Επτάνησος Πολιτεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|επίσημο_πλήρες_όνομα = Επτάνησος Πολιτεία <br />Repubblica Settinsulare<br />Septinsular Republic

|κοινές_γλώσσες = [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνικά]], [[Ιταλικά]]

Η '''Επτάνησος Πολιτεία''' ([[Ιταλικά]]: ''Repubblica Settinsulare''), υπήρξε από τις [[21 Μαρτίου]] [[1800]] έως τις [[8 Ιουλίου]] [[1807]], ένα κρατίδιο υπό [[Ρωσική Αυτοκρατορία|ρωσική]] και [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] κυριαρχία. Το κρατίδιο αυτό δημιουργήθηκε μετά την κατάληψη των [[Επτάνησα|Επτανήσων]] (των τότε [[Γαλλοκρατία των Επτανήσων|Γαλλικών διαμερισμάτων της Ελλάδας]] Départements français de Grèce) από Ρωσο-Τουρκική συμμαχία. Η Επτάνησος πολιτεία ήταν το πρώτο (έστω και μερικώς) αυτόνομο κρατίδιο σε ελληνικά εδάφη, μετά την κατάλυση της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] από τους Οθωμανούς στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1807 με τη [[Συνθήκη του Τιλσίτ]], η [[Ρωσική Αυτοκρατορία]] παραχώρησε τον έλεγχο των νησιών στη [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία|ναπολεόντεια Γαλλία]], η οποία τα κατέλαβε αλλά δεν άλλαξε τη συνταγματική μορφή της Πολιτείας. Οι [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανοί]] ξεκίνησαν τότε μια εκστρατεία για να κατακτήσουν τα νησιά, από το 1809 ([[Κύθηρα]]) ως το 1814 ([[Κέρκυρα]]), με αποτέλεσμα το σχηματισμό του αυτόνομου [[Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων|Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων]] το 1815 κάτω από την αποκλειστική προστασία της [[Ηνωμένο Βασίλειο|Μεγάλης Βρετανίας]].

Με την [[Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο]] στις [[17 Οκτωβρίου]] [[1797]] και την διάλυση της Δημοκρατίας της Βενετίας από τον [[Ναπολέων|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]] τα [[Επτάνησα]] παραχωρήθηκαν στην [[Γαλλία]], τερματίζοντας έτσι την μακραίωνη κατοχή τους από την [[Βενετία|Γαληνότατη]].Οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης διαδόθηκαν στα νησιά του Ιονίου, η αριστοκρατική διοίκηση παύθηκε και σχηματίστηκαν κοινοτικά συμβούλια από ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων για την διοίκηση των νησιών. Όμως μετά την καταστροφή του Γαλλικού στόλου στο [[Αμπουκίρ]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], η [[Ρωσία]] και η [[Τουρκία]] με την συγκατάθεση της [[Αγγλία]]ς αποφάσισαν να συστήσουν Ρωσοτουρκική συμμαχία εναντίον των επεκτατικών βλέψεων του Ναπολέοντα στην Ανατολή. Εκμεταλλευόμενες την υποκινούμενη από την Αριστοκρατία δυσαρέσκεια των κατοίκων των Ιονίων Νήσων για τους Γάλλους, ο Ρωσοτουρκικός στόλος ξεκίνησε από τα Κύθηρα, τον Σεπτέμβριο του 1798, την κατάληψη των [[Επτάνησα|Επτανήσων]], που συμπλήρωσε στις 20 Φεβρουαρίου 1799. Έτσι αφαίρεσαν από την [[Γαλλία]] την σημαντικότατη αυτή ναυτική βάση στην ανατολική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]]. Μετά από μακρόχρονες προτάσεις, συζητήσεις και αντιρρήσεις των Αυλών [[Ρωσία]]ς και [[Τουρκία]]ς υπογράφτηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] Συνθήκη στις 21 Μαρτίου 1800, στην οποία αποφασίστηκε η αυτονόμηση της ''Επτανήσου Πολιτείας'', υπό την επικυριαρχία της Υψηλής Πύλης και η ανάθεση της προστασίας των Θρησκευτικών δικαιωμάτων των κατοίκων της, στον Αυτοκράτορα της Ρωσίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε το πρώτο ημιαυτόνομο Ελληνικό κρατίδιο τριακόσια πενήντα περίπου χρόνια, μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Επτάνησος Πολιτεία.

Την συνθήκη αυτή υπέγραψαν εκ μέρους του Αυτοκράτορα της Ρωσίας ο έκτακτος απεσταλμένος και πληρεξούσιος του, Βασίλειος Τομάρας και εκ μέρους του Σουλτάνου οι πληρεξούσιοι Εσσεΐδης Βέης και Αχμέτ Εφένδης. Στην συνέχεια μεγαλόπρεπη αντιπροσωπεία μετέβη στο Φανάρι όπου εύλόγησε την σημαία του νέου κράτους ο Πάτριάρχης [[Νεόφυτος Ζ'Ζ΄]] (βλέπε σχετικό λήμμα).

Το Σύνταγμα που καταρτίστηκε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε αποδεκτό από τον Σουλτάνο ονομάστηκε Βυζαντινό και ήταν ολιγαρχικό, παραχωρώντας όλη την εξουσία στις κληρονομικές αρχοντικές οικογένειες των νησιών, αυτές που ήταν καταχωρημένες στην [[Χρυσή Βίβλος|Χρυσόβιβλο]] ([[Libro d’oro]]) τα τελευταία χρόνια της Βενετοκρατίας, αλλά και σε όσους από τους αστούς ήθελαν και μπορούσαν να γραφτούν.Το σύνταγμα αυτό που αποτελείτο από 212 άρθρα, συνέδεε τα Επτάνησα με ένα είδος ομοσπονδίας. Σε κάθε νησί προέβλεπε την ύπαρξη ανεξάρτητης εγχώριας κυβέρνησης, το Γενικό Συμβούλιο, αποτελούμενη από τους εκ κληρονομιάς ευγενείς. Το συμβούλιο αυτό θα συνεδρίαζε μία φορά τον χρόνο και θα εξέλεγε από τα μέλη του ή θα διόριζε όλες τις υπόλοιπες αρχές και εξουσίες όπως ήταν οι Σύνδικοι για την τοπική διοίκηση, οι Πρυτάνεις για την τοπική εκτελεστική εξουσία και τους Υπουργούς Γερουσιαστές που θα αποτελούσαν την ανώτατη κεντρική κυβέρνηση. Γερουσιαστές εκλέγονταν τρεις από κάθε ένα απ’ τά νησιά [[Κέρκυρα|Κερκύρας]], [[Κεφαλονιά|Κεφαλλονιάς]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]], δύο από την [[Λευκάδα]], ένας από τα [[Κύθηρα]] και ένας εκ περιτροπής από την [[Ιθάκη]] και τους [[Παξοί|Παξούς]], σύνολο δέκα τρεις.Η Γερουσία η οποία θα εξέλεγε από τα μέλη της τον Πρόεδρο ή Πρωθυπουργό με τον τίτλο του Πρίγκιπα, θα είχε έδρα της την Κέρκυρα.

Το νέο Σύνταγμα που αυθαίρετα συντάχτηκε στην Κωνσταντινούπολη από τους εκεί πρεσβευτές της Επτανήσου Πολιτείας, προκάλεσε την γενική δυσαρέσκεια. Το νέο κράτος θα ήταν υποτελές στον Σουλτάνο, οι ευγενείς έβλεπαν με δυσαρέσκεια την μερική έστω εκχώρηση προνομίων τους στους αστούς και ο λαός οργίστηκε με την αφαίρεση των πολιτικών του δικαιωμάτων που του είχαν παραχωρηθεί από τους Γάλλους δημοκρατικούς. Ταραχές και στάσεις ξέσπασαν στα νησιά. Εκδικήσεις και υποκινούμενοι φόνοι διατάρασσαν την ασφάλεια και την τάξη. Στην Ζάκυνθο ο [[Μαρτινέγκος]] αφαίρεσε την εξουσία από τους ευγενείς κα διοικούσε το νησί κατά βούληση κηρύσσοντας το ανεξάρτητο. Όταν η Γερουσία έστειλε Τούρκικα πλοία για να επιβάλουν την τάξη ο Μαρτινέγκος ανάθεσε την στρατιωτική διοίκηση στον αξιωματικό του Βρετανικού στρατού Κάλλεντερ ενώ άνθρωποί του ύψωσαν στο κάστρο την Βρετανική Σημαία στις 24 Φεβρουαρίου 1801.Στην Κεφαλονιά ξέσπασε εμφύλιος ενώ στις 27 Μαίου 1801 ολέθρια στάση ξέσπασε στην Κέρκυρα ανάμεσα στους κατοίκους και στρατιώτες της Τούρκικης φρουράς, εξαναγκάζοντας τον Πρίγκιπα Θεοτόκη να αναθέσει προσωρινά την στρατιωτική διοίκηση του νησιού στον Ρώσο συνταγματάρχη Αστφέρ.

*Ιστορία των Ιονίων Νήσων υπό Γερασίμου Μαυρόγιαννη Εν Αθήναις 1889