβέρτο Β΄ στο βασιλικό συμβούλιο για τις δραστηριότητες του κόμητος του Μπάκαν.<ref>For an account of the background to Buchan's activities in the north of Scotland and the context in which he operated see Boardman, Early Stewart Kings, pages 83–9</ref> Οι διαφορές του Ροβέρτου με τον κόμη του Κάρικ σχετικά με την απροθυμία του να έρθει σε διαπραγματεύσεις με τον κόμη του Μπάκαν έφεραν πραξικόπημα στο βασιλικό συμβούλιο τον Νοέμβριο του 1384 που αφαίρεσε από τον βασιλιά το δικαίωμα να διορίζει τον κόμη του Κάρικ.<ref>Oram, et al., Kings & Queens, p. 126</ref>

<ref>Grant in Jones, et al., New Cambridge History, pp. 360–1</ref> Με τον ίδιο τον Ροβέρτο να παραγκωνίζεται ο πόλεμος έγινε πιο εύκολος, τον Ιούνιο του 1385 μια ομάδα 1200 Γάλλων στρατιωτών ενώθηκε με τους Σκωτσέζους, στην εκστρατεία συμμετείχαν ο κόμης του Ντάγκλας και άλλοι δυο γιοι του Ροβέρτου : ο Ιωάννης κόμης του Κάρικ και ο Ροβέρτος κόμης του Φάιφ.<ref>Oram et al., Kings and Queens, p. 127</ref> Οι αψιμαχίες είχαν μικρές επιτυχίες και μια προστριβή ανάμεσα στους Γάλλους και τους Σκωτσέζους είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της επίθεσης στο κάστρο του Ρόξμπουργκ.<ref>Goodman & Tuck, War and Border Societies, p. 45</ref>