Επαναστάσεις του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 174:
Παρ 'όλα αυτά, υπήρξαν μερικές άμεσες επιτυχίες για μερικά επαναστατικά κινήματα, κυρίως στις χώρες των Αψβούργων. Η [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστρία]] και η [[Πρωσία]] κατάργησαν τη φεουδαρχία μέχρι το 1850, βελτιώνοντας την κατάσταση των αγροτών. Οι μεσαίες τάξεις της Ευρώπης αποκόμισαν πολιτικά και οικονομικά οφέλη τα επόμενα 20 χρόνια. Η Γαλλία διατήρησε το καθολικό δικαίωμα ψήφου για τους άνδρες. Η Ρωσία αργότερα θα [[Απελευθέρωση των δουλοπάροικων του 1861|απελευθέρωνε τους δουλοπάροικους στις 19 Φεβρουαρίου 1861]]. Οι Αψβούργοι αναγκάστηκαν τελικά να δώσουν στους Ούγγρους περισσότερη [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεση]] με το ''Ausgleich'' του 1867. Οι επαναστάσεις ενέπνευσαν τη διαρκή μεταρρύθμιση στη [[Δανία]], καθώς και στην [[Ολλανδία]].
Ο Ράιν χαρντ Ρύρουπ έχει περιγράψει τις επαναστάσεις του 1848 ως σημείο καμπής στην εξέλιξη του σύγχρονου [[Αντισημιτισμός|αντισημιτισμού]], μέσω της θεωρίας συνωμοσιών που εμφάνιζαν τους [[Εβραίοι|Εβραίους]] ως πράκτορες τόσο των δυνάμεων της κοινωνικής επανάστασης (με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους το Γιόζεφ Γκόλντμαρκ και τον Αντολφ Φίσχοφ της Βιέννης) όσο και του διεθνούς κεφαλαίου, όπως φαίνεται στην έκθεση του 1848 του Εντουαρντ φον Μύλερ-Τέλεριγκ, Βιεννέζο ανταποκριτή της ''Neue Rheinische Zeitung'' του Μαρξ, που ανέφερε: «η τυραννία προέρχεται από τα χρήματα και τα χρήματα ανήκουν στους Εβραίους»<ref>"Progress and Its Limits: The Revolution of 1848 and European Jewry". Reinhard Rürup in Dowe, Dieter ed., ''Europe in 1848: Revolution and Reform'' (Oxford, 2001), pp. 758, 761</ref>.
Στη [[Χιλή]] οι επαναστάσεις του 1848 ενέπνευσαν τη Χιλιανή Επανάσταση του 1851.
| |||