|
==Βίος==
Ο '''Αντρέ Μιραμπέλ''' γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1900 στο [[Παρίσι]]<ref>Σταμάτης Καρατζάς, «Andre Mirabel (1900-1970)», Ελληνικά, τομ.23 (1970), σελ440</ref>. Σπούδασε στη [[Σορβόννη]] με καθηγητές τους Antoine Meillet, J. Vendryes και [[Γιάννης Ψυχάρης|Γιάννη Ψυχάρη]]. Διορίστηκε στην πόλη [[Ρεμς]] ως καθηγητής. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Ανώτατων Σπουδών στο [[Παρίσι]] (EcoleÉcole Pratique de Hautes EtudesÉtudes) και στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών (1920-1924). Σπούδασε κλασικές γλώσσες, σανσκριτικά, εβραϊκά, και έμαθε αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, σλαβικά, ρουμανικά και τουρκικά.<ref>Θανάσης Νάκας, «Μιραμπέλ Αντρέ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπάιδεια, Εκδοτική Αθηνών, τομ. 6 (1987), σελ. 199</ref> Στη συνέχεια διδάσκει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (1925-1928) και παράλληλα ασχολείται με τα νεοελληνικά ιδιώματα των Κυκλάδων και της Πελοποννήσου. Το 1930 αναγορεύεται διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Παρισιού. με τη διατριβή του που έχει ως θέμα της ''EtudesÉtudes descriptive du parler maniote meridionalméridional'' (Περιγραφική μελέτη του ιδιώματος της Μέσα Μάνης). Με τον τίτλο του διδάκτορα διορίζεται καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών διαδεχόμενος τον Ψυχάρη.Το 1938 μετά την αποχώρηση του Hubert Pernot αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Νεοελληνικού Ινστιτούτου του Παρισινού Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Με το ξέσπασμα του [[ΒΠΠ|Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου]] επιστρατεύεται και περνάει στην [[Αγγλία]] όπου χάρη στη γλωσσομάθειά του βοήθησε την εξόριστη γαλλική κυβέρνηση στον τομέα της προπαγάνδας,<ref>Θανάσης Νάκας, «Μιραμπέλ Αντρέ», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπάιδεια, Εκδοτική Αθηνών, τομ. 6 (1987), σελ.200</ref> για να επιστρέψει στη Γαλλία μετά το τέλος του πολέμου.<ref>Αναστάσιος Στέφος, « Μνήμη Andre Mirabel (1900-1970)», Διαβάζω, τχ. 36 (Νοέμβριος 1980), σελ.26</ref>
Από το 1957 εκλέγεται πρόεδρος της Γλωσσολογικής Εταιρείας Παρισίων και από το 1959 Πρόεδρος της Εταιρείας για την προώθηση των Ελληνικών Σπουδών στην Γαλλία. Το 1959 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] και το 1961 έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.<ref>Αναστάσιος Στέφος, « Μνήμη Andre Mirabel (1900-1970)», Διαβάζω, τχ. 36 (Νοέμβριος 1980), σελ.28</ref>Επίσης είχε τιμηθεί από το Ελληνικό κράτος με το παράσημο του [[Τάγμα του Φοίνικος|Τάγματος του Φοίνικος]].<ref>Γ.Π. «Τα γεγονότα και ζητήματα: Αντρέ Μιραμπέλ » Νέα Εστία, τομ.88, τχ. 1032(1η Ιουλίου 1970), σελ.889</ref>
|
