Βαλπαραΐσο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
→‎Ιστορία: ορθογραφία
Γραμμή 24:
Ο κόλπος του Βαλαπαραΐσο κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους ινδιάνους [[Τσάνγκος]]<ref>{{cite book|last=McCarthy|first=Carolyn|coauthors=Jean-Bernard Carillet|title=Chile and Easter Island |publisher=Lonely Planet|date=2009|edition=8|pages=124|isbn=174104779X}}</ref>, μία φυλή [[Κυνηγός-συλλέκτης|τροφοσυλλεκτών]]. Οι Ισπανοί εξερευνητές έφτασαν στην περιοχή το [[1536]], με τις εντολές του [[Ντιέγο ντε Αλμάγρο]], ο οποίος θεωρείται και ο πρώτος Ευρωπαίος εξερευνητής της Χιλής, και με κυβερνήτη τον [[Χουάν δε Σααβέδρα]], ο οποίος ονόμασε την περιοχή προς τιμή του χωριού του [[Βαλπαραΐσο δε Αρρίμπα]], στην [[Κουένκα (επαρχία)|Κουένκα]] της [[Ισπανία]]ς.
 
Κατά την περίοδο της ισπανικής αποικιοκρατίας, η πόλη παρέμενε ένα μικρό χωριό με μερικά μόνο σπίτια και μία [[εκκλησία]]. Μετά την ανεξαρτησία της Χιλής από την Ισπανία, το Βαλαπαραίσο έγινε το κύριο [[λιμάνι]] για το νεοσύστατο ναυτικό της χώρας και αναπτύχθηκε από το διεθνές [[εμπόριο]], το οποίο μέχρι τότε περιορίζοντανπεριοριζόταν μεταξύ της Ισπανίας και των αποικιών της. Το Βαλπαραΐσο σύντομα έγινε σταθμός για τα πλοία που ταξίδευαν μεταξύ του [[Ατλαντικός|Ατλαντικού]] και του [[Ειρηνικός ωκεανός|Ειρηνικού]], από τα [[Στενά του Μαγγελάνου]] και το [[Ακρωτήριο Χορν]]. Παράλληλα, απέκτησε ιδιαίτερη σημασία κατά την εποχή του χρυσού στην [[Καλιφόρνια]], ως διαμετακομιστικό κέντρο ([[1848]]-[[1858]]). Με το διεθνή του εμπορικό ρόλο, το λιμάνι του Βαλπαραΐσο άρχισε να δέχεται μετανάστες από τη [[Βρετανία]], τη [[Γερμανία]], τη [[Γαλλία]], την [[Ελβετία]] και την [[Ιταλία]]. Οι κάτοικοί του μιλούσαν εκτός από τα Ισπανικά, επίσης Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Αγγλικά, και παράλληλα εκδίδονταν εφημερίδες σε όλες αυτές τις γλώσσες.
 
Η διεθνοποίηση της πόλης μετέτρεψε την τοπική κοινωνία και πολιτισμό από τα ισπανικά δεδομένα, εισάγοντας το [[ποδόσφαιρο]] στη χώρα από τους Άγγλους, ιδρύοντας το πρώτο ιδιωτικό καθολικό σχολείο στη Χιλή από τους Γάλλους, ενώ παράλληλα η αρχιτεκτονική της πόλης αντικατοπτρίζει ακόμα και σήμερα ένα μείγμα όλων αυτών των Ευρωπαϊκών στοιχείων, μαζί με την ισπανική παράδοση.